پرسشنامه نگرش بیماران در زمینه عوامل مرتبط با خشونتهاي مشاهده شده نسبت به پرستاران

دبیر انجمن پزشکان عمومی ایران ضمن اشاره به تغییر الگوی رابطه پزشک و بیمار، چرایی قرار گرفتن گروه پزشکی در معرض خشونت را تشریح کرد.

دکتر شهریار خاقانی در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس سلامت خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در رابطه با عواملی که سبب می شود گروه پزشکی در معرض خشونت قرار گیرند، گفت: در کشور ما بی‌اطلاعی همراهان از وضعیت بیماران و دخالت در امر درمان، اجتناب از پذیرش تقاضای نامعقول بیمار یا همراه وی و مدت طولانی انتظار و تاخیر در ویزیت بیمار از عواملی هستند که بهانه‌ای برای اعمال خشونت بر گروه پزشکی به شمار آمده است.

وی با استناد به نتایج مطالعات مختلف، بیشترین میزان خشونت را در شیفت شب دانست و افزود: در این مطالعات پزشکان عمومی و متخصصان طب اورژانس و نیز روانپزشکان بیشتر از سایر گروه‌های پزشکی در معرض تهاجم بوده‌اند.

وی ادامه داد: متاسفانه الگوی رابطه پزشک و بیمار به علل مختلف مثل تبلیغات سوء رسانه‌ای تغییر کرده و فرهنگی بر این رابطه حاکم شده است که همراهان و گاهی خود بیماران انتظار دارند پزشک و سایر عوامل درمان به علت پزشک بودن و روپوش سفید و قسمی که خورده‌اند در مقابل تمامی توهین‌های بیماران سکوت کنند و رفتار زننده آنان را نادیده بگیرند و حتی به محاکم قضایی نیز شکایت نکنند. متاسفانه این مشکل امروزه به یک پدیده عادی تبدیل شده است.

خاقانی با اشاره به اینکه در مراکز درمانی این تصور وجود دارد که همراه بیمار حق فریاد و اعتراض دارد و هیچکس نباید به فردی در این شرایط، موارد قانونی را تذکر دهد، گفت: پدیده خشونت در اماکن درمانی یک معضل اجتماعی – فرهنگی است که بصورت نگران کننده‌ای در کشور ما رو به افزایش بوده و در صورت ادامه این روند احتمال حضور پزشکان در مناطق محروم کمتر شده و بیماران برای دسترسی به پزشک یا بعضی از تخصص‌ها مجبور به طی مسافت‌های طولانی خواهند بود.

وی همچنین با بیان اینکه نشانه سکوت که در اماکن درمانی نشانی از دعوت به آرامش است، مدتهاست از طرف مردم و گاهی از طرف بعضی از مسئولان که در مواردی خود پزشک هستند، فراموش شده است، گفت: خشونت علیه پزشکان عوارض نامطلوبی از نظر فردی و اجتماعی برای پزشکان و نیز برای سیستم بهداشتی درمانی در پی داشته و می‌تواند باعث اخلال در مسیر درمان و سلامتی بیماران شود.

خاقانی با تاکید بر اینکه مسائل فرهنگی برای درمان و اصلاح به فرصت طولانی نیاز دارند، گفت: لازم است مسئولان قوانین بازدارنده با ضمانت اجرایی بیشتری تدوین کنند؛ همانطور که در بسیاری از کشورهای توسعه یافته محرومیت و مجازات شدیدی برای مهاجمان به مراکز درمانی و گروه‌های پزشکی وجود دارد تا کسی براحتی بخود اجازه آسیب رساندن به نخبگان و سرمایه‌های علمی کشورش را ندهد در کشور ما نیز باید قوانینی دراین عرصه ارائه شود.