واژینیت (التهاب واژن)

فلور طبیعی واژن

لاکتوباسیل‌ها، هم باکتری غالب در مجرای واژن به شمار می‌روند و هم فلور طبیعی واژن را تنظیم می‌کنند.

لاکتوباسیل‌ها اسید لاکتیک تولید می‌کنند که pH طبیعی واژن را بین 3.8 تا 4.5 نگه می‌دارد و جلوی اتصال باکتری‌ها به سلول‌های اپی‌تلیوم واژن را می‌گیرد.

تقریباً 60 درصد از سوش‌های لاکتوباسیلی واژن پراکسید هیدورژن تولید می‌کنند که رشد باکتری‌ها را مهار می‌کند و در شرایط آزمایشگاه HIV را نیز تخریب می‌نماید.

استروژن از طریق افزایش تولید گلیکوژن در سلول‌های اپی‌تلیوم واژن، کلونیزه شدن لاکتوباسیل‌ها را بهبود می‌بخشد، چون گلیکوژن به گلوکز می‌شکند و به عنوان سوبسترا برای باکتری‌ها عمل می‌کند.

اگرچه لاکتوباسیل‌ها باکتری‌های غالب در فلور واژن هستند، باکتری‌های دیگری نیز از جمله گونه‌های استرپتوکوک، باکتری‌های گرم منفی، گاردنرلا واژینالیس و بی‌هوازی‌ها در واژن وجود دارند.

کاندیدا آلبیکانس نیز می‌تواند در 10 تا 25 درصد از زنان بدون علامت به عنوان یک عامل کامنسال جزء فلور طبیعی واژن یافت شود.

واژینیت حادواژینیت یک التهاب واژن است که اغلب به علت عفونتها ، که بعضی از آنها در ارتباط با بیماریهای جدی هستن.

شایعترین عفونتهای واژن عبارتند از:

– واژینیت باکتریایی.

– تریکومونازیس.

– عفونت قارچی واژن.

بعضی از عفونتهای واژنی از طریق تماس جنسی انتقال می یابد ، ولی دیگر عفونتها مانند قارچها احتمالأ از طریق تماس جنسی نیست.

اختلاف این انواع در جدول ذیل بطور خلاصه آمده است.

واژینیت چیست؟

واژینیت(vaginitis) عبارت‌است‌ از التهاب واژن (مهبل) که حدوداً یک سوم زنان در طول زندگی خود گهگاه به علائم آن دچار می‌شوند. زنان در هر سنی ممکن‌است به واژینیت مبتلا شوند ولی بیشتر از همه در سن باروری شایع می‌باشد.

چه چیز باعث واژینیت می‌شود؟

تغییر در تعادل باکتری‌ها و مخمرهایی که به‌طورطبیعی در محیط واژن زندگی می‌کنند، می‌تواند باعث ایجاد واژینیت گردد. عواملی که موجب برهم‌ زدن این تعادل می‌شوند عبارتنداز:

استفاده از آنتی‌بیوتیک

تغییرات هورمونی (بارداری، شیردهی، یائسگی)، کاهش استروژن در محیط واژن در زمان یائسگی می توانند تعادل بین لاکتوباسیل ها و سایر میکروارگانیسم ها را به هم زده و زمینه ایجاد واژینیت شود.

استفاده از قرص های ضدبارداری (احتمالأ)

استفاده از دوش واژینال

استفاده از مواد اسپرم‌کش

آمیزش جنسی

عفونت

واژینیت باکتریایی

واژینیت باکتریایی شایعترین علت علائم عائم واژنیت در زنانی است که در سنین باروری هستند.

قبلأ آنرا واژینیت نامشخص و یا واژینیت مرتبط با گاردنرلاGardnerella می نامیدند.

خبرگان سلامت مطمئن نیستند که فعالیت جنسی نفشی در واژینیت باکتریایی بازی کند، چرا که در زنانی که هیچگونه فعالیت جنسی ندارند هم این بیماری دیده شده است.

واژینیت باکتریایی در نتیجه تغییرات در رشد باکتریهای واژن ایجاد می شود.

این عدم تعادل شیمیایی زمانی اتفاق می افتد که انواع مختلف باکتری ها بیشتر از حد باکتری هایی که خوب هستند و باید باشند (لاکتوباسیل) شوند.

