هدف: ارزیابی رفتار حرفه ای پرستاران از دیدگاه سرپرستاران و مربیان

تعداد سوال: 20

شیوه نمره گذاری: دارد

تفسیر نتایج: دارد

روایی و پایایی: دارد

منبع: دارد

نوع فایل: Word 2007

همین الان دانلود کنید

قیمت: فقط 2900 تومان

خرید فایل نهایی کردن خرید مورد به سبد خرید اضافه شد

رفتار حرفه ای پرستار

ماده یک

• پرستار در تمامی روابط و اقدامات حرفه ای خود با دلسوزی و احترام به حرمت و ارزش های انسانی که در تمامی افراد بشر وجود دارد، برخورد می کند.

  1-1 احترام به شأن و مرتبه انسانی

  پرستار در انجام مراقبت پرستاری به عقاید و سنن فرد، خانواده یا جامعه ارزش می نهد. پرستار ارزش ها و نیازهای تمامی اشخاص را در روابط حرفه ای خود لحاظ می کند.

  2-1 رابطه با بیمار

  نیاز به مراقبت بهداشتی صرف نظر از تفاوت های منحصر به افراد، جهانی و همگانی است. پرستار بیماران رابطه درمانی برقرار کرده و مراقبت پرستاری را به شیوه ای عرضه می کند که به تفاوت های منحصر فردی هر بیمار احترام می گذارد. این شامل در نظر گرفتن شیوه زندگی، سیستم ارزشی، عقاید مذهبی بیماران است. احترام به ارزش ها و عقاید بیمار بدین معنی نیست که پرستار این عقاید یا سنت ها را در سطح شخصی نادیده می گیرد.

  3-1 ماهیت مشکلات بهداشتی

  پرستار ارزش فرد را براساس بیماری، معلولیت یا وضعیت کارکردی وی تعیین نمی کند. پرستار به حقوق، شان و ارزش تمامی کسانی که به خدمات پرستاری برای حمایت، آسایش، بازیافت سلامتی، ارتقای بهداشت یا پیشگیری از بیماری ها نیاز دارند؛ احترام می گذارد. پرستار مراقبت پرستاری را طوری طراحی و مختص فرد بیمار می کند که به شخص امکان زندگی کردن با بالاترین سطح ممکن رفاه و بهزیستی جسمی، معنوی، اجتماعی و عاطفی و روانی را می دهد. این مراقبت به خانواده بیماران بسط یافته و در راستای مراقبت بهداشتی ادامه می یابد. این مسئله بخصوص زمانی اهمیت می یابد که بیمار و خانواده وی فرآیندهای مختلف پایان زندگی بیمار را سپری می کنند. پرستار به عنوان وکیل و مدافع بیمار و خانواده وی عمل می کند، استفاده مسئولانه و مناسب از مراقبت های حیات بخش را مطابق با خواست بیمار و خانواده وی بررسی می کند. پرستار به عنوان راهنما عمل می کند، به عرضه اطلاعات کامل و مناسب، بدون سوگیری و تعصب و تحمیل ارزش ها و عقاید شخصی خود بر بیمار می پردازد. پرستار به درمان درد و فراهم کردن آسایش و راحتی بیمار می پردازد حتی اگر این اقدامات موجب تسریع مرگ شود. تاکید بر اجتناب از تحمل بی مورد درد و رنج در فرآیند مردن است، هرچند پرستار با نیت کامل و عمدی به پایان دادن به زندگی بیمار نمی پردازد، صرفنظر از اینکه نیات وی چقدر خیرخواهانه باشد. تجربه ارزشمند پرستاران در مراقبت پایان زندگی بایستی برای کمک به آموزش، تحقیق، عمل و توسعه سیاست های مراقبت پایان زندگی استفاده شود.

  4-1 حق تصمیم گیری بیمار

  احترام به مرتبه انسانی مستلزم این است که پرستار حقوق خاص بیمار را شناخته و محترم بدارد و به اصلی ترین حقوق بیمار یعنی حق تصمیم گیری برای سرنوشت خویش احترام بگذارد. حق تصمیم گیری استقلال نیز نامیده می شود و اساس گرفتن رضایت نامه آگاهانه در سیستم مراقبت بهداشتی را تشکیل می دهد. بیمار این حق را دارد که تصمیم بگیرد چه اقداماتی برایش انجام شود و چه مداخلاتی روی بدنش انجام شود و بخشی از این حقوق شامل حق بیمار به دریافت اطلاعات کافی و ضروری برای گرفتن تصمیمات هوشمندان و صحیح در رابطه با تصمیم های مراقبت بهداشتی وی است. بیمار حق دارد در توزین فواید و خطرات درمان ها کمک بگیرد یا درمانی را بدون نقض اخلاقیات، ارزش ها یا اعتقادات پرستار در فرآیند تصمیم گیری رد کند. پرستار بایستی از مشارکت فرد در فرآیند تصمیم گیری تا حدی که خواهان است و توانایی شرکت دارد، حمایت کرده و وی را به مشارکت تشویق کند. پرستاران متعهد هستند که بیمار را از حقوق خود آگاه سازند و به عنوان وکیل بیماران در لحاظ شدن این حقوق عمل کنند. همچنین پرستار موظف است که سطح درک و فهم بیمار از اطلاعات عرضه شده به وی را بررسی کند و به تصریح یا تشریح این اطلاعات بپردازد به طوریکه بیمار درک روشنی از اطلاعات داشته باشد. اگر بیمار قادر به تصمیم گیری نباشد، بایستی جانشین تصمیم گیری برای وی تعیین شود. اگر جانشین در دسترس نباشد، سپس از طرف بیمار ممکن است تصمیم گیری شود، از خواست بیمار تا حد معلوم پیروی شود، و تصمیمات با در نظر گرفتن بیشترین منافع بیمار در ذهن گرفته شود. پرستار همچنین می پذیرد که افراد اعضای یک جامعه هستند و ممکن است موقعیت هایی رخ دهد که در آن منافع جامعه به طور کل به حق استقلال و تصمیم گیری بیمار بچربد، از قبیل مسائل مرتبط با بهداشت همگانی. محدودیت حقوق افراد همیشه شاخه ای از استاندارد مراقبت است و تنها زمانی توجیه پذیر است که راه های محدودتر حفظ منافع و خیر همگان در دسترس نباشد.

  5-1 رابطه با همکاران و سایرین

  اصل احترام [متقابل] شامل تمامی کسانی می شود که پرستار با آنها در تعامل است. پرستار رابطه مراقبتی و اشتیاق با تعهدخود را برای برخورد منصفانه با سایرین و رفع تضادها حفظ می کند. پرستار در نقش های زیادی خدمت کرده و عمل می کند، و در هر یک از این نقش ها پرستار با همکاران، کارکنان، دانشجویان، کمکی ها با احترام و وقار برخورد می کند. این بدین معنی است که از پرستار رفتاری سر نمی زند که براساس تعصب و سوگیری یا هتک حرمت یا تهدید دیگران باشد. پرستار همچنین به دیگران برای عرضه خدمات مراقبت بهداشتی کیفی همکاری می کند.

  منابع

  Ethics. (n.d.). Dictionary.com Unabridged (v 1.1). Retrieved July 25, 2016, from Dictionary.com

  American Nurses Association. Code of Ethics for Nurses with Interpretative Statements. Accesses July 25, 2016

  Melissa K Slate, Nurses Code of Ethics, Reviewed December, 2015, Expires December, 2017

• ماده سه آیین اخلاق در پرستاری

  ماده سه

  پرستار به دنبال محافظت از سلامتی، ایمنی و حقوق بیمار است.

  1-3 حریم

  پرستار به عنوان وکیل و مدافع حق بیمار برای حریم و خلوت عمل می کند. نیاز به مراقبت بهداشتی توجیه کننده تهاجم بی مورد به حریم بیمار نیست. پرستار نه تنها مواظب حریم فیزیکی بیمار است، بلکه اطمینان حاصل می کند که اطلاعات ارزیابی حساس بیمار در طی بحث ها و گفتگو با بیمار یا همکاران در مورد پرونده بیمار فاش نشود. پرستار همچنین اقداماتی برای محرمانه نگهداشتن پرونده پزشکی بیمار به عمل می آورد.

  2-3 محرمانه ماندن

  اعتماد بین بیمار و ایمنی بیمار ممکن است در اثر افشای غیر ضروری اطلاعات پزشکی بیمار به مخاطره بیافتد. پرستار بایستی اطمینان حاصل کند که اطلاعات بیمار به شیوه ای اخلاقی و در زمان نیاز و براساس ارتباطات قانونی و با اجازه بیمار و به مقدار مورد نیاز افشا شود. در رابطه با بهداشت همگانی، یا ایمنی سایرین، پرستار ممکن است مجبور باشد که بخاطر نفع و هدف بالاتر در محدوده قانونی اطلاعات بیمار را افشا کند. هرچند پرستار همیشه استاندارد مراقبت یا سیاست های برخورد با اطلاعات بیمار را رعایت می کند. جایی که به نظر برسد تضاد وجود دارد یا پرستار اطمینان ندارد که اقدام قانونی مربوطه چیست، بایستی با ناظر و سرپرست خود درخواست مشاوره کند.

  3-3 محافظت از بیمار در تحقیقات

  هر بیماری حق دارد که تصمیم آگاهانه ای در مورد شرکت در تحقیقات بگیرد. به عنوان وکیل بیمار، پرستار مسئولیت دارد که اطمینان حاصل کند بیمار اطلاعات کافی در مورد تحقیق را دریافت کرده است تا حدی که بتواند تصمیم آگاهانه ای بگیرد. به علاوه، بیمار حق دارد که از شرکت در تحقیقات سرپیچی کند یا از تحقیقات کناره گیری کند، هر پروژه تحقیقاتی و در هر زمانی. تحقیقات بایستی توسط فردی انجام شود که صلاحیت لازم را دارد و تحقیقات بایستی تحت حاکمیت هیئت بازنگری انجام و نظارت شود و از بیمار حمایت شده و تمامیت اخلاقی تحقیق در حال انجام رعایت شود. پرستار بایستی همچنین اطلاع داشته باشد که تضادهایی ممکن است در اثر تحقیقات بر گروه های آسیب پذیر افرادی از قبیل بیماران روانی، بچه ها، زندانی ها، دانشجویان، فقرا و سالمندان رخ دهد. پرستار ماموریت دارد که در صورت زیر سئوال بودن اخلاقی تحقیق، سئوال کرده، گزارش کرده و یا از مشارکت بیمار در تحقیق جلوگیری کند.

  4-3 استانداردها و مکانیسم بازنگری

  پرستار وظیفه دارد اطمینان حاصل کند که تنها افراد توانمند و دارای مهارت و دانش ضروری در حرفه پرستاری فعالیت می کند. آموزشگران پرستاری ماموریت دارند که از دستیابی به توانمندی های پایه و تعهد به اجرای استانداردهای حرفه ای قبل از شروع به کار حرفه ای پرستاران تازه کار اطمینان حاصل کنند. مدیران پرستاری و مدیران اجرایی مسئولیت ارزیابی مهارت ها و توانمندی های هر یک از پرستاران تحت نظارت خود را قبل از تفویض وظیفه پرستاری را بعهده دارند که فرد دارای آمادگی تحصیلی پایه باشد. پرستار مسئولیت دانستن و حفظ استانداردهای جاری عملکرد پرستاری را بعهده دارد. پرستاران بایستی در برنامه هایی شرکت کنند که بیانگر تداوم ارتقای کیفیت است از قبیل کمیته های اخلاق، برنامه های ارتقای کیفیت یا برنامه های مدرک دهی که به پرستار کمک می کند به سطوح بالاتر کیفیت مراقبت دست یابد. مدیران پرستاری بایستی اطمینان حاصل کنند که کارکنان آنها دسترسی و فرصت لازم برای شرکت در کمیته های اخلاق را دارند. پرستاران بایستی موردهای سخت را برای بازنگری و بحث عرضه کنند تا به بحث با دیگران در مورد مشکلات مراقبت بیمار بپردازند. پرستاران بایستی فعالانه در فعالیت هایی شرکت و همکاری کنند که ایمنی و کاهش خطاهای کاری را ارتقا می بخشد. پرستاران همچنین انتظار می رود که خطاهای مرتکب شده یا مشاهده شده در طی دوره کار را به پرسنل نظارتی مناسب گزارش دهند. پرستار نباید تحت هیچ شرایطی سکوت کرده یا در عملی دخالت کند که وی را تحت سرزنش قرار دهد یا ارتکاب یک خطا را پنهان کند. این فعالیت ها تاثیر معکوس دارد، چرا که مشکل منجر به ارتکاب خطا را برطرف نمی کند.

  5-3 اقدام به عمل مشکوک

  پرستار مسئولیت دارد که در طول عمر بیمار و در تمامی مکان هایی که خدمات مراقبت بهداشتی نیاز است، پیشگام و پیشقدم بیمار باشد. وکیل و مدافع بودن بدین معنی است که پرستار بر علیه اقدامات ضعیف، غیر قانونی، غیر اخلاقی یا مخرب توسط هر یک از اعضای تیم مراقبت بهداشتی یا سیستم مراقبت بهداشتی که ممکن است سلامت، رفاه یا حقوق بیمار را بمخاطره بیاندازد، می ایستد. برای دستیابی به توانایی های لازم برای عمل در این نقش، پرستار بایستی استانداردهای مراقبت، آیین رفتار حرفه ای، سیاست ها و رویه های موسسه خود و قوانین ایالتی و فدرال مشمول عملکرد حرفه ای خود را بشناسد. زمانی که پرستار از عملکرد مشکوک یا نامناسب مطلع شد، بایستی نگرانی خود را به شخص مسئول رفتار مشکوک اعلان کند. بایستی تاثیر این رفتارها بر بیمار و پرستاری به طور کل به اطلاع شخص رسانده شود. زمانی که عناصر سیستم مراقبت بهداشتی ارائه مراقبت ایمن، رفاه و سلامت بیمار یا حقوق بیمار را نقض نماید؛ موضوع بایستی به اطلاع مدیریت یا ریاست رسانده شود. اگر اندیکاسیونی وجود داشت یا ضروری بنظر رسید، موضوع بایستی به اطلاع مسئولین مربوطه یا موسسات حقوقی متناسب در بیرون از سیستم مراقبت بهداشتی رسانده شود. بایستی موسسه استاندارد و سیاست هایی برای گزارش دهی عملکرد مختل یا نامناسب و غیر حرفه ای وجود داشته باشد بطوریکه موضوع از زنجیره فرمان گذشته و شانس تلافی بر علیه پرستار گزارش کننده به حداقل برسد. بعضی موقعیت ها ممکن است مستلزم درگیری بیشتر از یک پیکره قانونی باشد. گزارش عملکرد غیر اخلاقی یا مسائل توانمندی حرفه ای ممکن است ریسک مهمی برای پرستار به همراه داشته باشد حتی زمانی که بطور مناسب انجام شود، هرچند این ریسک ها موجب حذف تعهد پرستار به تبیین ریسک های جدی به ایمنی بیمار نمی شود.

  6-3 تبیین عملکرد زیانبار

  وظیفه پرستار حفظ بیمار، عموم و حرفه خود از ضرر و زیان است، زمانی که عملکرد همکاری زیانبار باشد. پرستار نسبت به همکاری که از بیماری بهبود می یابد یا بیماری با عملکرد شغلی اش تداخل دارد، با شفقت و دلسوزی برخورد می کند. زمانی که پرستار مشکوک شود که عملکرد همکارش مناسب نیست، وظیفه دارد هم از بیمار محافظت کند و هم اطمینان حاصل کند که فرد خرابکار کمک ضروری مورد نیاز برای بهبودی را دریافت کند. پرستار بایستی با مشاوره با پرسنل نظارتی شروع کند، ممکن است لازم باشد که با پرستار به شیوه ای حمایتی برخورد کرده به پرستار خطاکار کمک کرد تا به منابع مناسب دسترسی پیدا کند. پرستاران بایستی از سیاست های مشخص حرفه ای و سازمان استخدام کننده تبعیت کنند، زمانی که به همکار خود که بیماری جسمی یا روانی یا مشکلات فردی موجب نقص در عملکردش شده است، کمک می کنند. پرستار بایستی از فردی که آمادگی پیدا کرده است که به نقش خود در شغلش برگردد و عملکرد خود را با کمک منابع مناسب تصحیح کرده است، حمایت کند. اگر شخص خرابکار تهدیدی برای خودش یا دیگران باشد، پرستار بایستی مشکل را به مسئولین گزارش کند تا موقعیت را کنترل کنند. این کار بایستی صرفنظر از اینکه شخص به دنبال کمک بوده یا نه انجام شود. پرستارانی که مدافع همکارانی هستند که عملکرد شغلی آنها ریسک زیان به همراه دارد بایستی از عواقب منفی حمایت از همکار خاطی محافظت شوند. وکالت همیشه یک فرآیند آسان نیست و پرستاری بایستی از سیاست های محل کار خود تبعیت کند. اگر سیاست مناسبی وجود نداشت، یا سیاست ناقض حقوق پرستار خاطی باشد، خواهان استعفای خاطی باشد؛ پس بایستی از موسسات یا انجمن های حرفه ای ایالتی کمک بگیرند.

  منابع

  Ethics. (n.d.). Dictionary.com Unabridged (v 1.1). Retrieved July 25, 2016, from Dictionary.com

  American Nurses Association. Code of Ethics for Nurses with Interpretative Statements. Accesses July 25, 2016

  Melissa K Slate, Nurses Code of Ethics, Reviewed December, 2015, Expires December, 2017

• ماده پنج آیین اخلاق در پرستاری

  ماده پنج

  پرستار به خودش متعهد است که توانایی های خود را حفظ و به رشد حرفه ای خود ادامه دهد.

  1-5 احترام به خود اخلاقی

  پرستار همان تعهد اخلاقی که نسبت به دیگران دارد را نسبت به خودش هم دارد. پرستار بایستی احترام به خود را حفظ کرده، به دنبال رشد حرفه ای و رشد توانمندی های خود، یکپارچگی و تمامیت شخصیتی و تمامیت فردی خویش باشد.

  2-5 رشد حرفه ای و حفظ توانمندی ها

  توانمندی روی اعتماد به نفس، ارزش به خود، رتبه حرفه ای و معنی شغل برای شخص تاثیر می گذارد. پرستاری بالاترین استانداردها را از طریق بازنگری همکاران و خود ارزشیابی به همراه دارد. تداوم حفظ توانمندی های حرفه ای برای دیگران نیز مهم است، اما برای هر پرستار بسیار مهم تر است. این تداوم توانمندی مستلزم تعهد به یادگیری عمرانه و آگاهی از مسائل جاری و تغییرات استانداردهای عملکرد در حرفه پرستاری است.

  2-5 تمامیت و یکپارچگی شخصیتی

  پرستاران دارای هویت فردی و هویت حرفه ای هستند که نه بطور کامل با هم تلفیق شده است و نه کاملا از هم جدا هستند. در طی فرآیند حرفه ای شدن، پرستار ارزش های حرفه ای را پذیرفته و آنها را در درون ارزش های شخصی خود تلفیق می کند. در رابطه با تصمیم گیری اخلاقی، پرستاران ماموریت دارند که باز برخورد کرده و ارزش های دیگران حرمت بگذارند و ارزش های آنها را ابراز کنند حتی اگر با ارزش های دیگران متفاوت بوده و ممکن است مطمئن نباشند که دامنه وسیع دیدگاه های اخلاقی بخوبی ابراز شده و لحاظ شده باشند. تمامیت شخصیت مشتمل بر روابط با بیماران نیز می باشد. زمانی که بیمار از پرستار می خواهد نظر شخصی خود را در مورد موضوعی بیان کند، پرستار معمولا آزاد است اینکار را بکند به شرط آنکه نظر وی روی اعتبار تصمیم گیری آگاهانه بیمار تاثیر نگذاشته یا تصمیم وی را تغییر ندهد. همچنین پرستار بایستی اطمینان حاصل کند که دادن نظر موجب نشود که از مرزهای شخصی یا حرفه ای تجاوز کند و از نظر اخلاقی صحیح باشد. پرستار بایستی آگاه باشد که نقش حرفه ای ممکن است بطور ناخواسته روی تصمیم گیری بیمار تاثیر بگذارد. بنابراین کمک به بیمار در تصریح ارزش ها و عقایدش ثابت شده که مفید ترین اقدام است. زمانی که پرستار با موقعیت مواجه می شود که اقدامات، ازرش ها و اعتقادات از نظر شخصی و اجتماعی قابل قبول نیستند، بایستی مراقبت حرفه ای ماهرانه و محترمانه ای به خدمت بگیرد.

  3-5 حفظ راستی و کمال

  محدودیتهای اقتصادی درون سیستم مراقبت بهداشتی ممکن است مشکلات خاصی برای راستی و کمال پرستار به همراه داشته باشد. تهدیدهای کمال و راستی شامل درخواست گول زدن بیمار، مضایغه اطلاعات، دروغ نوشتن پرونده و گزارشات، سوء رفتار کلامی بیمار یا همکاران است. سایر درخواست ها ممکن است دربرگیرنده درخواست از پرستار به شیوه ای استکه نقض ارزش های حرفه ای بوده یا نقض غیر مستقیم آیین رفتار حرفه ای باشد. پرستاران موظف هستند که تمامیت و کمال حرفه خود را حفظ کنند و تنها در صورتی مصالحه کنند که مصالحه همراه با حمایت از ارزش ها و تمامیت حرفه ای آنها باشد. مخاطرات حفظ راستی و کمال موجب به خطر افتادن حرمت و رفاه و بهزیستی دیگران نمی شود. پرستارانی که با درخواست هایی مواجه می شوند که نقض تمامیت و کمال حرفه ای آنها است بایستی اعتراض کنند. زمانی که اقدام، فعالیت یا درمان خاصی از نظر اخلاقی قابل اعتراض است، یا زمانی که بیمار و حرفه پرستاری در خطر قرار می دهد، پرستار بایستی از مشارکت در آن درخواست با دلیل اخلاقی و وجدانی سرباز بزند. پرستار نباید از اعتراض اخلاقی و سرپیچی از مشارکت به عنوان شیوه ای برای راحتی فردی اش استفاده کند. این اعتراض ممکن است پرستار را در مقابل جریمه و تنبیه حفظ نکند. پرستاری که اعتراض را انتخاب می کند بایستی تصمیم خود را به شیوه ای مناسب علنی کند و اگر امکان داشت زمان کافی برای پیدا کردن بدیل مراقبت از بیمار صرف کند. پرستار موظف است که ایمنی بیمار را حفظ کند، بیمار را رها نکند، تنها زمانی از مشارکت کناره گیری کند که راه های بدیل و جایگزین برای مراقبت از بیمار ایجاد شده باشد.

  منابع

  Ethics. (n.d.). Dictionary.com Unabridged (v 1.1). Retrieved July 25, 2016, from Dictionary.com

  American Nurses Association. Code of Ethics for Nurses with Interpretative Statements. Accesses July 25, 2016

  Melissa K Slate, Nurses Code of Ethics, Reviewed December, 2015, Expires December, 2017

• آیین نامه اخلاق حرفه ای

  اخلاق

  اخلاق (ethic) شامل قواعد و آیین رفتاری است که برای دسته خاصی از اقدامات انسانی یا گروه خاصی از افراد تدوین شده است.

  انجمن پرستاری آمریکا آیین رفتار حرفه ای و اخلاقیات پرستاری را برای اهداف زیر تدوین کرده است:

  • به عنوان بیانیه اخلاقی تعهدات و ماموریت های هر کسی که قصد ورود به شغل پرستاری دارد
  • به عنوان استانداردهای اخلاقی غیر قابل بحث و مذاکره و قاطع
  • برای بیان درک و فهم تعهدات پرستاری به جامعه

  آیین نامه اخلاق حرفه ای یک سند پویا است و بطور مداوم در حال تغییر است. از آنجایی که روحیه، اخلاقیات و ارزش های جامعه در حال تغییر است، سند اخلاقیات نیز برای تیین این تغییر اخلاقیات و ارزش ها تغییر می کند. این سند براساس سند اخلاقیات حرفه ای بین المللی است.

  نیاز به مراقبت پرستاری امری جهانی است و اصول پایه ذاتی بر ارائه مراقبت های پرستاری حاکم است که چارچوب عملکرد حرفه ای پرستار را تعیین می کند. مطابق آیین رفتار حرفه ای انجمن پرستاری آمریکا، کد اخلاقیات دارای 9 ماده است که در سه حوزه کلی گروه بندی شده است در حالیکه آیین نامه اخلاق حرفه ای بین المللی در چهار حوزه مجزا گروه بندی شده است. این چهار حوزه متمایز مسئولیت های هر فرد پرستار و پرستاری به عنوان یک کل را تعریف می کند. این چهار حوزه عبارتند از:

  • ارتقای بهداشت
  • پیشگیری از بیماری ها
  • بازیافت سلامتی
  • تسکین رنج و آلام

  پرستاران همچنین برای حقوق بشر مبارزه می کنند و مراقبت پرستاری را بدون توجه به مسائل نژادی یا فرهنگی ارائه می کنند. در پرستاری، بیمار ممکن است یک فرد، یک خانواده، یک جامعه باشد.

  سه حوزه متمایز آیین رفتار حرفه ای انجمن پرستاری آمریکا شامل ارزش ها و تعهدات بنیادین پرستاران، مرزهای حرفه ای و وفاداری، وظایف فراتر از مواجهه با شخص بیمار است.

• کد اخلاق پرستاری برای پرستاران کارشناس بالینی

  کد اخلاق پرستاری برای پرستاران کارشناس بالینی

  Code of Ethics for Licensed Practical Nurses

  این مطلب ترجمه کدهای اخلاق پرستاری کانادا برای پرستاران کارشناس بالینی (LPN) است. این آیین نامه براساس همکاری قلمروهای قانونی مختلف کانادا تهیه شده است و ارزش های اخلاقی و مسئولیت هایی که LPNها بایستی حفظ کرده و اجرا کنند و نسبت به آنها پاسخگو هستند، را مشخص می کند. این آیین نامه اخلاقی راهنمای عملکرد و تصمیم گیری در عملکرد پرستاران بالینی بوده و عموم را در مورد ارزش های اخلاقی و مسئولیت های این پرستاران مطلع می سازد و تعهد این حرفه به جامعه را نشان می دهد. این سند همچنین راهنمایی است برای برنامه ریزی درسی و کارفرمایان، که بدانند چه انتظاری باید از این پرستاران داشته باشند.

  چشم انداز، ماموریت، ارزش ها

  ماموریت:

  ظرفیت سازی در مقررات پرستاری بالینی برای بهینه سازی و کمال مقررات حرفه ای

  چشم انداز:

  فضیلت مقررات پرستاری بالینی

  ارزش ها:

  مشارکت  ⇐  کار با دیگران برای بهبود ظرفیت قانونی

  کمال  ⇐  انجام کار درست برای دلیل درست

  پاسخگویی  ⇐  قبول مسئولیت اعمال خود

  فضیلت  ⇐  رسیدن به برترین برآیندها

  شفافیت  ⇐  نمایش بی پرده بودن و وضوح جوابگویی

  پیشگفتار

  کد اخلاق از آیین و ارزش های اخلاقی و مسئولیت هایی تشکیل شده است که پرستاران کارشناس بالینی بایستی رعایت کرده و حمایت نمایند و نسبت به آنها مسئول و پاسخگو هستند. این کد به دو شیوه عمل می کند:

  • راهنمای پرستاران کارشناس بالینی در عملکرد حرفه و تصمیم گیری در تمامی سطوح و حوزه های فعالیتی این قشر
  • آگاه سازی عموم از ارزش های اخلاقی و تعهدات و مسئولیت های پرستاران کارشناس بالینی و اینکه چه تعهدی نسبت به جامعه دارند.

  مسئولیت اولیه پرستاران کارشناس بالینی نسبت به مددجو در محیطی بین بخشی و مشارکتی است. تعریف مددجو: « در اینجا منظور از مددجو به یک فرد یا یک کلیت (یا نماینده قانونی وی، خانواده ها و گروه ها) است». این کلیت می تواند فرد، خانواده، گروه یا جامعه باشد.

  تکریم به شان و حقوق ذاتی مددجویان، همکاران و سایر پرستاران کارشناس بالینی سنگ بنای پنج اصل قانونی است که در این کد یا آیین نامه گنجانده شده است. این اصول در عین متمایز و مجرا بودن، به هم مرتبط هستند و عبارتند از:

  1. مسئولیت نسبت به عموم
  2. مسئولیت نسبت به مددجویان
  3. مسئولین نسبت به حرفه
  4. مسئولیت نسبت به همکاران
  5. مسئولیت نسبت به خود

  پرستاران کارشناس بالینی این آیین نامه اخلاقی را به همراه استانداردها و توانمندیهای حرفه ای خود، سیاست های محل کار و ملزومات قانونی حقوقی برای هدایت کار و رفتار خود استفاده می کنند. برای دستیابی به این ملزومات، بایستی تعهد خود به اجتماع برای عملکرد اخلاقی را لحاظ نمایند.

  اصول و مسئولیت های اخلاقی در ادامه بحث می شود. اصول از پنج بیانیه اخلاقی تشکیل شده است که پرستاران کارشناس بالینی نسبت به آنها پاسخگو و مسئول هستند. اصول اخلاقی مرتبط با هر اصل به هم مرتبط بوده و آیین هایی است که به عنوان رفتار حرفه ای از پرستاران کارشناس بالینی در موقعیت های بالینی و کاری انتظار می رود. این اصول دارای اولویت و ارشدیت نبوده و همگی و به صورت تجمعی منعکس کننده تعهد کلی این قشر به جامعه است.

  اصل 1: مسئولیت نسبت به عموم

  پرستاران کارشناس بالینی به عنوان پرستاران حرفه ای شاغل در حیطه های بالینی متعهد هستند که مراقبت اخلاقی ایمن، موثر، دلسوزانه را به کلیه اقشار ملت و فرد فرد جامعه ارائه نمایند.

  مسئولیت های اخلاقی

  پرستاران کارشناس بالینی:

  • 1-1 استاندارد حرفه ای، قابلیت و رفتار حرفه ای خود را رعایت و حفظ می کنند.
  • 2-1 از کسانی مراقبت می کنند که مطابق با تحصیلات و تجربه خود صلاحیت مراقبت از آنها را دارند
  • 3-1 درک خود از اینکه جامعه، اجتماع و محیط از عوامل مهم موثر در سلامت هر فرد مددجو است را نشان می دهند
  • 4-1 به حقوق تمامی مردم صرفنظر از تنوع و تفاوت ارزش ها، عقاید و فرهنگ ها احترام می گذارند
  • 5-1 مراقبت را با هدف قرار دادن سلامت و رفاه و بهزیستی شخص، خانواده و جامعه ارائه می کنند
  • 6-1 با مددجویان و خانواده ها (تا حد مناسب و با رعایت حق مددجو به محرمانه ماندن اطلاعات) و همکاران مراقبت بهداشتی در راستای ارتقاء سلامت و بهزیستی افراد، خانواده ها و عموم تشریک مساعی و همکاری^* می کنند.

  ^{* تعریف تشریک مساعی (همکاری): همکاری با اعضای تیم بین بخشی مراقبت بهداشتی در عین حفظ استقلال و تمامیت حوزه عملکرد حرفه ای شخصی خود}

  اصل 2: مسئولیت نسبت به مددجویان

  پرستاران کارشناس بالینی با استفاده از قابلیت ها و توانمندی های حرفه ای خود به مددجویان مراقبت ایمن و شایسته ای ارائه می کنند.

  مسئولیت های اخلاقی

  پرستاران کارشناس بالینی:

  • 1-2 به حقوق مددجویان و مسئولیت خویش نسبت به مددجویان در رابطه با آگاه سازی و گرفتن تصمیمات آگاهانه نسبت به مراقبت بهداشتی و سلامتی خود احترام می گذارند.
    • 1-1-2 به انتخاب های مددجو احترام گذاشته و حمایت می کنند.
    • 2-1-2 به مددجو در تصمیم گیری در مورد سلامت و بهزیستی خویش کمک کرده و همیاری می کنند، زمانیکه عواملی مطابق با قوانین و مقررات حقوقی موجب کاهش توانایی آنها برای تصمیم گیری می شود.
    • 3-1-2 برای بررسی و شناخت ظرفیت مددجو و تعیین جانشین وی برای تصمیم گیری در زمان دادن رضایت نامه آگاهانه برای مراقبت به قوانین حقوقی کشوری و محلی احترام گذاشته و تبعیت می کنند؛ زمانیکه مددجو قادر به دادن رضایت نامه آگاهانه نیست.
    • 4-1-2 با همکاری سایر متخصصان مراقبت بهداشتی و جانشین مددجو در تصمیم گیری بالاترین منافع را برای مددجو در نظر گرفته و هر گونه خواست و وصیت مشخص مددجو که در موقعیت قابل اعمال است را لحاظ می کنند؛ زمانیکه مددجو قادر به دادن رضایت نامه آگاهانه نیست.
  • 2-2 وکیل مددجو برای دسترسی منصفانه و متکی بر قاعده به خدمات و منابع مراقبت بهداشتی مورد نیاز و منطقی هستند.
  • 2-2 به حریم و خلوت مددجو حرمت گذاشته و حفظ می کنند، اطلاعات محرمانه را فاش نکرده مگر استثنایی وجود داشته باشد که در آیین نامه و قوانین حقوقی رشته کاری خود جزء استثناهای تعیین شده باشد.
    • 1-2-2 در جمع آوری، ذخیره، استفاده و افشاء بهداشتی و شخصی مددجو مراقب بوده و از قوانین حقوقی مربوطه و سیاست های موسسه کاری خود تبعیت می کند.
    • 2-2-2 هر گونه موقعیتی که در آن اطلاعات خصوصی یا محرمانه بدون رضایت شایسته یا دستور حقوقی مورد استفاده قرار گرفته یا افشا شده است، چه عمدی یا از سر قصور را مطابق قوانین موسسه کاری خود گزارش می کند.
    • 3-2-2 اطمینان حاصل می کنند که هر گونه بحث یا تبادل اطلاعات مددجو (کلامی، مکتوب یا الکترونیک) با احترام بوده و مشخصات مددجو افشا نشود مگر اینکه صلاحیت و تناسب وجود داشته باشد.
    • 4-2-2 مرزها و حدود حرفه ای خود را در استفاده از رسانه های الکترونیک حفظ می کنند.
  • 3-2 در واکنش به موقعیت ها و شرایط زیانبار از جمله افشای مسائل ایمنی به مسئولین مربوطه با فوریت و متناسب عمل می کنند.
  • 4-2 برای اطمینان از ایمنی مددجو و کیفیت مراقبت دریافت شده وی، اگر به مراقبت غیر اخلاقی یا بدون قابلیت و توانایی مشکوک باشد؛ به مسئولین ذیربط گزارش داده و به موقع وارد عمل می شود^**.
  • 5-2 از تمامی مددجویان با تکریم و رعایت فردیت آنها و رعایت حق انتخاب آنها مراقبت می کنند.
  • 6-2 ارتباط بر حسب اعتماد و درمانی با مددجویان برقرار می کنند در حالیکه مرزها و حدود حرفه ای خود را رعایت می کنند.
  • 7-2 برای هدایت تصمیمات پرستاری خود از شواهد و قضاوت استفاده می کنند
  • 8-2 ریسک های موجود برای مددجویان را شناسایی و کمینه می کنند.
  • 9-2 دانش، فناوری و پیشرفت های علمی جدید را با ترویج و رعایت ایمنی، رضایت و بهزیستی و رفاه مددجویان استفاده و اعمال می کنند.

  ^{**برای تعیین شرایط و موقعیت هایی که گزارش کردن لازم است و مسئولیت قانونی برای کارشناس پرستاری بالینی به همراه دارد، بایستی از قوانین حاکم بر موضوع و سیاست های کارفرما آگاه باشند.}

  اصل 3: مسئولیت نسبت به حرفه

  پرستاران کارشناس بالینی نسبت به حرفه خود و کسب و تقویت احترام و اعتماد مددجویان، همکاران مراقبت بهداشتی و عموم نسبت به حرفه خود مسئول هستند.

  مسئولیت های اخلاقی

  پرستاران کارشناس بالینی:

  • 1-3 استانداردهای حرفه ای و آیین رفتار حرفه ای را به شیوه ای حفظ و رعایت می کنند که تمامیت و اعتبار حرفه ای خود را حفظ و تقویت می کنند
  • 2-3 در فعالیت هایی شرکت می کنند که امکان تجلی و کمال حرفه خود را فراهم کرده و نیازهای مراقبت بهداشتی نو ظهور را نیاز لحاظ می کند
  • 3-3 به شیوه ای کار می کنند که با امتیازات و مسئولیت های نظارت بر خود و خودگردانی هماهنگی دارد
  • 4-3 اقدامات و سیاست های محل کار که تسهیل کننده فعالیت حرفه ای آنها مطابق با اصول، استانداردها، قوانین و مقرراتی که نسبت به آنها پاسخگو هستند، است را اجرا و ترویج می کنند.

  اصل 4: مسئولیت نسبت به همکاران

  پرستاران کارشناس بالینی رابطه مثبت و تشریک مساعی با همکاران پرستار و سایر رشته های مراقبت بهداشتی برقرار و حفظ می کنند.

  مسئولیت های اخلاقی

  پرستاران کارشناس بالینی:

  • 1-4 اقدام لازم برای تبیین رفتار غیر حرفه ای سایر اعضای تیم بین بخشی را بعمل می آورند
  • 2-4 با همکاران به شیوه ای مشارکتی، سازنده و محترمانه با هدف فراهم کردن مراقبت ایمن، توانمند، اخلاقی و شایسته به افراد، خانواده ها و جوامع تشریک مساعی می کنند.
  • 3-4 از فرصت های پیش آمده برای معرفی و تثبیت نقش و قابلیت های کارشناس پرستاری بالینی استفاده می کنند.
  • 4-4 به نقش همکاران و همیاری منحصری که می توانند با تیم مراقبتی بین بخشی داشته باشند، احترام و تقدیر می کنند
  • 5-4 تخصص همکاران را محترم شمرده و تخصص و دانش خود را به اشتراک می گذارند.

  اصل 5: مسئولیت نسبت به خود

  پرستاران کارشناس بالینی در حیطه توانمندیها و قابلیت ها و سیستم ارزشی شخصی و حرفه ای تعیین و کار می کنند.

