روابط موضوعی و واقعیت‌آزمایی کارکردهای ایگو هستند که در کانون زندگی روان‌شناختی سلامت قرار دارند و در آسیب‌شناسی روانی مهم تلقی می‌شوند. فروید در آغاز بر این تصور بود که تعارض میان سطوح ناهشیار و هشیار ذهن است و سانسور در سطح نیمه‌هشیار اعمال می‌شود. اما تعارض در مدل ساختاری میان ساختارهای روان‌شناختی ذهن در سطح ناهشیار است و سرکوبی نیز در همان سطح ناهشیار رخ می‌دهد. در مدل ساختاری، تعارض میان اید و سوپرایگو یا اید و واقعیت با میانجی‌گری ایگو رخ می‌دهد. با این تغییر، ایگو به جای اید، نقش حیاتی در عملکرد روان‌شناختی ذهن را بر عهده می‌گیرد. سلامتی و بیماری شخصیت تابعی از توانایی ایگو برای اداره مناسب فشار آرزوهای متاثر از غرایز برای تخلیه است، به گونه‌ای که در تضاد شدید با محدودیت‌های دنیای واقعی و سوپر ایگو نباشد. توانمندی ایگو به ظرفیت ایگو برای اداره تقاضاهای متعارض اید، سوپر ایگو و مقتضیات واقعیت بیرونی بستگی دارد و به میزانی که ایگو قادر به ایجاد تعادل کارکردی نباشد، شخصیت درگیر بیماری خواهد بود. گرینبرگ و میچل نظریه‌های روابط موضوعی را بخشی از یک جنبش بزرگ‌تر می‌دانند که هدف آن جایگزینی نظریه غریزه با یک مدل روانکاوی ارتباطی است؛ کرنبرگ و وینی‌کات تمایل دارند مفاهیم روابط موضوعی را چیزی بیش از نظریه سائق تلقی کنند که قابلیت کاربرد برای اختلال‌های هیجانی بدوی‌تر را دارد. با وب سایت دانلود پرسشنامه ایران تحقیق همراه باشید. بیشتر بخوانید