در پژوهشهایی که از پرسشنامه استفاده میشود، اعضای نمونه یا جامعه با پُر کردن پرسشنامه و بازگرداندن آن به پژوهشگر در مصاحبهای که خود اجرای آن را به عهده داشتهاند، شرکت میکنند. به همین دلیل سؤالها و راهنماییهای مربوط به آن باید به اندازۀ کافی روشن و قابل فهم باشند
تا پاسخگو بتواند نقش مصاحبه کننده را نیز اجرا کند. از آنجا که پرسشنامه جنبۀ خوداجرایی دارد، باید به شیوهای نوشته یا بیان شده باشد که بتواند افراد موردنظر را به مشارکت ترغیب کند. به عبارت دیگر، دستورالعملها، سؤالها و راهنماییهای آن باید به گونهای طرح شوند که افراد موردنظر را به ادامه همکاری و برگرداندن پرسشنامه علاقه مند کنند.
اهمیت این امر به خاطر عدم حضور مصاحبهگر واقعی برای توضیح بیشتر و تشویق پاسخدهنده است.
مراحل اجرای زمینه یابی پرسشنامه ای
1- تعیین هدف
اولین قدم در اجرای زمینهیابی پرسشنامهای، تهیه فهرستی از هدفهایی است که پژوهشگر قصد دارد به کمک پرسشنامه به آنها برسد. تهیه و تنظیم پرسشنامه قبل از داشتن درک روشنی از آنچه که باید حاصل شود، تقریباً ناممکن است. تا زمانی که به شکل دقیق روشن نکنیم که به چه نوع اطلاعاتی نیاز داریم، با این اطلاعات چه کارهایی میتوانیم انجام دهیم و چگونه هر سؤالی در پرسشنامه در رسیدن به این هدف به ما کمک میکند، قادر به تهیۀ یک پرسشنامه مناسب برای سؤال تحقیقی خود نخواهیم بود.
در تهیۀ پرسشنامه لازم است که روشهای تجزیه و تحلیل اطلاعاتی که از اجرای پرسشنامه جمعآوری
میشوند، مورد توجه قرار گیرند.
2- بیان مسئله
هدف زمینهیابی پرسشنامهای، توصیف رفتار، طرز فکر، احساس ویژه یا آزمون رابطه بین دو یا چند متغیر است. پژوهشگر ممکن است به توصیف موارد زیر علاقهمند باشد: «احساس مردم نسبت به مجازات اعدام برای قاچاق مواد مخدر چگونه است؟ چه تعدادی از خانوادهها خریدار کالای معینی هستند؟ در انتخابات آینده، مردم به چه کسی رأی خواهند داد؟ طرز فکر کارکنان دولت نسبت به مشاغل خود چگونه است؟»
پژوهشگر ممکن است به آزمون رابطه بین دو یا چند متغیر علاقهمند باشد: «همبستگی بین اعتماد به نفس و موفقیت شغلی» یا «رابطۀ بین سطح درآمد و رضایت شغلی»
3- تعیین جامعه و انتخاب نمونه
تعیین جامعه در بیشتر موارد بر نکاتی همچون اهمیت موضوع، قابلیت تعمیمپذیری، علاقۀ پژوهشگر و موجود بودن منابع، مبتنی است. جامعۀ مورد نظر ممکن است شهرک، شهر، استان، کشور، منطقۀ آموزشی، واحد نظامی یا زیرگروهی از واحدهای ذکر شده نظیر گروههای قومی، مذهبی، سِنی و شغلی باشد. همچنین باید به انتخاب نمونهای از جامعه که معرف و نمایدنده واقعی آن باشد اقدام شود.
4- تنظیم پرسشنامه
بیشتر پرسشنامه حاوی مطالبی هستند که به منظور اندازهگیری متغیرهای وابسته و مستقل و ویژگیهای مورد نیاز، تهیه و تدوین میشوند. دستورالعملهایی وجود دارد که رعایت آنها در تنظیم پرسشنامه الزامی است. این دستورالعملها عبارتند از:
1) سؤالهای پرسشنامه باید ساده، روشن و دقیق باشد. این سؤالها نباید به دشواری سؤالات مصاحبه باشند زیرا هنگام پاسخگویی به آنهاکسی جهت تعریف و توضیح حضور ندارد.
2) سؤالهای پرسشنامه را به صورت پاسخ بسته بنویسید و بهتر است تعداد سؤالهای پاسخ باز به حداقل ممکن برسد. امکان دارد پاسخهایی که به سؤالهای باز داده میشوند، ناتمام و بیربط باشند. ناخوانایی و غلطهای املایی نیز بر مشکلات طبقهبندی و تفسیر پاسخهای باز میافزایند.