  مسئولیت های اخلاقی

  پرستاران کارشناس بالینی:

  • 1-5 صداقت، کمال و قابل اعتماد بودن خود را در تمامی تعاملات به نمایش می گذارند
  • 2-5 قابلیت ها و محدودیت های خود را شناخته و تنها در حیطه ای از حرفه پرستاری کار می کنند که جزء شرح وظایف حرفه ای آنها است و دانش، مهارت و قضاوت لازم را کسب کرده اند.
  • 3-5 مسئولیت دانستن و عمل کردن مطابق با اصول، استانداردها، قوانین و مقررات حرفه ای خود که نسبت به آنها مسئول هستند، را می پذیرند.
  • 4-5 هر گونه تضاد بالقوه یا موجود شخصی یا حقوقی که ممکن است مشارکت در یک مداخله خاص را مشکل کند، به ناظر یا کارفرمای خود اطلاع می دهند.
  • 5-5 در صورتی که قادر به فعالیت به شیوه ای ایمن، توانمند یا اخلاقی نباشند به مسئولین ذیربط گزارش می دهند.
  • 6-5 در فرصت های یادگیری عمرانه برای توسعه حرفه ای قابلیت های لازم برای لحاظ ملزومات حقوقی و اخلاقی رشته خود مشارکت می کنند
  • 7-5 موقعیت های تضاد منافع را پیشگیری یا مدیریت می کنند
  • 8-5 سلامت جسمی و روانی خود که برای ایفای مسئولیت های نقش خود لازم است را ایجاد و حفظ و نگهداری می کنند.

  منبع:

• کاربرد عملی اخلاق در پرستاری

  اخلاق پرستاري

  تهيه كننده : سوپروايزر آموزشي بيمارستان ساسان: فاطمه كردبچه

  مقدمه:

  پرستاري مانند بسياري از مشاغل ديگر يك رشته ارائه دهنده خدمات و فعاليتهاي مخصوص است كه براي رفاه و آسايش مردم انجام مي گيرد .اين خدمات چون با زندگي و رفاه مردم بستگي دارد ناگزير بايد تابع قوانين و آداب و اصولي باشد تا هم حقوق مردم تامين شود وهم خود پرستاران در انجام دادن خدماتي كه بر عهده دارند خود را در پناه قانون بدانند. به همين مناسبت لازم است از قوانين و اصول اخلا قي كه بر كار و رفتار آنها حاكم است آگاهي كافي داشته باشند.

  قوانين كار پرستاري حداقل تكاليفي را كه پرستار در اعمال و رفتار خود بايد رعايت كند معين مي سازد در صورتيكه اصول اخلاقي پرستاري وظائف بيشتر و نكات و آداب بسياري را به ميزان وسيعتر براي پرستار معين كرده است .بطوريكه يك پرستار با رعايت قوانين مربوط بكار خود مي تواند شخصي باشد كه جامعه از وي زيان نبيند ولي با رعايت آداب و اصول اخلاقي نه تنها خود بخود به وظائف قانوني خويش عمل ميكند بلكه موازين وضوابط بهتر و بيشتري را در سطحي بالاتر رعايت ميكند و بصورت يك فرد مفيد براي جامعه در ميايد.

  ارزشها و اصول اخلاقي در پرستاري شامل:

  1. مهارتهاي شناختي (آگاهي در زمينه اصول اخلاقي و ضوابط اخلاق حرفه اي در پرستاري ميباشد)
  2. مهارتهاي تكنيكي (توانائي ارائه كمكهاي ضروري در زمينه فنون پرستاري در بخشهاي اورژانس و مراقبتهاي ويژه)
  3. مها رتهاي بين فردي (قابليت بر قراري ارتباط شغلي با همكاران و بيماران بر پايه اعتماد متقابل)
  4. مهارتهاي اخلاقي (توانائي پيشگيري و حل تضادهاي اخلاقي)
  5. مهارتهاي قانوني (قابليت شناسائي مسائل اخلاقي و قانوني وواكنش نسبت به آنها در عمل)

  ارزشهاي شغلي :

  اساس و بنيان اقدامات پرستاري را تشكيل داده و پرستار را در تعامل با بيماران و همكاران و عموم مردم راهنمائي ميكند. در راستاي تشويق ارائه دهندگان مراقبتهاي بهداشتي به احترام گذاشتن و پذيرش شخصيت بيماران در رابطه با ارزش ها مي بايست موضعي بي طرفانه اتخاذ گردد. در هر حال پرستار در قبال بيمار تعهد و مسئوليت دارد.

  مراحل فرآيند ارزش گذاري:

  نظريه پردازان ارزشها بيشتر اوقات در فرآيند ارزش گذاري به سه اقدام اصلي تاكيد مي كنند:

  1. انتخاب :

  الف :آزادانه، ب:از بين متغير ها، ج: با در نظر گرفتن دقيق پيامدهاي هر يك از متغيرها

  2. ارج نهادن :

  الف:با غرور و رضايت خاطر، ب: با تاكيد بر آن نزد عموم

  3. عمل :

  الف گنجاندن انتخاب در رفتار خود، ب : ثبات و نظم بخشيدن به ارزش

  ضوابط اخلاقي يك حرفه، توسط گروه بر گزيده اي از اعضاء حرفه كه بصورت يك شورا يا انجمن فعاليت مي كنند تعيين و تدوين ميگردد و دستور كار يا راهنماي اخلاقي افراد آن حرفه قرار ميگيرد.

  دستورهاي اخلاقي يك حرفه در حقيقت شعاري است كه شاغلين آن حرفه براي اعمال و رفتار و گفتار خود اتخاذ مي نمايند.

  درزمينه پرستاري، شوراي بين ا لمللي پرستاران، شعارهايي بعنوان دستورهاي اخلاقي براي پرستاران تهيه و منتشر كرده و در كشورهاي مختلف جهان راهنماي پرستاران قرار گرفته است.

  حفظ احترام شغل به اين معناست كه انسان درستكار و قابل اعتماد باشد و انجام دادن كارهايي را بپذيرد كه براي آنها آمادگي يافته است و از شركت در كارهاي خلاف اصول اخلاقي خودداري كند.

  كارهاي خلاف اخلاق عبارتند: كمك غير مجاز به پزشك (سقط جنين)، استفاده از مواد مخدر، گزارش غلط در مورد بيمار و يا كارهايي كه براي او انجام مي گيرد.

  همه بيماران در هر وضعيت و مقامي كه باشند استحقاق آن را دارند كه پرستاران بهترين نوع خدمت را براي آنان انجام دهند پرستار در مناسبات و روابط خود با ديگران و بيماران دستور زير را كه بنام” قاعده طلائي” از پيامبران به مردم توصيه شده است رعايت ميكنند: «روادار، براي مردم آنچه را كه بر خود مي پسندي».

  اين توصيه قديميترين و جامعترين دستور اخلاقي براي انسانهاست و رعايت آن موجب تامين آسايش انسانها و در مورد پرستاران موجب سهولت كار و جلب همكاري صميمانه همكاران ميشود.

  اخلاق شغلي:

  پرستاران بر اساس استانداردهاي اخلاقي مربوط به شغل خود موظف و متعهد به ارائه مراقبت ها با كيفيت بالا مي باشند. بررسي و توجه به رفتارهاي اخلاقي شغلي از مدارس پرستاري آغاز مي شود. سپس زمانيكه پرستاران موظف مي شوند به عنوان الگوي ايفاي نقش رفتارهايي مطابق با استانداردهاي بالاي اخلاقي از خود نشان دهند به اوج مي رسد.

  چگونه پرستاران قادر خواهند بود استانداردهاي مربوط به رفتارهاي اخلاقي شغلي را فرا گيرند؟

  كمترين كاري كه مي توانند انجام دهند اينست كه نسبت به تئوريهاي اخلاقي تعيين كننده رفتارهاي شغلي آگاهي داشته باشند و با اصول و ضوابط اخلاقي شغلي و استانداردهاي عملي و قوانين مربوط به حقوق بيمار آشنا بوده و در استفاده از الگوئي مناسب جهت تصميم گيري هاي مربوط به رفع مشكلات اخلاقي از مهارت كافي برخوردار باشند.

  رشته پرستاري داراي ارزشهاي متفاوتي مي باشد. علاقه به كمك به ديگران، علاقه به پول، داشتن شغلي كه از طريق آن بتوان در هر كجا و در هر زمان كاركرد، تعهد جهت تامين تندرستي فرزندان، علاقه به علوم و فن آوري و احترام به خواسته والدين، همگي جزء ارزشهايي هستند كه فرد راجهت انتخاب رشته پرستاري به عنوان يك شغل هدايت مي كند.

  رفتار پرستار با بيمار:

  بايد به خاطر داشت كه يك بيمار علاوه بر نيازها و مسائل روزانه زندگي با مشكل “بيماري” نيز روبرو است و پرستار موظف است علاوه بر مراقبتي كه به بهترين روش از وي به عمل مي آورد در تسكين نگراني و فشار روحي او نيز بكوشد. بيماري، استقلال و نيروي اتكاء به نفس انسان را ضعيف مي كند و بيمار تمايل و نياز بيشتري حس مي كند به اينكه افراد ديگر پشتيبان او باشند و او را تنها نگذارند. در چنين وضعي وظيفه و نوع كار پرستار را مجاب مي كند كه اينگونه پشتيباني از مريض را به بهترين و بيشترين درجه به عهده گيرد و براي اين منظور بايد طبيعت انسان را آنگونه كه هست، نه آنگونه كه بهتر است باشد، بشناسد و قبول كند كه شخصيت و خصوصيات انسانها و خواسته ها و عكس العمل آنها هنگام بيماري مانند موقع سلامتي با همديگر متفاوت است.

  براي خيلي ها انتقال از محيط مانوس و راحت خانواده به بيمارستان كه آن را محل درد كشيدن و خرج كردن پول مي دانند نگراني زا و ترس انگيز است. در اين مورد بايد سعي شود كه بيمار احساس آرامش و تامين كند و براي اينكه بتوانيد در ايجاد چنين احساسي مريض را ياري كنيد خود را با وضع عمومي و سابقه او كمي آشنا كنيد.

  كلا “بيماري” شخصيت انسان را موقتا و گاهي براي هميشه عوض مي كند.

  بيمار از اينكه شخصا همه كارهاي خود را نمي تواند انجام دهد و احتياج به كمك ديگران دارد خشنود نيست. و نسبت به وقايع جاري و اوضاع محيط خود بيش از معمول احساس نگراني مي نمايد و از انتقاد و بي اعتنايي كساني كه از او مراقبت مي كنند زود خشمگين مي شود. نگرانيهاي او نيز خصوصا درباره وضع مالي خويش در اين مواقع تشديد مي گردد. براي كمك به آرامش او سعي كنيد شنونده خوبي باشيد در اين صورت هم مشاهدات شما از وضع مريض مي تواند دقيق باشد و هم اعتماد بيمار نسبت به شما تقويت مي شود. بدون اينكه خيلي خودماني رفتار كنيد رويه دوستانه اي پيش بگيريد.

  • با بيماران خوشرو باشيد. به ياد داشته كه همه انسانها و از جمله بيماران افراد خنده رو را بيشتر دوست دارند.
  • در مكالمه با بيماران به سادگي حرف بزنيد و از گفتن لغات و عبارات علمي و يا كلمات دشوار خودداري كنيد.
  • در هنگام همدردي با بيمار آرامش و متانت و بردباري از خودنشان دهيد.
  • با قضاوت صحيح هر كاري را كه لازم باشد انجام دهيد بيمار را راهنمايي كنيد.
  • پرستار بايد نشان دهد كه با علاقه براي بيمار كار مي كند و در مقابل انجام وظيفه پاداشي از وي انتظار ندارد.
  • با ملاقات كنندگان بيمار با ادب و خوشرو بايد رفتار كرد و گاهي مواقع سختگيري توام با تواضع و ادب بايد رفتار كرد.
  • درباره نوع بيماري مريض به بستگان او توضيح مفصل ندهيد و فقط اطلاعات مختصري در اختيار آنان بگ ذاريد و از آنها بخواهيد سئوالات بيشتر را از پزشك مربوطه بخواهند.

  توجه به وضع بيمار:

  اولين برخورد بيمار با پرستار هنگام بستري شدن در بيمارستان بسيار مهم است در اين موقع پرستار بايد اطلاعات مختصري درباره بيمارستان و قوانين بخش در اختيار وي بگذارد.

  رفتار پرستار بايد طوري باشد كه اعتماد بيمار نسبت به محيط جديد و خود پرستار جلب گردد.

  پرستار بايد خوشرو بوده ولي رفتار خودماني با بيمار را در پيش نگيرد.

  مسئوليت پرستار نسبت به مريض از لحظه اي آغاز مي شود كه بيمار به بخش پذيرفته مي شود.

  موضوع مهم اين است كه بستري شدن بيمار نبايد موجب شود كه وي براي مراقبت از خويشتن بكلي متكي به ديگران گردد و استقلال خود را از دست بدهد.

  بيمار بستري در بيمارستان از يك طرف به علت محروميت كه بيماري براي او ايجاد مي كند و از طرف ديگر به علت اينكه خدماتي كه توسط ديگران براي وي انجام مي گيرد يا به دليل ترس و نگراني از تشديد بيماري ممكن حركات خود را خيلي محدود سازد و برخي از كارهاي هميشگي را ترك كند. براي اينكه چنين وضعي پيش نيايد پرستار ضمن مراقبت از بيمار و مخصوصا در مورد آنها كه نقص اندام يا محدوديتهاي مانند فلج و بريدگي پا و نابينايي دارند، بايد بكوشند كه به تناسب توانايي جسمي و رواني بيماران آنها را تشويق كنيد كه حتي الامكان كارهاي شخصي ماند شستشوي تن و دهان و شانه زدن موها و پوشيدن لباس و راه رفتن با چوبدستي و غذا خوردن را به تدريج خودشان انجام دهند و كارهايي را كه بيمار پس از مرخص شدن از بيمارستان بايد شخصا انجام دهد به وي بياموزد. و اين موضوع يعني كمك به بازتواني مريض از وظايف مهم پرستار است. به ياد داشته باشيد كه پرستار هم آهنگ كننده خدماتي است كه متخصصين قسمتهاي مختلف بيمارستان براي بيمار انجام مي دهند.