به جای لاکتوباسیل (lactobacillus یک نوع باکتری طبیعی که می تواند به صورت طبیعی در واژن زندگی کند و با تولید اسیدلاکتیک یک محیط نامناسب برای رشد باکتریها و سایر میکروارگانیسم ها ایجاد می کند)، که تعداد آن بطور نرمال در واژن زیاد است ، یک تعداد باکتریهای دیگری شروع به افزایش می کنند که این باکتریها عبارتند از:

– گاردنلا واژینالیس gardenerella vaginalis ،

– باکتروئیدها bacteroides

– ،Mobiluncus

– مایکوپلاسما همونیس Mycoplasma hominis   (از 8 گونه مايكوپلاسماى جدا شده در دستگاه تناسلى، سه گونه مايكوپلاسماى هومينيس ، اوره ‏آپلاسما اوره ‏آليتيكوم (بيشترين موارد) و سپس مايكوپلاسماى جنيتاليوم  با ايجاد بيمارى در دستگاه تناسلى مرتبط بوده ‏اند.)

– پپتواسترپتوکوک ها

در واژن زنان با واژینیت باکتریایی دیده می شود.

تحقیقاتی در زمینه نقش هر یک از این میکروب ها در علت یابی علل وازینیت باکتریایی در جریان است و کمک کننده است، ولی هنوز نقش فعالیت جنسی در ایجاد و توسعه واژینیت باکتریایی را به روشنی مشخص نشده اند.

تغییر در جفت جنسی، استفاده از آی یو دی(وسیله داخل رحمی پیشگیری از حاملگی)IUD ،دوش واژینال خطر گرفتن واژینیت باکتریایی را در زنان بیشتر می کند.

عوامل خطرزای واژینوز باکتریال چیست؟

عبارتند از:

– داشتن بیش از یک شریک جنسی،

– تغییر شریک جنسی در 30 روز گذشته،

– داشتن یک شریک جنسی مؤنث

– و داشتن دوش واژینال حداقل به صورت ماهانه یا در عرض 7 روز گذشته.

– کمبود لاکتوباسیل‌های تولیدکننده پراکسید هیدروژن نیز یک عامل خطرزای شناخته‌شده برای واژینوز باکتریال است و ممکن است بتواند تا حدی خطر بیشتر این عفونت در میان زنان سیاه‌پوست را (مستقل از سایر عوامل خطرزا) توجیه کند.

– عوامل استرس‌زای اجتماعی (از قبیل بی‌خانمانی، تهدید امنیت شخصی و نداشتن منابع کافی درآمد) نیز به عنوان عوامل افزایش‌دهنده خطر بیماری گزارش شده‌اند.

نشانه ها

شایعترین نشانه واژینیت باکتریایی غیر طبیعی است ، ترشحات بد بوی واژن. بعضی از زنان آن را به بوی شبیه ماهی گندیده (foul fishy)  تشبیه می کنند که بعد از تماس جنسی قابل توجه است.

تقریبأ نیمی از زنان با علائم واژینیت باکتریایی ، هیچ نشانه ای ندارند.

یک مراقب سلامتی بایستی این علائم را دیده و معاینه بالینی انجام می دهد و ممکن است تشخیص را به وسیله آزمایش مایعات واژن ثابت کند.

دیگر نشانه ها شامل:
افزایش ترشحاتی رقیق ، ولی چسبنده ، شیری رنگ با بوی تند ماهی و یا بوی ماهی گندیده (foul fishy) است.

ترشح معمولاً آبکی، تیره یا خاکستری مات است امّا ممکن‌است ته رنگ‌سبز نیز داشته باشد.

خارش شایع نیست (برخلاف واژینیت قارچی) ولی درصورت زیادبودن ترشحات، ممکن است بیمارخارش نیز داشته باشد.

علاوه بر ایجاد علایم آزاردهنده، واژینوز باکتریال با افزایش خطر بسیاری از عفونت‌های مجاری تناسلی فوقانی همراه است؛ از جمله آندومتریت پس از عمل سزارین، زایمان واژینال یا سقط؛ عفونت رحمی ؛ افزایش خطر عفونت پس از هیسترکتومی ‌واژینال و شکمی؛ بیماری التهابی لگن؛ زایمان زودرس؛ و کوریوآمنیونیت.

زنان مبتلا به واژینوز باکتریال همچنین در معرض خطر بالای سقط و کاهش احتمال بارورسازی آزمایشگاهی (IVF) موفق هستند.

میزان pH واژن مثل واژینیت تریکوموناسی معمولأ بیشتر از 4.5 است (برخلاف واژینیت قارچی که معمولأ زیر 4.5 است).

تست Whiff مثبت است (یک قطره پتاس 10% به یک قطره از ترشحات واژن اضافه می کنیم و سریع بویی شبیه به ماهی استشمام می شود) که به آن تست Whiff می گویند.

در لام تهیه شده از ترشحات مستقیم واژن و رنگ آمیزی گرم و یا پتاس 10%، تعداد زیادی سلولهای Clue دیده می شود.

در واقع این سلولها سلولهای اپی تلیالی هستند که توسط تعداد زیادی باکتری گاردنرلا واژینالیس پوشانده شده اند و در واقع تست تشخیصی ما هم مشاهده این سلولها در اسمیر تهیه شده از ترشحات واژن است (هرچند که در 20% موارد ممکن است این سلولها هم دیده نشود).

تعداد لوکوسیت های (WBC) در اسمیر تهیه شده از ترشحات واژن مثل واژینیت قارچی پایین است (بر خلاف واژینیت تریکوموناسی که زیاد است).

تشخیص

یک پزشک می تواند یک نمونه از مایع واژن را در زیر میکروسکوپ دیده ، یا به صورت رنگ آمیزی و یا نور مخصوص ، برای دیدن باکتریهای در ارتباط با واژینیت.

سپس میتواند تشخیص واژینیت باکتریایی بدهد بر پایه و اساس

– نبودن لاکتوباسیلا

– وجود تعداد زیادی سلولهای راهنما”Clue cell”(سلولهایی از بافت پوششی وازن که با میکروبهای واژینیت باکتریایی پوشیده شده است).

– بوی ماهی

– تغییرات ترشحات طبیعی واژن

واژینوز باکتریایی چگونه درمان می‌شود؟

برای درمان این حالت می‌توان از چند آنتی‌بیوتیک مختلف استفاده کرد.

درمان واژینوز باکتریال شامل درمان عفونت‌های بی‌هوازی است.

7 روز درمان با مترونیدازول خوراکی به اندازه استفاده از نوع واژینال آن به مدت 5 روز کارآمدی دارد و در کارآزمایی‌های تصادفی‌شده با شاهد دارونما پس از یک ماه، میزان علاج علامتی آن در حدود 80 درصد و میزان علاج میکروبیولوژیک در حدود 70 درصد است.

کارآزمایی‌های تصادفی‌شده همچنین نشان داده‌اند که دوره 7 روزه درمان با کرم واژینال کلیندامایسین 2 درصد به اندازه مترونیدازول خوراکی مؤثر است و نیز یک دوز منفرد کرم کلیندامایسین وسیع الطیف می‌تواند نتایج مشابهی ایجاد کند.

مترونیدازول خوراکی تک‌دوز دیگر به عنوان یک رژیم درمانی جایگزین برای واژینوز باکتریال مورد تأیید نیست، زیرا میزان شکست 50 درصد دارد.

برای موارد واژینوز باکتریال راجعه (3 یا بیشتر از 3 حمله در سال گذشته)، یک کارآزمایی تصادفی‌شده دوسوکور نشان داد که پس از 10 روز درمان القایی روزانه با مترونیدازول واژینال، مصرف 2 بار در هفته ژل مترونیدازول 0.75 درصد برای مدت 16 هفته، علاج بالینی را در 75 درصد بیماران پس از 16 هفته و در 50 درصد بیماران پس از 28 هفته حاصل کرد.

دوتا از آن‌ها بیشتراز همه تجویز می‌شوند: مترونیدازول و کلیندامایسین که به شکل قرص، کرم یا ژل واژینال در دسترس می باشند.

عوارض

در اغلب موارد ، واژینیت باکتریایی عارضه ای به جا نمی گذارد.

خطرات اثبات شده ای در رابطه با واژینیت باکتریایی و ایجاد بیماریهای التهابی لگن (PID) وجود دارد.

بیماری PID یک بیماری جدی در زنان است که می تواند موجب نازایی و حاملگی خارج از رحم (Ectopic)شود.

واژینیت باکتریایی همچنین می تواند ایجاد مسائل دیگری مانند زایمان زودرس، و بچه های با وزن تولد کم کند.

بنابراین بعضی از متخصصان زنان توصیه می کنند که تمام زنان حامله ،چه نشانه داشته باشند یا نداشته باشند، و قبلأ بچه نارس به دنیا آورده اند برای واژینیت باکتریایی چک شوند.

زن حامله ای که قبلأ بچه نارس به دنیا نیاورده است باید درمان شود ،اگر نشانه و دلایل آزمایشگاهی مبنی بر واژینیت باکتریایی دارد.

واژینیت باکتریایی همچنین همراه با افزایش شانس گرفتن سوزاک یا عفونت اچ آی وی HIV است که موجب ایدز می شود.

تریکوموناسیسTRICHOMONIASIS

یکی از شایعترین عفونتهایی است که از طریق تماس جنسی منتقل می شود(STIs) .

بر اساس گفته مرکز کنترل بیماریهای امریکاCDC ، حدود ۷/۴ میلیون مورد جدید در مردان و زنان هر ساله در ایالات متحده اتفاق می افتد.

تریکوموناسیس به وسیله یک انگل به نام تریکوموناس واژینالیسTrichomonas vaginalis ایجاد میشود.

تریکوموناز ابتدا یک عفونت دستگاه مجاری ادراری است.

واژن شایعترین محل برای عفونت در زنان ، و پیش آبراه (Urethra) شایعترین محل استقرار در مردان است.

این انگل از طریق مقاربت سرایت می‌کند.

زنان مبتلا به تریکومونیازیس شانس زیادی برای ابتلا به دیگر بیماری‌های مقاربتی نیز دارند.

نشانه ها
اغلب مردان عفونی هیچ نشانه ای ندارند.

زنان زمانی نشانه دار می شوند که معمولأ ۵ تا ۲۸ روز از در معرض پارازیت قرار گرفتن آنها گذشته باشد.

اگرچه بعضی از زنان عفونی نشانه های جزیی و یا بدون نشانه هستند، خیلی از آنها نشانه دارند.

ناراحتی در زمان تماس جنسی.

علامت این بیماری وجود ترشحات زیاد سبز و یا خاکستری- زرد است که ممکن است بوی ماهی داشته باشد.

سوزش، تحریک، قرمزی و ورم اطراف واژن (Vulva) ممکن‌است موجود باشد.

گاهی در موقع ادرارکردن درد وجود دارد.

تعداد لوکوسیت های (WBC) در اسمیر تهیه شده از ترشحات واژن خیلی زیاد است (بر خلاف واژینیت قارچی و باکتریال که خیلی کم است).

میزان pH واژن مثل واژینیت باکتریال معمولأ بیشتر از 4.5 است (برخلاف واژینیت قارچی که معمولأ زیر 4.5 است).

تست Whiff در بیشتر اوقات مثبت است (یک قطره پتاس 10% به یک قطره از ترشحات واژن اضافه می کنیم و سریع بویی شبیه به ماهی استشمام می شود) که به آن تست Whiff می گویند.

تشخیص

یک پزشک می تواند تریکوموناسیس را به وسیله انجام آزمایش بر مایع گرفته شده از واژن یا آلت تناسلی مردانه تشخیص دهد، معاینه بالینی نشان دهنده زخمهای قرمز بر گردن رحم و یا داخل واژن است.

درمان

چون مردان می توانند بیماری را به جفت خود منتقل کنند حتی زمانی که هیچ نشانه ای ندارند، پزشکان توصیه می کنند که هردو جفت برای خلاصی از پارازیت درمان شوند.

تریکومونیازیس معمولاً با مصرف یک عدد قرص مترونیدازول درمان می‌شود.

تا 24ساعت پس‌ازمصرف قرص نباید الکل مصرف شود زیرا باعث تهوع و استفراغ خواهد شد.

به‌علاوه باید حتماً همسر بیمار نیز درمان شود تا عفونت عود نکند.

درمان خوراکی با نیتروایمیدازول‌ها برای عفونت با تریکومونا واژینالیس توصیه می‌شود.

یک کارآزمایی تصادفی‌شده که به مقایسه دوز منفرد خوراکی مترونیدازول (2 گرم) و تینیدازول (2 گرم) می‌پرداخت، نشان داد که تینیدازول ارجح یا حداقل معادل مترونیدازول است و باعث میزان علاج 90 تا 95 درصد می‌شود.

شیوع مقاومت سطح پایین به مترونیدازول در بیماران مبتلا به عفونت تریکومونا واژینالیس 2 تا 5 درصد است و در مطالعات مجموعه موارد (case series) درمان طول‌کشیده با دوزهای بالاتر مترونیدازول و تینیدازول موفقیت‌آمیز بوده است.