3) به صورت اضافی و به خاطر جلوگیری از اشتباه، از سؤالهای گزیده استفاده کنید. سؤالهای گزیده به پرسشهایی گفته میشوند که گروه معینی از پاسخدهندگان به آنها پاسخ میدهند. برای مثال با مطرح کردن سؤالی دربارۀ وضعیت تأهل در پرسشنامه میتوان پاسخدهندگان متأهل را شناسایی کرد و سپس پرسشهای مربوط به فرزند یا فرزندان و همسر را برای آنها مطرح کرد. هر سؤال گزیده به راهنمایی خاص خود نیاز دارد.
4) سؤالهای مربوط به گذشته را در یک محدودۀ زمانی مشخص مطرح کنید. در صورتی که قصد دارید دربارۀ رفتار گذشته افراد، اطلاعاتی کسب کنید، زمان مورد نظر را مشخص کنید. برای مثال این سؤال که «چند بار مرتکب تخلفات راهنمایی و رانندگی شدهاید؟» بسیار مبهم است. عدم وجود محدودۀ زمانی مشخص در چنین سؤالاتی موجب میشود که افراد، پاسخهای خود را به زمانهای متفاوتی نسبت دهند. لذا اطلاعات به دست آمده در بهترین حالت فاقد انسجام و در بدترین شرایط به قدری مبهماند که نمیتوان بر اساس آنها دست به تحلیل زد. محدودههای زمانی که در چنین سؤالاتی به کار میروند، عبارتند از: «در پنج سال گذشته»، «در سال گذشته»، «در ماه گذشته»، و یا اینکه اساساً سؤال کرد «چه موقع؟».برای اندازهگیری تعداد دفعاتی که رفتار اتفاق افتاده است، اغلب محدودۀ زمانی کوتاه مناسبتر است، زیرا پاسخدهندگان نمیتوانند وقوع رفتارهای خود را در زمانهای طولانی به یاد آورند. از طرف دیگر، رفتارهایی که وقوع آنها مستمر نیست، به طور کلی محدودۀ زمانی طولانیتری دارند. به این ترتیب، پرسش در مورد تعدا دفعات مطالعۀ دانشجویان برای آمادگی شرکت در امتحان در محدودۀ زمانی کوتاهتری قرار میگیرد. در عوض، پرسش دربارۀ عدم موفقیت در امتحان –چنانچه صورت گرفته باشد- باید در طول زمان بلندتری مطرح شود.
5) برای سؤالهای حساس، چارچوب مناسبی فراهم سازید.گاهی اوقات پرسشهایی مطرح میشوند که ممکن است مغایر عقیده، باور، نگرش یا مکاتب فکری پاسخدهنده باشند. طرح اینگونه سؤالها، بدون مقدمه و توضیح مناسب، میتواند مخالفت پاسخدهندگان را برانگیزد. در چنین شرایطی پژوهشگر باید مسائل و مشکلات احتمالی را پیشبینی کند و به حل آنها بپردازد. برای روشن شدن این مطلب به مثال زیر توجه کنید:
|
چنانچه بدون طرح مقدمه، سؤال بالا را مطرح کنید امکان دارد که با مخالفت پاسخدهندگان و امتناع آنان از پُر کردن و حتی نوشتن ناسزا و توهین در ذیل پرسشنامه، روبهرو شوید. در حالی که وقتی سؤال را در چارچوب مناسب آن طرح کنید، برای همه قابلقبول میشود. توضیح دربارۀ اینکه چرا چنین سؤالی پرسیده میشود و گنجاندن نکات مثبت و منفی، پاسخدهنده را مطمئن خواهد ساخت که پژوهشگر درصدد یافتن علل گرایش افراد به اعتیاد است. چنین توصیفی به این شرح است:
|
6) تعدادی از سؤالهای پرسشنامه را به ویژگیهای جمعیتی و فردی[1] اختصاص دهید.این نوع سؤالها که بر مشخصات فردی تأکید دارند، در غالب پرسشنامهها مطرح میشوند. این پرسشها از مواردی به این شرح تشکیل شدهاند: جنس، سن، وضعیت ازدواج، قوم و نژاد، تحصیلات، شغل، درآمد و گاهی اوقات مذهب، نوع مالکیت محل مسکونی، ترکیب خانوادگی. پیشنهاد میشود که علاوه بر سؤالهایی دربارۀ ویژگیهای عمومی، چارچوب استانداردی نیز به کار رود تا بتوان به دقت بین نتایج پژوهش به مقایسه دست زد. البته باید توجه داشت که این امر همیشه امکانپذیر نیست، زیرا برخی از پژوهشگران به اطلاعات مفصلتری دربارۀ نکات جمعیتی نیاز دارند و به اطلاعاتی که به چارچوبی استاندارد محدود شدهاند، قناعت نمیکنند. برای مثال، چنانچه بخواهیم به طور کلی به سابقۀ قومی اشاره کنیم، ممکن است شش گروه قومی زیر کفایت کنند.
برای سفارش طراحی پرسشنامه با بهترین کیفیت و کمترین هزینه بر روی لینک زیر کلیک فرمائید: