انحرافات فردی و اجتماعی

پیش از این دانستیم که انسان برای رسیدن به کمال و سعادت و دستیابی آرامش و روانی و آسایش جسمی، چاره ای جز پذیرش و انتخاب زندگی گروهی و هم یاری با هم نوعان خود ندارد، امروزه زندگی اجتماعی برای آدمی از چنان اهمیتی برخوردار است که زندگی فردی و بدون ارتباط با دیگران نوعی مجازات به شمار می آید، از این رو، زندان انفرادی را یکی از شیوه های جلوگیری از وقوع جرم دانسته و برخی بر وجود آن تأکید دارند، در عین حال بر خطرات طولانی شدن زندان انفرادی هشدار داده اند چون بر اساس تحقیقی که از زندانهای غالب کشورهای اروپایی شده، ثابت گردیده که مدت زندانی بودن یک فرد به صورت انفرادی باید محدود باشد و گرنه بیماری های روانی و جسمی در او پیدا شده و در نهایت به تعداد مجرمین و بیماران اضافه می گردد.[1]

دورکیم نیز معتقد است؛ اگر از آدمی آنچه را که در پرتو زندگانی اجتماعی نصیبش گردیده بازستانند، تا درجه حیوانات و جانوران تنزل خواهد یافت.[2] بیشتر بخوانید