تریکومونا واژینالیس یک عفونت آمیزشی به شمار می‌آید؛ لذا درمان شریک جنسی بیمار بسیار اهمیت دارد و میزان علاج را افزایش می‌دهد.

پیشگیری

مطمئن ترین راه پیشگیری از گرفتن بیماریهای STIs پرهیز از تماس جنسی است، یا در ارتباط بودن طولانی مدت با یک همسر که آزمایش شده و معلوم است که عفونی نیست.

استفاده از کاندوم در مردان به طرز صحیح در خلال تماس جنسی کمک به پیشگیری از گسترش تریکوموناسیس می شود.

عوارض

تحقیقات نشان دهنده یک ارتباط بین تریکومناسیس و دو عارضه جدی است.

تحقیقات علمی بیانگر این نکته است که تریکوموناسیس همراه با حداقل ۳ تا ۵ برابر افزایش خطر انتقال HIV و ممکن است یک زن بچه های کم وزن زایمان کند و یا نوزادان نارس باشند .

دانشمندان احتیاج به انجام تحقیقات بیشتری برای مشاهده این ارتباطات دارند.

عفونت قارچی واژن

عفونت قارچی واژن ، یا کاندیداسیس Vulvovaginal candidiasis یک علت شایع سوزش واژن است.

این عفونت شایع قارچی زمانی اتفاق می افتد که یک عدم تعادل در قارچهای موسوم به کاندیدا البیکانس Candida albicans باشد.

اگرچه این عفونت به عنوان یک STI در نظر گرفته نمی شود ، ۱۲ تا ۱۵ درصد مردان بعد از تماس جنسی با جفت عفونی خود درگیر شده اند.

چند عامل در ارتباط با افزایش عفونت در زنان است از جمله:

استفاده از برخی آنتی‌بیوتیک‌ها شانس ابتلا به این عفونت را زیاد می‌کنند.

آنتی‌بیوتیک‌ها بعضی‌از باکتری‌های واژن را که در مهار رشد مخمرها نقش دارند از بین می‌برند.

لذا زمینه‌ برای رشد قارچ‌ها فراهم می‌شود.

اگر خانمی باردار و یا مبتلا به دیابت باشد، احتمال ابتلا وی به عفونت قارچی بیشتر است.

رشد بیش‌ازحد قارچ می‌تواند مربوط به ضعیف‌بودن سیستم ایمنی بدن نیز باشد.

مصرف‌ كربوهیدرات‌ فراوان‌ به‌ ویژه‌ شكر و الكل‌ ،

آب‌ و هوای‌ داغ‌ و

یا لباس‌های‌ بدون‌ تهویه‌ و یا پوشیدن لباسهای تنگ (چرا كه‌ رطوبت‌، گرمی‌، تاریكی‌ سبب افزایش رشد قارچ‌ می شوند)

و سركوب‌ ایمنی‌ ناشی‌ از داروها یا بیماری‌ ها نیز شانس ابتلا به عفونت قارچی را زیاد می کند.

بارداری هم جزو عواملی است که سبب افزایش حساسیت فرد به واژینیت قارچی می شود.

استفاده از قرصهای ضد حاملگی خوراکی

دیگر عواملی که میزان عفونت قارچی را با استفاده از آنها بالا می رود عبارتند از:

– دوش واژینال Douches

– اسپری های بهداشتی معطر زنانه

– آنتی بیوتیک های موضعی و داروهای استروئی

زنان بایستی با مراقبان سلامتی خود برای یافتن علل احتمالی زیر بنایی عفونت مزمن قارچی خود کار کنند.

متخصصان زنان نمی دانند که آیا قارچ میتواند از طریق تماس جنسی منتقل شود.

چون اغلب تمامی زنان قارچ را در واژن خود دارند، این برای محققان مشکل است که این مقوله را مطالعه کنند.

نشانه ها

شایع‌ترین علامت عفونت قارچی، خارش و سوزش ناحیه‌ی اطراف واژن (Vulva) است. ممکن‌است این ناحیه قرمز و متورم گردد.

احساس ناراحتی و سوزش در هنگام دفع ادرار (دیزوری) هم از جمله شکایت هایی است که در واژینیت قارچی دیده می شود.