  دستور درمان و مراقبت از بيمار توسط پزشك صادر مي گردد. ولي واحدها و قسمتهاي مختلف بيمارستان فقط در اثر هماهنگي كار خود مي توانند خدمات مورد نياز را به موقع و به بهترين وجهه براي بيمار انجام دهند مانند راديولوژي، حسابداري، تاسيسات، اتوكلاو، كارگزيني.

  حمايت از بيمار:

  از ديرباز تعهدات اوليه پرستاري به بيمار مربوط مي شده است. و اظهارات اخير حاكي از آن است كه حمايت و طرفداري از بيمار به عنوان نقش مشروع قانوني پرستار مي باشد.

  حمايت از بيمار به عنوان يك قانون اخلاقي متفاوت و شغلي مي تواند مسائل اخلاقي پرستاري را هم در شيوه مبتني بر اصول اخلاقي و هم در شيوه ميتني بر مراقبت توجيه نمايد. پرستاراني كه مايلند به اين روش عمل كنند:

  1. بايد اطمينان حاصل نمايند كه وفاداريشان نسبت به همكاران يا موسسه اي كه در آن كار مي نمايند به تعهدات اوليه اي كه در رابطه با بيمار دارند لطمه اي وارد نمي كند.
  2. بايد مصلحت فردي بيمار را بر مصلحت كل جامعه ارجح بدانند.
  3. بايد تضاد ميان حق آزادي عمل بيمار (خودمختاري) و حق تندرستي بيمار را ارزيابي كنند.

  با احترام گذاشتن به اصل آزادي عمل، پرستار براي حقوق بيمار در امر تصميم گيري نيز احترام قائل بوده و از آن حمايت مي كند.

  نظامنامه اخلاق در پرستاري:

  يك نظامنامه اخلاقي حرفه اي، چارچوبي را براي تصميم گيري اخلاقي تعيين مي كند. و انتظارات شغلي را پيش رو قرار مي دهد. نظامنامه اخلاق پرستاري هم پرستاران و هم جامعه را از اهداف اوليه و ارزشهاي اين حرفه آگاه مي سازد كه تمامي آنها بايد نظام اخلاقي شخصي پرستار و اصول اخلاقي كه وي به آنها معتقد است سازگار باشد.

  ساير عملكردهاي نظامنامه عبارتند از:

  1. نشان مي دهد كه پرستار مسئوليتي را كه به عهده اش گذاشته شده مي پذيردو به آن چيزي كه توسط جامعه تعيين شده اعتقاد دارد.
  2. راهنمائي است جهت هدايت عمل و نحوه برقراري ارتباط حين انجام مسئوليتهاي پرستاري كه مطابق قوانين اخلاقي و ارائه مراقبت با كيفيت بالا صورت مي گيرد.
  3. روشهايي را ارائه مي دهد كه از طريق آن پرستاران خود مي توانند مسائل حرفه اي را كنترل و اداره نمايند.

  (انجمن پرستاری آمریکا، 1985)

  در نظامنامه پرستاري شوراي بين المللي پرستاران مسئوليت اساسي هر پرستار شامل چهار ركن است:

  1. ارتقاء سلامتي (تقويت نيروي سلامت انسانها)
  2. پيشگيري از بيماري
  3. حفظ سلامتي
  4. تسكين دردها

  نياز به پرستاري امري جامع و كامل است. احترام به زندگي، شان و حقوق انسانها جزء لاينفك رشته پرستاري به شمار مي آيد. كه با مسائلي چون مليت، نژاد، آيين ،سن ،جنس، سياست و وضعيت اجتماعي محدود مي شود.

  پرستاران، خدمات بهداشتي را براي فرد، خانواده ارائه داده و يا خدمات خود را با خدمات عرضه شده توسط گروههاي مربوطه هماهنگ مي نمايند.

  نظامنامه ها زماني در اجراي اهداف خود موفق خواهند بود كه توسط افراد شاغل در آن حرفه، مورد تاييد قرار گيرند. نيازهاي مطرح شده در نظامنامه ها، تقاضاهاي قانوني را نيز افزايش مي دهد.

  تخطي از قوانين پرستاري پرستار را مشمول جرائم مدني و جنايي مي كند و تخط ي از نظامنامه اخلاقي ممكن است موجب توبيخ ، انتقاد، انفصال از خدمت و يا اخراج گردد.

  نظامنامه هاي اخلاق در پرستاري عبارتند از:

  1. نظامنامه بين المللي پرستاران (ICN) كه در سال 1953 تنظيم شد و در سالهاي 1965 و 1973 مورد اصلاح قرار گرفت.
  2. نظامنامه پرستاري (CNA) انجمن پرستاران كانادا است كه در سال 1980 تنظيم و در سال 1991 اصلاح گرديد.
  3. نظامنامه پرستاري (ANA) انجمن پرستاری آمریکا همراه با تفسير مطالب ارائه شده در سال 1950 تنظيم و در سالهاي 1967 و 1968 و 1985 اصلاح شد.

  پنجمين استاندارد اصول اخلاقي:

  تصميم گيري ها و اقدامات پرستاري در رابطه با بيمار بايد به شيوه اي اخلاقي صورت پذيرد.

  1. فعاليت هاي پرستار بايد از طريق نظامنامه پرستاري هدايت شود.
  2. پرستار بايد اسرار بيمار را حفظ نمايد.
  3. پرستار همواره عالي ترين شرائط را در خدمات و رفتار خود مراعات مي كند.
  4. پرستار براي انجام دادن خدمات خود نه تنها آمادگي كافي دارد بلكه همواه معلومات و مهارت خود را در سطحي بالا نگاه مي دارد.
  5. پرستار بايد از مسئوليت ها و محدوديت كار خود مطلع بوده و بدون تجويز پزشك كسي را درمان نكند مگر در موارد فوري و در اينگونه موارد نيز گزارش كار خود را در اولين فرصت به پزشك مي دهد.
  6. ارائه مراقبت ها از سوي پرستار براي بيماران مختلف بايد غير مغرضانه بوده و فاقد هر گونه تبعيض باشد.
  7. ارائه مراقبت ها از سوي پرستار بايد به گونه اي باشد كه در آن آزادي عمل، ارزش و حقوق بيمار حفظ شود و يا مورد حمايت قرار بگيرد.
  8. پرستار در مقابل كار خود مسئول بوده و حقوقي را كه براي وي معين گرديده دريافت مي دارد.
  9. پرستار از اسم و عنوان خود براي تبليغات و آگهي هاي تجارتي استفاده نمي كند.
  10. پرستار درباره زندگي خصوصي خويش و ناملايمات و ناراحتيهاي خود با بيمار گفتگو نمي كند.
  11. پرستار براي اونيفورمي كه در مواقع كار مي پوشند ارزش قائل است و آن را در مجامع عمومي به تن نمي كنند.
  12. پوشيدن اونيفورم براي مواقع خدمت و انجام وظيفه است نه براي نمايش.
  13. رعايت پاكيزگي روپوش پرستاري و استفاده بجا و به موقع از آن موجب جلب احترام مي شود.
  14. پرستار از اسم و عنوان خود براي تبليغات و آگهي هاي تجارتي استفاده نمي كند.

  مشكلات اخلاقي پرستار با پرستاران ديگر:

  دشوارترين مسائل اخلاقي كه پرستاران با آنها مواجهه مي شوند از روابط ميان پرستار با پرستاران ديگر نشات مي گيرد. در اين گونه وضعيت ها، روابط دوستانه مسئله را پيچيده تر مي سازد و مشكلات پديد آمده شامل: اظهار وفاداري نسبت به همديگر، بي كفايتي بعضي از پرستاران مي باشد.

  پرستاري و كميته هاي پيگيري مشكلات اخلاقي:

  با افزايش تعداد مراكز مراقبت هاي بهداشتي، كميته هاي پيگيري مشكلات اخلاقي نيز شكل گرفتند كه وظايف اصلي آنها آموزش، تعيين خط مشي، بازبيني پرونده و مشاوره مي باشد.

  بعضي كميته ها مشكلات اخلاقي باليني را بررسي مي كنند و برخي ديگر به حل مشكلات اخلاقي سازماني مي پردازند. نظرات پرستاران در اين كميته از اهميت خاصي برخوردار است.

  پيشينه قوي پرستاران در برقراري روابط بين فردي اين مكان را فراهم مي آورد تا آنها بتوانند اطلاعات منحصر به فرد خود را در رابطه با بيمار و خانواده در اختيار جلسات كميته قرار دهند و پويايي گروه را در كميته پيگيري اصول اخلاقي موجب شوند.

  پرستاران و مردم:

  اولين مسئوليت پرستار در رابطه با افرادي است كه نيازمند مراقبت هاي پرستاري هستند. پرستار حين ارائه مراقبت ها محيطي را پرورش مي دهد كه در آن به ارزشها، آداب و رسوم و اعتقادات معنوي افراد احترام گذاشته مي شود. پرستار اطلاعات كسب شده از بيمار را به طور محرمانه حفظ كرده و بنا به قضاوت و تشخيص خود اقدام به در ميان گذاشتن اين اطلاعات مي نمايد.

  پرستاران و فعاليت هاي آنها:

  پرستار مسئوليت هاي فردي را حين انجام اقدامات پرستاري در نظر مي گيرد و با تداوم يادگيري و كسب آموخته هاي بيشتر در حفظ شايستگي و توانايي خود مي كوشد. پرستار زمانيكه با عنوان شغلي خود به انجام فعاليت مي پردازد.بايد تمام مدت معيارهاي اخلاق و رفتار فردي راكه منعكس كننده حقيقت رشته پرستاري است حفظ نمايد.

  پرستاران و همكاران:

  پرستار روابط همكاري خود را با همكاران در ساير رشته هاي پزشكي، همچنين ديگر پرستاران ادامه داده و حفظ مي كند. زمانيكه مراقبت هاي ارائه شده توسط پرستار، بوسيله يكي از همكاران يا هر شخصي ديگر منجر به ايجاد خطر گردد. وي بايد اقدامات مناسب را جهت حفاظت از فرد بيمار به عمل آورد.

  پرستاران و حرفه پرستاري:

  پرستاران نقش مهمي را در تعيين مهمي را در تعيين و به كارگيري استانداردهاي مطلوب در كار پرستاري و آموزش پرستاري ايفاء مي نمايند. پرستار عضوي فعال در سازمانهاي پرستاري به شمار مي آيد.

  نظامنامه اخلاقي پرستاري انجمن پرستاران كانادا:

  1- بهداشت و تندرستي:

  پرستاران براي بهداشت و تندرستي ارزش قائل شده و به بيماران كمك مي كنند تا در شرايط طبيعي از نظر سلامتي و در شرايط بيماري آسيب ديدگي و يا در هنگام مرگ به حد مطلوبي از سلامت دست يابند.

  2- شان انساني:

  پرستاران از حرمت نفس و شان هر انسان دفاع كرده و براي آن ارزش قائلند.

  3- حفظ اسرار:

  پرستار سعي مي نمايد اعتماد بيمار نسبت به خود را حفظ كند و تنها با اجازه بيمار يا در صورت نياز و به شكلي قانوني، اطلاعات بدست آمده از وي را خارج از تيم مراقبت بهداشتي مطرح نمايد.

  4- عدالت:

  پرستار بايد از اصل برابري و انصاف براي كمك به بيماران استفاده نمايد و در جهت پيشبرد اين اصل گام بردارد تا بتواند به آنها جهت دريافت درماني خارج از تعصبات و پيش داوري هاي شخصي كمك كند و متناسب با نيازهايشان به ارائه منابع و سرويس هاي خدماتي بهداشتي بپردازد.

  5- مسئوليت پذيري:

  پرستار به گونه اي هماهنگ با مسئوليت هاي شغلي و استانداردهاي عملي رشته پرستاري، فعاليت مي كند. فعاليت در محيطي مناسب از نظر ايمني، شايستگي و مراقبت هاي مطابق با اصول اخلاقي.

  نظامنامه پرستاري انجمن پرستاران آمريكا:

  1. پرستار خدماتي را ارائه مي دهد كه در آن به شان انساني و منحصر به فرد بودن بيماران، بدون در نظر گرفتن وضعيت اجتماعي يا اقتصادي، ويژگيهاي فردي يا ريشه مشكلات بهداشتي، احترام گذاشته مي شود.
  2. پرستار با محرمانه نگهداشتن اطلاعات به دست آمده از بيمار به گونه اي معقول، حق وي را در رابطه با مسائل خصوصي حفظ مي نمايد.
  3. وقتي عدم شايستگي فرد ديگر و انجام اقدامات غير قانوني و غير اخلاقي از سوي وي، بر وضعيت سلامتي و مراقبت هاي بهداشتي بيمار تاثير گذارد، پرستار بايد به عنوان محافظ بيمار عمل نمايد.
  4. پرستار مسئول و پاسخگوي اعمال و قضاوت هاي پرستاري است، كه در رابطه با افراد صورت مي گيرد.
  5. پرستار بايد شايستگي خود را در حرفه پرستاري حفظ نمايد.
  6. پرستار بايد تشخيص هاي پرستاري اعلام شده را بكار گيرد و ازمهارتها و قابليت هاي افراد استفاده نموده و آنها را
  7. جهت انجام مشاوره، پذيرش مسئوليت و محول نمودن اجراي برخي فعاليتهاي پرستاري به ديگران، ملاك قرار دهد.
  8. پرستار در فعاليتهايي شركت مي كند كه به گسترش مداوم دانش و اطلاعات مورد نياز در رشته پرستاري كمك مي نمايد.
  9. پرستار در كليه تلاش هاي به عمل آمده جهت ايجاد و حفظ شرايطي كه در آن شيوه استخدام با هدف انجام مراقبت هاي پرستاري با كيفيت بالا هدايت مي شود، شركت مي نمايد.
  10. پرستار با شركت در فعاليتهاي حرفه اي، سعي مي كند تا افكار عمومي را از اطلاعات غلط و تصورات نادرست پاك گرداند و اصالت و تماميت رشته پرستاري را حفظ نمايد.
  11. پرستار با اعضاي تيم بهداشتي و ساير شهروندان، در جهت توسعه تلاشهاي اجتماعي و ملي به منظور تامين نيازهاي بهداشتي عموم، همكاري مي كند.

  رضايت آگاهانه:

  در كليه مراكز مراقبت بهداشتي رضايت آگاهانه و اختياري بيمار براي پذيرش(براي درمانهاي متداول) بكار مي رود. كه در هر تشخيص اختصاصي درمان داخلي و جراحي و اجراي هر گونه روشها و درمانهاي تجربي، ضرورت دارد.

  رضايت آگاهانه بايد:

  1. به صورت كتبي و امضاء شده توسط بيمار يا مسئول قانوني بيمار باشد.
  2. در صورتيكه زندگي و سلامت بيماربا تاييد متخصص، در شرايط اورژانس مورد تهديد قرار گرفته باشد ودر صورت عدم توانايي بيمار يا عدم حضور مسئول قانوني وي كسب رضايت امضاء شده، ضرورت ندارد.
  3. كسب رضايت آگاهانه جهت حمايت پرسنل در دعواي حقوقي ارزشمند است.
  4. كسب رضايت آگاهانه به عهده فردي است كه روش تشخيصي يا درماني يا پژوهشي را اجرا مي نمايد.
  5. موارد ثبت فرآيند رضايت در فرم چاپ شده نبايد با توضيحات ارائه شده به وي و فرم رضايت او در تضاد باشد.
  6. در زمان ثبت رضايت، پرستار بايد آگاهي بيمار را از محتواي امضاء بررسي نموده و مشكلات را به پزشك گزارش نمايد.
  7. امتناع بيمار از امضاء رضايت نامه بايد ثبت شود و بيمار بايد از عواقب احتمالي آن آگاه گردد.

  آموزش به بيمار:

  دادگاههاي ايالات متحده قانون آگاهي بيمار را وضع كرده اند، آموزش به بيمار را به عنوان وظيفه قانوني پرستار قرار داده اند. معيارهاي آموزش به بيمار از معيارهاي حرفهاي ملي و قوانين كشوري حرفه پرستاري، معيار توصيف شده در سياست ها، روشها و توصيف شغلي مركز مراقبت بهداشتي مشتق مي گيرد.

  اجراي دستورات پزشك:

  پرستاران مسئول قانوني اجراي دستورات پزشك جهت بيمار هستند مگر آنكه اجراي دستوري موجب بروز صدمه در بيمار گردد.

  دستورالعمل اجراي دستورات پزشک به شرح زير مي باشد:

  • 1- كليه دستورات پزشك را كتبا دريافت كنيد.
  • 2- دستورات شفاهي و تلفني بايد در عرض 24 ساعت به امضاء رسانيده شود.
  • هنگام دستورات تلفني رعايت نكات زير موجب كاهش خطا مي شود:
    • الف) محدوديت دستورات تلفني مگر در مواقع اورژانس كه چاره اي ديگر وجود ندارد.
    • ب) تعيين پرستار دريافت كننده دستورات تلفني(مثل فردي كه سابقه آموزشي و تجربي بيشتر دارد)
    • ج) تكرار دستور تلفني براي پزشك به منظور تاييد.مجدد.
    • د) دستور، تاريخ و ساعت آن، شرايط نيازمند دستور.
    • ه) زمانيكه دستور سئوال برانگيز باشد دستور توسط دو پرستار شنيده شود و به امضاء هر دو رسانده شود.
  • 3- موارد زير را از پزشك سئوال كنيد:
    • الف) دستورات مبهم
    • ب) متناقض با اقدامات معمول (مثل افزايش غير طبيعي دوز دارويي)
    • ج) متناقض با شرايط موجود بيمار (مثل، بهبود شرايط بيمار و عدم نيازبه درمانهاي شديد)
  • 4- كنترل مجدد هر دستور مورد سئوال بيمار، از اقدامات مفيد پرستار است.
  • 5- گزارش نويسي دقيق يك محافظ سرنوشت ساز قانوني براي پرستار است. گزارش بايد به صورت واقعي، دقيق، صحيح، كامل و به موقع ثبت شود. فرض قانون آن است كه اگر مواردي ثبت نشده باشد پس انجام داده نشده است. اين موارد حتي فعاليت هاي معمول، مثل كنترل علائم حياتي تا تغيير وضعيت بيمار و تضمين ايمني بيمار را نيز در بر مي گيرد و پرستار بايد گزارشي جامع از هر مشكل بيمار كه در نوبت كاري خود با آن برخورد نموده بنويسيد.

  پيشگيري از تخلف در پرستاري:

  اتهامات شایع عليه پرستاران و راهنمای پيشگيري ازآن:

  • 1- اختلال در ايمني بيمار
    • بيمار را طبق برنامه زمان بندي شده كنترل كنيد.
    • موارد موجود صدمه را بررسي و ثبت نماييد.
    • نيازهاي ايمني را در برنامه مراقبتي بگنجانيد (سهل انگاري يا غفلت)
  • 2- اجراي نامناسب اقدامات درماني:
    • جهت اجراي موارد درماني از تكنيكهاي مناسب استفاده نماييد وسياستهاي مركز درماني خود را دنبال كنيد.
    • در صورت عدم اطمينان از يك روش جديد، كمك بگيريد.
    • مهارتهاي باليني خود را از طريق كلاسهاي آموزشي، كنفرانس ها و بازآموزي ها تقويت نماييد.
  • 3- نارسائي در كنترل و گزارش:
    • بر اساس دستورات پزشك بيمار را كنترل كنيد مگر آنكه تغييري در وضعيت بيمار نياز به تغيير در تكرار دستورات ايجاد نمايد.
    • نياز به تغيير را به پزشك گزارش دهيد (در هيچ موقع و هيچ شرايطي پرستار نمي تواند دستور دكتر را تغيير دهد يا مشابه آن را به كار برد به جز در موارد خلاف مقررات)
    • هر گونه اطلاعات درخواستي يا تغييرات مهم در وضعيت بيمار را گزارش دهيد.
    • از كافي بودن نسبت پرستار – بيمار اطمينان حاصل كنيد.
  • 4- اشتباهات و عوارض دارو درماني
    • درمورد صحت نام بيمار قبل از اجراي دارو درماني تحقيق كنيد.
    • به اعتراض بيمار عليه دارو درماني گوش فرا دهيد.
    • از سياست مركز خود در مورد دستورات شفاهي يا كتبي دارويي و اجراي دارو درماني آگاه شويد. (چنانچه كساني از شما براي درمان و ناراحتي هاي خود چاره جويي كنند با آنها يادآوري كنيد كه به پزشك مراجعه كنند و هرگز دارويي كه در خانه داريد به ديگران ندهيد يا توصيه نكنيد)
    • اطلاعات دارودرماني خود و پروتكل هاي جديد اجراي دارودرماني را به روز كنيد.
  • 5- نارسائي در تبعيت از روش كار مركز:
    • از روش كار مركز آگاه شويد مطمئن شويد كه آشنايي شما با وظايف جديدتان با سياست ها و شيوه هاي كار سازمان هماهنگي دارد .
    • بستن دست و پاي بيمار بدون رضايت بيمار جهت محدود كردن آزادي و نگه داشتن او در بيمارستان بر خلاف قانون است.
    • در صورت نياز به اصلاح از افراد مناسب جهت انجام كار استفاده نماييد.
  • 6- گزارش نويسی:
    • اطلاعات مهم درباره بيمارتان را به صورت عيني و واقعي ثبت كنيد.
    • از روش گزارش نويسي مركزتان آگاه شده و ازآن تبعيت كنيد.
    • اطلاعات را از نظر زماني مشخص كنيد از قبيل زمان اجراء فعاليت ها، تهيه شرح حال، يا اجراي بررسي بيمار.
    • گزارش به صورت خوانا نوشته، به طور صحيح هجي شود. و فقط اصطلاحات مخفف مورد تاييد مركز استفاده شود (مانند FBS، UA).
    • كيفيت گزارش را به طور مرتب ارزيابي نموده و دانش خود را در زمينه روش گزارش نويسي جديد به روز كنيد.
  • 7- كاربرد تجهيزات:
    • روش صحيح و ايمني كاربرد تجهيزات را فرا گيريد.
    • از كاربرد تجهيزات جديد يا تعديل شده آگاه شويد.
  • 8- وقايع نامطلوب:
    • زمانيكه وقايعي نامطلوب رخ مي دهد براساس سياست موسسه گزارش کنید.
    • گزارش كامل بوده و به امضاء همه افراد ذیربط برسانيد.
    • تقصير يا گناه واقعه را بر گردن كسي نياندازيد (مانند مفقود شدن وسايل بخش و يا بيمار)
  • 9- تهديد بيمار جهت انجام دادن عملي براي درمان و مراقبت وي بدون رضايت جرم است و هرگز نبايد بدون اجازه بيمار حتي كاري را كه براي وي ضروري است انجام دهيد. (فقط در مورد درمان و پرستاري بيماران رواني)
  • 10- فاش كردن راز بيمار:
    • هر گونه اطلاعاتي كه درباره بيمار در اختيار افراد ديگر گذاشته مي شود يا با اجازه بيمار و چنانچه بيهوش باشد با اجازه نزديكترين اقدام او بايد صورت گيرد.
    • در تصادفها و موارد مشابه كه پليس اطلاعاتي درباره بيمار بخواهد پرستار بدون كسب اجازه از بيمار فقط موضوعات ذيل را مي تواند بگويد.:– مرد يا زن – متاهل يا مجرد – سن بيمار – شغل – سازمان محل خدمت – نام و نشاني نزديكترين اقوام او.
    • درباره وضعيت بيماري فقط با كلمات خوب – متوسط – بحراني يا مرده گفته شود.
    • درباره چگونه تصادف و يا زخم يا محل ضربه و علت آن نبايد چيزي گفته شود.
    • از گفتن نام پزشك كه مسئوليت درمان بيمار را به عهده دارد خودداري كنيد.
    • عكس گرفتن از بيمار بايد با اجازه مقامات ذيصلاح باشد.
  • 11- سقط جنين: همكاري با پزشكي كه سقط جنين غيرمجاز انجام ميدهد شركت در ارتكاب جرم است و مجازات دارد.
  • 12- پايان دادن به زندگي يك انسان:
    • از وظايف اصلي هر پزشك و پرستار حفظ زندگي و جلوگيري از مرگ انسانهاست. حتي اگر اين انسانها در وضعي وخيم و نزديك به مرگ باشند.
    • آنچه مسلم است اينست كه پايان دادن به زندگي يك انسان زنده به هر دليلي و هدفي كه باشد جرم بزرگي است (افراد با نقص عضو و كودكان ناقص به دنيا آمده) و اديان مختلف و اخلاق و قوانين آن را منع كرده اند.
  • 13- به كار بردن داروهاي مخدر و مسكن و مشابه آنها:
    • استفاده از اين داروها در همه جا مقررات مخصوص دارد.
    • همه فرآورده هاي شيميايي و طبيعي بايد با نسخه پزشك مصرف شوند. كوتاهي
    • در نگهداري و مصرف از اين داروها خلاف قانون مي باشد. دستور استفاده از آنها به قرار ذيل مي باشد.
    • نام دارو مقدار – تاريخ – ساعت و نام پزشك تجويز كننده دارو – نام مريض و نام پرستار و امضاء پرستار ثبت شود.
    • مهمترين نكته اين كه اين داروها بايد در قفسه مخصوص نگه داري و داراي قفل و كليد مخصوص باشد.
  • 14- پرونده بيمار:
    • پرونده يك سند قانوني محسوب مي شود.
    • براي احقاق حق بيمار و براي جلوگيري از اتهام و رفع اتهاماتي كه در مورد درمان و مراقبت او ممكن است به پزشك و پرستار وارد آيد مورد استفاده قرار مي گيرد.
    • همه مطالب بايد خوانا و دقيق نوشته شود و كليه اطلاعات مربوط به بيمار از زمان پذيرش او به بيمارستان تا هنگام مرخص شدن وي بايد به دقت و به درستي در پرونده نوشته شود.
    • مهمتر از همه تاريخ و ساعت مشاهدات و كارهاي را كه براي درمان و مراقبت بيمار انجام مي دهيد و نام بيمار حتما در تمام صفحات پرونده قيد گردد.

