این پرسشنامه استاندارد از نوع فایل ورد و به همراه تمامی اطلاعات مربوط به نمره گذاری، تفسیر، روایی و پایایی و … در قالب جداول زیبا و آماده تکثیر ارائه گردیده است. پس از پرداخت موفق می توانید به صورت آنلاین اقدام به دانلود فایل مربوطه بپردازید.
هدف: ارزیابی میزان ترس از انگ ناشی از بیماری‌های روان‌پزشکی
تعداد سوال: 10
تعداد بعد: 1
شیوه نمره گذاری: دارد
تفسیر نتایج: دارد
منبع: محقق ساخته
نوع فایل: Word 2007
همین الان دانلود کنید
قیمت: فقط 4500 تومان
بیماران مبتلا به اختلال روان‌پزشکی، به طور مکرر از انگ ناشی از بیماری روان‌پزشکی رنج می‌برند [1]. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، حدود 450 میلیون نفر از مردم دنیا از یک اختلال روان‌پزشکی رنج می‌برند [2]. طبق مطالعه انجام‌شده در سال‌های 1389 و 1390 در سراسر کشور در جمعیت 15 تا 64 سال، به طور متوسط شیوع اختلالات روان‌پزشکی در جامعه ما 23/6 درصد است که این میزان در زنان 26/5 درصد و در مردان 20/8 درصد گزارش شد [3]. اختلالات روان‌پزشکی در بین عوامل ایجاد‌کننده بار بیماری‌ها در زنان ایرانی رتبه اول را دارد، ولی در مردان کشور بعد از حوادث که عمدتاً حوادث ترافیکی هستند، دومین علت ایجاد بار بیماری‌ها از نظر مرگ و ناتوانی است [4، 5، 6]. با وجود بار چشمگیر بیماری‌های روان‌پزشکی درصد ناچیزی از مبتلایان جهت دریافت خدمات روان‌پزشکی مراجعه می‌کنند که احتمال می‌رود علت عمده آن ترس از انگ ناشی از بیماری روان‌پزشکی باشد [7، 8]. بیماران مبتلا به بیماری‌های روان‌پزشکی اغلب با دو مسئله عمده روبه‌رو هستند. اول این که باید با علائم بیماری خود که می‌تواند بر حسب نوع بیماری متفاوت باشد، کنار بیایند. دوم اینکه برداشت نادرست جامعه می‌تواند در این افراد ایجاد استیگما یا انگ اجتماعی کند. حتی افرادی که بیماری خود را به نحو خوبی تحت کنترل درآورده‌اند نیز در محیط‌های اجتماعی و تعاملات خود دچار این مشکل هستند [9]. انگ، شرایطی حاکی از برچسب زدن است؛ به گونه‌ای که فرد از محیط و اجتماع بنابر دلایل فیزیکی یا روانی متمایز شده و در حالت وصله ناجور بودن قرار می‌گیرد [10].
انگ دارای ریشه یونانی است. در آن زمان جهت ممانعت از فرار بردگان، با داغ زدن بر پیشانی آن‌ها بردگان را از دیگران متمایز می‌کردند [11]، اما در زبان فارسی واژه انگ در گذشته به نشان و علامتی که روی عدل‌های تجارتی می‌نوشتند، گفته می‌شده است (ناظم‌الاطبا). همچنین در لغت‌نامه دهخدا درباره انگ آمده است: «نشانی که بزازان در پارچه‌ها کنند برای حساب خود و این ظاهراً “آنک” بالمدو کاف تازی است و در عرف هند رقم اعداد را موافق اصطلاح خود یک چیزی مقرر می‌کنند و چون قافیه حرف فارسی و عربی جائز است چنان‌که شک و سگ و تپ و لب ظاهراً در اصل بکاف تازی باشد که فارسیان در آن تصرف کرده بکاف فارسی استعمال کرده‌اند (بسته‌های خوش قماش پر ز انگ آورده‌ای)» [12]. در زبان سنسکریت هم واژه آریایی انگ به معنای نشان برچسب به شکل aGkaअङ्क و به معنای mark آمده است [13].
در طول تاریخ، بیماری‌های روان‌پزشکی به طور مداوم با اعتقادات اشتباه و واکنش‌های اجتماعی انحرافی همراه بودند؛ به گونه‌ای که معتقد بودند روح افراد مبتلا به بیماری روان‌پزشکی توسط شیطان تسخیر شده است [14]. به طور کلی، اکثر اختلالات روان‌پزشکی نوعی احساس ناخوشایند را در عموم مردم ایجاد می‌کند که همین عامل موجب استیگما و به دنبال آن مشکلات اجتماعی شده است [15]. به طور خلاصه دو نوع استیگما وجود دارد یکی استیگمای گروهی که به صورت انگ زدن جامعه به افراد و رفتارهای تبعیض‌آمیز با آن‌هاست و دیگری استیگمای شخصی است که بین افرادی که توسط جامعه انگ خورده‌اند، اتفاق می‌افتد که موجب باور آن‌ها به انگ می‌شود [16]. همین عامل باعث ممانعت از مراجعه آن‌ها به روان‌پزشک برای ادامه درمان، به دلیل پرهیز از برچسب منفی شده است [17]. همچنین خانواده‌های بیماران مبتلا به اختلال روان‌پزشکی، در مواجهه با این شرایط احساس شرم و گناه می‌کنند و در انزوای اجتماعی و انگ، با بیماران شریک هستند [18]. علی‌رغم پیشرفت‌هایی که طی چند دهه اخیر در زمینه درمان بیماری‌های روان‌پزشکی صورت گرفته است، انگ ناشی از بیماری‌های روان‌پزشکی همچنان ادامه دارد و علاوه بر بیماران و خانواده‌هایشان، کارکنان بهداشت روان را نیز در برگرفته است. [19، 20، 21]. انگ علاوه بر بار بیماری‌ها، ناتوانی درازمدت بیماری‌ها را می‌افزاید و درنتیجه مانع مهمی برای پیشرفت درمان و توسعه درازمدت مراقبت‌های بهداشت روان است [22، 23]. به نظر می‌رسد علی‌رغم آگاهی از انگ، افراد شاغل در زمینه سلامت روان احساس مسئولیت و اشتیاق کمی برای مهار آن و توسعه پیشرفت‌های سلامت روان دارند [23]. در سال 1996، انجمن جهانی روان‌پزشکی مسئولیت انجام برنامه‌ای تحت عنوان «انگ و تبعیض ناشی از بیماری اسکیزوفرنی» را بر عهده گرفت. از آن زمان، بیش از دویست کشور در حدود دویست مداخله در زمینه مهار انگ ناشی از اختلال روان‌پزشکی انجام دادند. این مداخله‌ها، روی گروه‌های هدف مختلف از جمله بیماران، خانواده‌های بیماران، دانش‌آموزان، دانشجویان و افراد شاغل در زمینه سلامت روان انجام گرفت. و هدف آن دست یافتن به چرخه‌های معیوب انگ بود که موجب تبعیض و پیش‌داوری این بیماران می‌شود [24]. انجمن جهانی روان‌پزشکی تأکید می‌کند که دیدگاه‌های تمام گروه‌های درگیر در مبارزه با اختلالات روان‌پزشکی را باید مورد توجه قرار داد تا بتوان اطلاعاتی جامع در مورد چگونگی تأثیر انگ ناشی از اختلالات روان‌پزشکی بر کیفیت زندگی بیماران، اعتماد‌به‌نفس آن‌ها و بهره‌برداری از مداخله‌های درمان به دست آورد [25].