ترشح واژن معمولاً سفید، شیری رنگ و شبیه تکه های پنیر، بی‌بو و گاهی نامطبوع است. بعضی زنان مبتلا به عفونت قارچی متوجه افزایش یا تغییر ترشحات خود می‌شوند.

سوزش‌ در هنگام‌ ادرار كردن‌ ، تغییر رنگ‌ واژن از صورتی‌ كم‌رنگ‌ به‌ قرمز و درد در حین‌ مقاربت‌ جنسی‌ (دیس‌پارونی‌) نیز مشاهده می شود.

واژینیت‌ تمایل‌ دارد كه‌ قبل‌ از دوره‌های‌ قاعدگی‌ ظاهر شود و با شروع‌ دوره‌ها فروكش‌ می‌كند.

معمولاً pH واژن کمتر از و یا مساوی 4.5 است (در حالت نرمال بین 3.8 تا 4.2 می باشد).

تست Whiff منفی است (یک قطره پتاس 10% به یک قطره از ترشحات واژن اضافه می کنیم و سریع بویی شبیه به ماهی استشمام می شود) که به آن تست Whiff می گویند.

تعداد لوکوسیت های (WBC) در اسمیر تهیه شده از ترشحات واژن مثل واژینیت باکتریال پایین است (بر خلاف واژینیت تریکوموناسی که زیاد است).

در اسمیر تهیه شده با پتاس به میزان فراوان سودو هایف (Pseudohyphae) و اسپور دیده می شود.

تشخیص

چون چند علامت و نشانه مشخصه معمولا وجود دارد، پزشکان نمی توانند تشخیص این وضعیت را با تاریخچه پزشکی و معاینه بالینی دهند.

آنها معمولا تشخیص عفونت قارچی را با ازمایش ترشحات واژن در زیر میکروسکوپ برای اثبات قارچ می دهند.

درمان

عفونت‌های قارچی واژن را می‌توان با مصرف قرص و یا کرم‌های واژینال درمان کرد. این درمان ها عبارتند از:

Vaginal cream Clotimazole

یک اپلیکاتور پر هنگام خواب به مدت 1- 2 هفته و در صورت عدم بهبودی تا دو هفته در درمان تجدید نظر شود.

Vaginal cream Triple Sulfa

یک اپلیکاتور پر دو بار در روز (قبل از خواب و بعد از بیداری) به مدت 4-6 روز ،سپس شبی یک بار

Vaginal cream Miconazole 2

یک اپلیکاتور پر به مدت یک هفته

Vaginal Tab nystatin 100000iu

یک قرص به صورت داخل واژن به مدت دو هفته

Cap Boric Acid

از راه واژن

Tab Fluconazole 150mg

تک دوز

آیا می‌توان از داروهای بدون نیاز به نسخه برای درمان عفونت قارچی استفاده نمود؟

بله، امّا بسیاری از زنانی که تصور می‌کنند دچار عفونت قارچی شده‌اند در واقع مشکل دیگری دارند.

دراین موارد، استفاده از داروهای ضدقارچی تأثیری در بهبودی نداشته و ممکن‌است باعث تأخیر در تشخیص بیماری و درمان مشکل واقعی نیز گردد.

لذا، حتی اگر قبلاً هم عفونت قارچی گرفته‌اید، قبل‌از استفاده سرخود از داروها به دکتر مراجعه کنید.

چنانچه اولین‌بار است که دچار علائم واژینال گشته‌اید، بازهم باید به دکتر مراجعه کنید.

درصورتی‌که با مصرف این داروها خوب نشدید، حتماً به پزشک مراجعه نمایید.
قرصهای خوراکی ،یا شیاف های بوتکونازول butoconazole، تیوکونازول tioconazole برای استفاده در واژن وجود دارند.

به علت اینکه عفونتهای باکتریایی واژن ، تریکوموناز ، و عفونت قارچی ،بر پایه نشانه ها به تنهایی مشکل است که بتوان آنها را از هم تشخیص داد ، یک زن با نشانه های از عفونت واژنی باید پزشک خود را برای تشخیص دقیق قبل از استفاده از این محصولات مراجعه نماید.

دیگر محصولات بر پیشخوان شامل آنتی هیستامین ها (ضد حساسیت ها)و کرمهای بیحس کننده که فقط نشانه ها را می پوشانند و عفونت را درمان نمی کنند.

زنانی که عفونت مزمن و یا مکرر قارچی دارند ممکن است احتیاج به درمان با کرمهای واژینال و داروهای خوراکی برای طولانی مدت داشته باشند.