  مراقبت از خويشتن (پرستار):

  از جمله وظايفي كه هر كس نسبت به خود دارد اينست كه شرايطي را در خود ايجاد كند تا انساني سالم و محترم و محبوب در اجتماع باشد. پرستاران نيز به پيروي از اين قاعده در محيط كار و زندگي شخصي بايد نكاتي را كه براي برازندگي يك انسان در اجتماع لازم و مفيد است به كار گيرند.

  يكي از شرايط خدمت به همنوعان اينست كه خود پرستار بايد فردي سالم – آراسته و واجد عادات پسنديده باشد كه شامل موارد ذيل مي باشد:

  آراستگي:

  مهمترين شرايط آراستگي پاكيزه نگه داشتن تن و لباس و حفظ ظاهر مي باشد. بوي عرق با به كار بردن عطر از بين نمي رود بلكه با شستشوي و تعويض لباس.

  شستشوي دستها:

  تميز نگه داشتن و كوتاهي ناخن ها، نداشتن لاك يا آرايش – لباسهاي خيلي تنگ و كوتاه مناسب لباس پرستاري نيست.

  اونيفورم پرستاري:

  روپوش پرستاري امروز اقتباسي است از راهبه هاي زمانهاي گذشته و سالهايي كه زنان عضو گروههاي مذهبي وقت خود را صرف مراقبت از بيماران مي كردند. به تدريج گروههاي مختلف مذهبي هر يك از اونيفورم هاي مختص اعضاء خود اختيار كردند و مدارس پرستاري نيز روپوشهايي براي دانشجويان و فارغ التحصيلان خويش معين ساختند. امروزه دانشگاهها و مدارس عالي به صورت يك قرارداد اخلاقي توسط رهبران و مديران پرستاري اونيفورم مخصوص پرستاري را وضع نموده تا همه بتوانند در محيط كار در آن استفاده نمايند.

  استفاده از اونيفورم پرستاري، جهت متحدالشكل كردن لباس افراد مختلفي است كه مامور انجام دادن خدمات معيني هستند مانند (كمك بهياران، بهياران، پرستاران و نيروهاي خدماتي)

  سلامت و بهداشت فردي:

  بررسي اينكه پرستار بتواند مراقب سلامت ديگران و عامل موثر در پيشرفت بهداشت جامعه باشد خود او بايد سالم باشد. معاينه پزشكي ساليانه و مشاوره با پزشك در موارد لزوم فراموش نشود. نكشيدن سيگار و رعايت بهداشت فردي بسيار مهم است. درست قرار گرفتن بدن در هنگام حركت و كار و استراحت هم در سلامت و هم در آسايش و آراستگي و برازندگي اثر مثبت دارد.

  در توصيفي كه توسط اتحاديه ملي پرستاري ايالات متحده آمريكا از حقوق يك بيمار به عمل آمده، قيد شده است كه هر بيمار حق دارد انتظارات زير را داشته باشد:

  1. مراقبتهايي كه كمك به بازگشت سلامت وي كند يا سلامت او را در بالاترين سطح مقدور حفظ كند.
  2. افرادي كه خدمات پرستاري او را به عهده دارند از لحاظ تحصيلات و تجربه و شخصيت واجد شرائط براي مسئوليتي باشد كه به عهده گرفته اند.
  3. كساني كه پرستاري از او را به عهده دارند نست به نيازها و احساس او آشنايي و عكس العمل نشان دهند.
  4. در محدوده تشخيص و دستورهاي پزشكي تعليماتي درباره بيماري و درمان و مراقبت بيمار به خود او و بستگانش داده
  5. شود تا براي درمان و بهبود وي خود مريض و كسان او از اين تعليمات استفاده كنند.
  6. برنامه اي تهيه شود و ترتيبي فراهم آيد كه خدمات درماني و پرستاري تا هنگامي كه اين خدمات مورد نياز بيمار است با استفاده از افراد و منابع لازم انجام گيرد.
  7. پرستاران و كاركنان كمكي مدارك و گزارشهاي لازم را درباره بيمار تهيه و تنظيم كننده و اطلاعات خصوصي مربوط به بيمار را محرمانه نگه دارند.
  8. پرستاران و گروههاي كمكي در فراهم ساختن محيطي كه كمك به بهبود و حفظ سلامت بيمار كند كوشش به عمل آورند.

  افراد تحصيل كرده و با استعداد و صاحبان فنون و هنر خدمات ارزنده تري مي توانند انجام دهند و به همين دليل جامعه از اينگونه افراد انتظارات بيشتري دارد. در حقيقت ثروت ملي يك كشور را افراد دانشمند و كاردان و هنرمند آن تشكيل مي دهند. پرستاران نيز كه تحصيلات تخصصي و كارهاي فني دارند نمي توانندو نبايد تنها به انجام دادن خدمات پرستاري قانع باشند بلكه بايد كوشش كنند كه

  وظايف اجتماعي خود را به خوبي انجام دهند. اجتماعي بودن با تكروي و گوشه گيري مغايرت دارد. شركت پرستاران در فعاليتها و خدمات اجتماعي موجب تحرك بيشتر آنها مي گردد. و علاقه به كارهاي تعاوني را در آنان تقويت مي كند و تعاون نيز در پيشرفت جوامع مختلف و در بهزيستي و شادماني افراد جامعه بسيار موثر است.

  يكي از مسئوليتهاي اجتماعي و شغلي پرستاران عضو شدن در انجمن هاي پرستاري مي باشد. زيرا بدين ترتيب يك عده از افراد متخصص نيروهاي خود را به هم پيوسته و هدفهاي خود را دنبال مي كنند.

  بنابراين هر پرستار به منظور اينكه هم خدمات بهتري انجام دهد و هم حرفه خود را تقويت كند لازم است عضو فعال انجمن پرستاران باشد.

  حقوق بيمار

  حقوق بيمار به مفهوم خدماتي است كه يك انسان در دوره بيماري خود استحقاق دريافت آنرا دارد. اين حقوق شامل حق انتخاب و تصميم گيري شامل قبول درمان يا رضايت آگاهانه حق رازداري وحق ارزش به افراد ارزش به افراد شامل تحق مردن با احترام، حق اعتراض، حق محافظت، حق دريافت درمان و مراقبت دقيق عليرغم وضعيت هاي سياسي، جغرافيايي، نژادي و مذهبي است .

  منشور حقوق بيمار در ايران

  منشور حقوق بيماران در ايران در سال 1380 توسط وزارت بهداشت ،درمان، آموزش پزشكي تدوين گرديده كه به صورت زير مي باشد:

  1. بيمار حق دارد مراقبت دقيق همراه با احترام دريافت كند.
  2. بيمار حق دارد ازپزشك خود اطلاعات كامل و جديد درباره تشخيص، درمان وپيشرفت بيماري خود دريافت داردو اطلاعات بايد به زباني گفته شود كه براي وي قابل درك باشد. در مواردي كه از نظر پزشكي صلاح نيست به بيمار اطلاعاتي داده شود، اين امر ازطريق خانواده و يكي از بستگان صورت مي پذيرد و بيمار حق دارد پرستار مسئول خود را بشناسد.
  3. بيمار حق دارد به استثناء فوريت ها از پزشك خود اطلاعات لازم را قبل از دادن رضايت جهت عمل براي هر روش درماني دريافت دارد.چنين اطلاعاتي جهت گرفتن اجازه عمل نبايد محدود به رد ياقبول درمان خاص باشد و ضروري است بروز خطرهاي مهم و مدت زمان احتمالي معلوليت به بيمار گفته شود.هنگامي كه روش ديگري براي درمان يا مراقبت وجود دارد، وي حق دارد اطلاعات كافي راديافت كند و بيمار حق دارد نام افرادي كه مسئول انجام درمان هستند را بداند
  4. بيمار حق دارد تا حدي كه قانون اجازه مي دهد از درمان امتناع ورزد و از نتايج پزشكي كه مربوط به تشخيص وي است مطلع گردد.
  5. بيمار حق دارد به حريم برنامه مراقبت پزشكي خود توجه داشته باشد. بحث و مذاكره درباره بيمار، مشاوره، معاينات و درمان بايد محرمانه باشد وبه طور احترام آميز انجام گيرد. كساني كه بطور مستقيم در مراقبت از بيمار شركت ندارند براي حضور بر بالين وي از بيمار بايد اجازه بگيرند.
  6. بيمار حق دارد انتظار داشته باشد كه تمام اطلاعات و مدارك پزشكي كه درارتباط با مراقبت وي به طور محرمانه نگه داشته شود.
  7. بيمار حق دارد انتظار داشته باشد كه بيمارستان در حداقل زمان ممكن با درخواست وي جهت درمان، واكنش نشان دهد. اگر وضعيت پزشكي بيماراجازه د هد بيمار ممكن است به موسسه ديگر منتقل شود و قبل از آن بايد اطلاعات وتوضيحاتي براي نياز انتقال به بيمارستان ديگر به وي داده شود و موسسه اي كه بيمار به آن انتقال مي يابد بيمار را در اسرع وقت بپذيرد .
  8. بيمار حق دارد ا طلاعاتي را درباره ارتباط بيمارستان با ساير موسسات آموزشي، بهداشتي درما ني كه مراقبت وي در آن صورت مي گيرد كسب كند. بيمار حق دارد ا طلاعاتي درباره هرگونه ارتباط حرفه اي ميان گروه درما ني خود با ساير مراكز درماني بدست آورد.
  9. بيمار حق دارد مراقبت مستمر معقول را دريافت كند. او بايد بداند پزشكان چه زمان و در كجا در دسترس هستند. بيمار خق دارد انتظار داشته باشد كه بيمارستان داراي روش مناسبي باشد. اگر از طرف پزشك يا نماينده وي مراقبت بهداشتي درماني پس از ترخيص نياز بود با وي هماهنگي لازم صورت پذيرد .

  برخي از سهل انگاريهايي كه پرستاران به اتهام آنها مورد تعقيب قانوني قرار گرفته اند عبارتند از :

  1. بالا نزدن نرده كنار تخت وافتادن بيمار از تخت
  2. سوختن قسمتي از بدن بيمار با كيف آبگرم وتنقيه بخور ومحلولهاي گرم
  3. دادن داروي عوضي يا به مقدار كم وزياد ويا با تكنيك نادرست.
  4. استفاده از ابزارهايي كه خرابي ونقائصي مشهور داشته اند.
  5. جا گذاشتن گرماسنج در روده بيمار(از طريق ركتال)
  6. نشمردن يا غلط شمردن قطعات (گاز) مصرف شده در جراحي .
  7. ترك كردن يا تنها گذاشتن بيمار در موقعيكه حضور پرستار در پيش وي ضروري بوده است.

  بايد توجه داشته باشيد كه پرستار مسئول كارهاي خويش است و اين حق را دارد كه اگر دستور پزشك مغاير باقوانين بيمارستان يا خلاف اصول پزشكي وپرستاري باشد يا رفاه و سلامت بيمار را به خطر اندازد از اجراي آن خودداري كند.

• ماده دو آیین اخلاق در پرستاری

  ماده دو

  تعهد اولیه و اصلی پرستار به بیمار است، صرفنظر از اینکه بیمار به عنوان فرد، گروه یا جامعه تعریف شود.

  1-2 منافع بیمار در اولویت است

  نفع اصلی پرستار در ارائه مراقبت منحصر به فردی است که براساس نیازهای بیمار باشد. پرستار تلاش می کند که بیمار را در برنامه ریزی مراقبت عرضه شده مشارکت دهد، به بیمار بر حسب توانایی اش اجازه مشارکت می دهد. پرستار اطمینان حاصل می کند که بیمار طرح مراقبت را پذیرفته است و بر اجرای طرح نظارت می کند. در طرح مراقبت جایگاه بیمار در بین شبکه خانواده لحاظ می شود و جایی که بین خواست بیمار و سایر اعضای خانواده تضاد وجود دارد، پرستار تلاش می کند که این تضاد منافع را رفع نماید. زمانی که این تضاد بدون حل باقی ماند، پرستار تعهد خود به خواست بیمار را در اولویت ارشد قرار می دهد.

  2-2 تضاد منافع پرستاران

  پرستار در مراقبت بهداشتی غالبا با موقعیت هایی مواجه می شود که تضاد منافع وجود دارد. پرستار هرگز از بیمار به هر شکلی برای رسیدن به نفع شخصی خود چه مالی و چه روانی استفاده نمی کند. پرستار در زمان هدایت بیمار برای تصمیم گیری، ارزش های شخصی خودش، ارزش های بیمار، ارزش های سایر کسانی که در فرایند مراقبت درگیر هستند را در نظر می گیرد. پرستار حداکثر تلاش خود را می کند تا اطمینان حاصل کند که تصمیمات براساس ایمنی، آسایش و بیشترین منافع بیمار و طرح مراقبت است. تضادهایی ممکن است رخ دهد زمانی که طرح های تشویقی خواهان کاهش هزینه ها است که با نیازهای بیمار در تضاد است. زمانی که پرستار متوجه تضاد بالقوه منافع می شود، وی بایستی این تضاد بالقوه را به تمامی طرفین درگیر در مسئله اطلاع دهد و در بعضی از موارد، خودش را از موقعیت کنار بکشد.

