این پرسشنامه استاندارد از نوع فایل ورد و به همراه تمامی اطلاعات مربوط به نمره گذاری، تفسیر، و … در قالب جداول زیبا و آماده تکثیر ارائه گردیده است. پس از پرداخت موفق می توانید به صورت آنلاین اقدام به دانلود فایل مربوطه بپردازید.
هدف: سنجش میزان رضایت و لذت از زندگی در ابعاد مختلف عملکرد روزمره در طول هفته گذشته
تعداد سوال: 14
شیوه نمره گذاری و تفسیر: دارد
روایی و پایایی: دارد
منبع: دارد
نوع فایل: word 2007
همین الان دانلود کنید
قیمت: فقط 2800 تومان
احساس ذهني سلامت يکي از شاخص هاي مهم سنجش وضعيت بهداشت روان است. مشکلات بهداشت روان در حال افزايش است و وجود ابزار کوتاه و در عين حال حساس براي غربالگري و بررسي اثربخشي مداخلات درماني و مراقبتي در عموم جمعيت از جمله دانشجويان ضروري است.
پرسشنامه کیفیت رضایت و لذت از زندگی (Q-Les-Q) توسط اندیکت و همکاران در سال ۱۹۹۳ ساخته شده است که از ۱۴ گویه تشکیل شده است که به منظور سنجش میزان رضایت و لذت از زندگی در ابعاد مختلف عملکرد روزمره در طول هفته گذشته بکار می رود. پرسشنامه مذکور دربرگیرنده حیطه فعالیت های عمومی فرم بلند بوده و به سبک آن نمره داده می شود. نمره گذاری پرسشنامه بصورت طیف لیکرت ۵ نقطه ای می باشد که برای گزینه های «خیلی ضعیف»، «ضعیف»، «نسبی»، «خوب» و «خیلی خوب» به ترتیب امتیازات ۱، ۲، ۳، ۴ و ۵ در نظر گرفته می شود. سازمان بهداشت جهانی سلامت روانی را به عنوان «حالتی از سلامت که در آن فرد توانایی های خود را می شناسد، می تواند با فشارهای روانی بهنجار زندگی کنار آید، به نحو پرثمر و مولدی کار کند و برای اجتماع خویش مفید باشد» تعریف می کند. در بطن جنبش نوین روانشناسی مثبت نگر نیز بسیاری از پژوهشگران برجسته بر لزوم درنظرگرفتن جنبه های مثبت بشر و مفهوم سلامت در تعریف سلامت روانی تأکید کرده اند و غالب آنها فقدان بیماری های روانی و وجود سطوح بالای سلامت را به عنوان سلامت روان تلقی می نمایند. در واقع ویژگی مهم سلامت روانی که فرد واجد سلامت بایستی از آن برخوردار باشد، احساس سلامت یا رضایتمندی است. با توجه به تعاریف ارایه شده از سلامت روان و تأکید این گونه تعاریف بر مسایل مثبت و از آنجا که بسیاری از پژوهش ها حاکی از شیوع کمتر بسیاری از بیماری ها در افراد برخوردار از سطوح بالای احساس ذهنی سلامت هستند؛ ضرورت مطالعه سلامت روان در کنار بیماری های روانی بیش از پیش مشخص می گردد (تقربی و همکاران، ۱۳۹۱).