زنان با عفونت HIV ممکن است عفونت قارچی شدید داشته باشندکه اغلب به درمان جواب نمی دهند.

دیگر علل التهاب واژن و یا واژینیت غیرعفونی

اگرچه اغلب عفونت های واژن در زنان به علت باکتری ها، تریکومونا، یا قارچ است ممکن است دیگر علل نیز باشند .

این علل شامل واکنش های حساسیتی ، تحریک کننده ها و دیگر بیماریهای منتقل شونده از طریق جنسی STIs هستند.

یعنی در واقع التهاب یک واکنش آلرژیک نسبت به یک سری مواد می باشد.

نشانه های حساسیت می تواند به علت استفاده از اسپرم کش ها ، محصولات بهداشتی واژن، پاک کننده ها، و نرم کننده های پارچه باشد.

التهاب دهانه رحم از این محصولات اغلب همراه با ترشحات غیر طبیعی واژن است، ولی پزشکان می توانند با آزمایش به آنها بگویند که عفونت باکتریایی وجود دارد یا نه.

واژینیت آتروفیک چیست؟

واژینیت آتروفیک عفونت نیست ولی می‌تواند باعث ایجاد ترشح و تحریک واژن بشود (مثلا ایجاد خشکی، خارش و سوزش).

این حالت در هر زمانی که هورمون‌های زنانه کاهش می‌یابند مثلاً در دوران شیردهی یا یائسگی میتواند رخ دهد.

واژینیت آتروفیک با مصرف استروژن درمان می‌شود (به شکل کرم، حلقه، یا قرص واژینال). استفاده از مواد نرم‌کننده محلول در آب در موقع آمیزش ممکن است مفید باشد.

وا

تحقیقات جدید

برای کنترل التهاب واژن ، تحقیق به سمت یافتن فاکتورهایی که باعث تشدید رشد و پتانسیل های بیماری زا ی میکروبهای واژن است.

این اطلاعات کمک به بهبود بخشیدن تلاشهای درمانی و پیشگیری از واژینیت می کند.

نمی توان به عنوان یک آزردگی بی خطر دانست ، واژینیت یک موضوع مطالعات جدی برای دانشمندان است که روشن کنند نقش آن را در ارتباط با وضعیت هایی مانند عفونتهای لگنیPID و عوارض مربوط به حاملگی چطور است.

تحقیقاتNIAID یک ارتباط بین لاکتوباسیل و محافظت از واژینیت باکتریایی را دریافت.

آنها سپس یک شیاف واژینال ازلاکتوباسیل را که کمک به رشد باکتری های خوب در واژن می کند ابداع کردند.

تحقیقات اکنون در حال مطالعه استفاده از شیاف لاکتو باسیل واژینال همراه با مترونیدازول خوراکی برای درمان و پیشگیری از واژینیت باکتریایی است.

در اکتبر ۲۰۰۳ ،دیگر پروژه NIAD توالی کدهای ژنتیکی تریکوموناس واژینالیس را تکمیل کرد.

تحقیقات در اغاز فهم بیولوژی و راه های نو بری جلوگیری از بیماری است.

تریکوموناس واژینالیس همچنین مورد علاقه خاص به تحقیقات پزشکی زیستی است به علت نقش آن در انتقال HIV ،بیماری اطفال ،و مساعد بودن به گرفتن سرطان دهانه رحم.

 

پانل STDs

امروزه یک پانل از یازده میکروارگانیسم به روش مولکولی طراحی شده است که در واقع در یک تست واحد بطور همزمان میکروارگانیسم های ذیل چک می شود:

1- مایکوپلاسما ژنیتالیوم Mycoplasma genitalium

2- مایکوپلاسما هومینیس Mycoplasma hominis

3- تریکوموناس واژینالیس    Trichomonas vaginalis

4- اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم / پارووم   Ureaplasma urealyticum/parvum

5- هموفیلوس دوکره ای Hemophilus ducreyi

6- ویروس تب خال تیپ 1    و یا (Herpes simplex virus 1 (HSV-1

7- ویروس تب خال تیپ 2    و یا (Herpes simplex virus 1 (HSV-2

8- ترپونما پالیدوم    Treponema pallidum

9- نایسریا گونوره آ  Neisseria gonorrhoeae

10- کلامیدیا تراکوماتیس   Chlamydia trachomatis