  3-2 همکاری

  همکاری همان مشارکت نیست. همکاری تلاش های متمرکز گروهی از اعضای تیم مراقبت بهداشتی برای دستیابی به برآیند مورد انتظار است. در مراقبت بهداشتی، هدف حول نیازهای بیمار متمرکز است. بخاطر نیاز به تلاش های تیمی از متخصصان مختلف در محیط مراقبت بهداشتی، تیم ها بایستی در عالم احترام و اعتماد حرفه ای و تخصصی خود همکاری کنند. بنابراین نقش پرستاری در درون تیم بایستی به روشنی تعریف شده، ارائه شده و حفظ شود. بایستی گفتمان باز و تصمیم گیری مشترک بین تمامی اعضای تیم مراقبت بهداشتی و بیمار وجود داشته باشد. پرستاران بایستی مدافع مشارکت تمامی اعضای مربوطه از تیم مراقبت بهداشتی باشند، و اطمینان حاصل کنند که تمامی سئوالات حیاتی پرسیده شده و اطلاعات ضروری برای تصمیم گیری عرضه شده باشد. مشارکت از طریق سطوح مختلفی در پرستاری وجود دارد و ممکن است مستقیم یا غیر مستقیم باشد. مشارکت غیرمستقیم از طریق حمایت اعضای تیم که مستقیما در فرآیند مراقبت درگیر هستند و از طریق تدوین استانداردها، آموزش مهارت ها، مدیریت محیط مراقبت، گسترش دانش در بین اعضای تیم رخ می دهد.

  4-2 مرزهای حرفه ای

  ماهیت صمیمانه بودن پرستاری اغلب چالش هایی برای پرستاران به همراه دارد وقتی مشکلات و سختی ها را با بیماران در میان می گذارند که ممکن است استرس زا باشد. پرستار بایستی تلاش کند که مرزها و حدود حرفه ای مناسب خود را در تمام اوقات حفظ کند تا از بمخاطره افتادن رابطه درمانی و شفا بخش بین پرستار و بیمار اجتناب کند. روابط پرستار – بیمار و پرستار – همکار با روابط دوستانه شخصی بدون ساختار تفاوت دارد. کار کردن همکاران در یک کنسرت صمیمانه و وابستگی بین پرستار و همکاران و پرستار و بیمار نمایانگر شرایطی است که در آن مرزها و حدود حرفه ای می تواند کمرنگ یا مخدوش شود. زمانیکه پرستار دریافت که مرزهای حرفه ای وی وسعت یافته است، بایستی از همکاران یا ناظر و ارشد خود کمک گرفته و خودش را از موقعیت کنار بکشد.

  منابع

  Ethics. (n.d.). Dictionary.com Unabridged (v 1.1). Retrieved July 25, 2016, from Dictionary.com

  American Nurses Association. Code of Ethics for Nurses with Interpretative Statements. Accesses July 25, 2016

  Melissa K Slate, Nurses Code of Ethics, Reviewed December, 2015, Expires December, 2017

• ماده چهار آیین اخلاق در پرستاری

  ماده چهار

  مسئولیت و پاسخگویی

  1-4 قبول مسئولیت و پاسخگویی

  پرستاران مسئول عملکرد خود و مراقبتی است که بیمار آنها دریافت می کند. عملکرد پرستاری شامل تفویض، تحقیق، تعلیم و مدیریت است. پرستار مسئول استانداردهای حرفه ای در همه این جوانب است. همانطور که نقش پرستاری تغییر می کند، پرستاران لازم است با تصمیمات پیچیده تری در رابطه با تفویض و مدیریت مراقبت مواجه شوند. پرستار بایستی در قبول مسئولیت ها، تفویض کردن و درخواست مشاوره از دیگران در دوره مسئولیت خود قضاوت کند. زمانی که پرستاران عملکرد پیشرو دستوری برای درمان بیمار تجویز می کنند تا توسط پرستاران دیگر انجام شود، هر دوی پرستار نویسنده دستور و هم پرستار اجرا کننده مسئول قضاوت ها و اقداماتی هستند که بعمل می آید زیرا اینها اقداماتی نیست که قابل تفویض باشد.

  2-4 پاسخگویی قضاوت و اقدامات پرستاری

  پاسخگو بودن به معنی جواب دادن به خود و دیگران در مورد اقدامات خود. پرستاران در یک چارچوب یا اخلاقیاتی کار می کنند که خود تصمیمی، احترام و وقار را ارزش می نهد. پرستاران جوابگوی اعمال خود هستند که در چارچوب حرفه ای و صرفنظر از سیاست ها یا رویه های موسسه ای انجام می شود.

  3-4 مسئولیت قضاوت و اقدامات پرستاری

  مسئولیت پذیری به معنی مسئولیت یا پاسخگویی است که در نتیجه اقدامات انجام شده به عنوان بخشی از یک نقش خاص ایجاد می شود. پرستاران تقاضای شغلی خاصی را می پذیرند یا رد می کنند که مستلزم توانایی های آموزشی و تجربی خاصی است. پرستارانی که در ظرفیت های مدیریتی و اداری کار می کنند تماس مستقیم با بیماران ندارند اما هنوز مسئول مراقبت پرستاری هستند که بیمار دریافت می کند، زیرا ناظر و مسئول وظایف پرستاری هستند که توسط کارکنان مراقبت مستقیم ارائه می شود. پرستاران نباید اجازه دهند دیگران مراقبت پرستاری اجرا کنند که طبق استانداردهای حرفه پرستاری یا قوانین عملکرد پرستاری ایالتی ممنوع است. همچنین هر پرستاری مسئول بررسی و شناخت توانایی های خود و حفظ توان حرفه ای خود در محدود استانداردهای جاری مراقبت در تخصص حرفه ای خود و قوانین عملکرد حرفه ای ایالتی است. وقتی پرستار در بررسی توانایی های خود متوجه می شود که نیازهای بیمار فراتر از توانایی فردی اوست، بایستی به دنبال منابع مناسب از ناظرین، همکاران یا سایر منابع ممکن باشد تا مراقبت ارائه شده به بیمار با استانداردهای برابری داشته و نیازهای سلامت و ایمنی بیمار لحاظ شوند.

  4-4 تفویض فعالیت های پرستاری

  پرستار مسئول کیفیت مراقبتی است که به بیمار داده می شود. پرستار مسئول بررسی و شناخت توانایی های سایر پرستاران و پرسنل مراقبت بهداشتی قبل از تخصیص اقدامات مراقبتی بیمار به سایر همکاران است. همچنین پرستار موظف است که فعالیت های این پرسنل را پایش کرده و کیفیت مراقبتی که به بیمار عرضه می شود را ارزیابی کند. پرستار نباید وظایف را به افرادی تفویض و واگذار کند که می داند صلاحیت انجام آن را ندارند. پرستارانی که در نقش مدیریتی یا اجرایی فعال هستند بایستی اطمینان حاصل کنند که سیاست ها و دستورالعمل ها اجرا می شوند تا به پرستاران در دستیابی به توانمندی های مورد نیاز برای عرضه ایمن و موثر مراقبت بیمار کمک شود. پرستارانی که در نقش آموزشگر عمل می کنند، مسئولیت ارائه مراقبت ایمن و موثر به بیمار را مشترکا با ارائه کننده به عهده دارند. آموزشگر بایستی بدقت مهارت های شخصی که مراقبت پرستاری ارائه می کند را بررسی و شناخت کند و از فراگیر حمایت کند تا هم بیمار و فراگیر را محافظت کند.

  منابع

  Ethics. (n.d.). Dictionary.com Unabridged (v 1.1). Retrieved July 25, 2016, from Dictionary.com

  American Nurses Association. Code of Ethics for Nurses with Interpretative Statements. Accesses July 25, 2016

  Melissa K Slate, Nurses Code of Ethics, Reviewed December, 2015, Expires December, 2017

• ماده شش آیین اخلاق در پرستاری

  ماده شش

  پرستار تسهیل کننده بهبود محیط مراقبت بهداشتی است.

  1-6 تاثیر محیط بر فضیلت و ارزش های اخلاقی

  فضیلت اخلاقی عاداتی است که روی افراد تاثیر گذاشته و آنها را وادار می کند کار درست را انجام دهند و نقطه نشان یک فرد خوب اخلاقی است. تعالی عادتی است که شخص را مستعد و زمینه ساز انجام کار خوب می کند. فضیلت و تعالی را می توان توسط محیط تغذیه یا تخریب کرد. پرستاران متعهد هستند که در خلق و حفظ محیطی که فضیلت و کمال و پاکدامنی را تقویت و تغذیه می کند، بکوشند.

  2-6 تاثیر محیط بر تعهدات اخلاقی

  تمامی پرستاران موظف به خلق، نگهداری و تقویت محیط هایی هستند که از پرستاران در برآورده کردن تعهدات اخلاقی و قانونی خود حمایت کند. محیط های کاری شامل هنجاری های همکاران به علاوه سیاست ها و رویه های سازمانی است. عناصری که بتوانند مانع یا تقویت کننده عملکرد قانونی و اخلاقی باشند شامل برنامه های پاداش، سیاست های تادیبی، برنامه های سلامت و ایمنی و ساختار سازمانی است. محیطهایی که امکان رویه های سوگ و برخورد منصفانه و یکسان با پرستاران را فراهم می سازد، عملکرد پرستاری مطابق با استانداردهای را تقویت می کند.

  3-6 مسئولیت محیط مراقبت بهداشتی

  پرستار مسئول تقویت اخلاقی محیطی است که از همکاران حمایت و احترام گذاشته و مسائلی را شناسایی می کند که نیاز به تبیین دارند. مدیران پرستاری مسئولیت دارند که اطمینان حاصل کنند پرستاران در ایمنی و شرایط کاری تسهیلات خود حرفی برای گفتن دارند. پرستاران نباید اقدامات پرستاری نا امن را نادیده گرفته یا توافق به انجام آنها کنند حتی اگر در عملکرد ناامن مشارکت نکنند؛ برای اینکار بسیار مهم است که عمکرد ناامن را نادیده نگیرند. پرستاران نباید در موسسه مستخدم بمانند که حقوق بیماران را نقض می کند یا در عملکرد خطرناک و ناامن شرکت می کند. پرستاران بایستی نگرانی خود راجع به میحط مراقبت بهداشتی را از طریق کانال های مناسب ابراز کنند.

  منابع

  Ethics. (n.d.). Dictionary.com Unabridged (v 1.1). Retrieved July 25, 2016, from Dictionary.com

  American Nurses Association. Code of Ethics for Nurses with Interpretative Statements. Accesses July 25, 2016

  Melissa K Slate, Nurses Code of Ethics, Reviewed December, 2015, Expires December, 2017

• آيین اخلاق پرستاري جمهوری اسلامی ايران

  آيین اخلاق پرستاري در جمهوری اسلامی ايران

  در این مقاله می خوانیم:

  • مقدمه
  • ارزش ها
  • راهنماهای اخلاقي
    1. پرستار و جامعه
    2. پرستار و تعهد حرفه اي
    3. پرستار و ارائه خدمات بالیني
    4. پرستار و همكاران تیم درماني
    5. پرستار، آموزش و پژوهش

  مقدمه

  پیشرفت هاي حوزه دانش و فناوري در مراقبت هاي بهداشتي، چالش هاي عمده اي را پیش روي پرستاران قرار داده است. تمامي پرستاران، صرف نظر از تخصص خود، در فعالیت های کاری خود با چالش هاي اخلاقي مواجه شده، براي تصمیم گیري در نقش هاي سنتي و جديد خود نیازمند دانش فردي و مشاوره گروهي هستند. همگان بر اين توافق هستند كه برخورداری از حساسیت هاي اخلاقي يكي از ملزومات عملكرد پرستاران است. مسؤلیت هاي اخلاقي پرستاران در عملكرد و مراقبت مستلزم اين است كه ايشان از باورهاي خود مطلع بوده، همچنین مباني و اصول تحلیل اخلاقي و تصمیم گیري به صورت منسجم؛ تدوين شده و در دسترس باشند. آيین ها (يا کدها)ی اخلاقي راهنماهاي نظام مندي براي شكل دهي رفتار اخلاقي است. از سوي ديگر، چالش هايي كه هر پرستار با آن روبه رو است از فرهنگي به فرهنگ ديگر متفاوت خواهد بود.آيین اخلاق در پرستاري به طور مستقیم بر عملكرد پرستار در مراقبت از بیمار تمركز دارد . واقعیت اين است كه در انجام هريک از وظائف پرستاری، ممکن است مقولات بحث برانگیز اخلاقی ايجاد شود.

  در جامعه ما با فرهنگ والاي ايرانی اسلامي، پرستاري بیمار عبادت محسوب مي شود. آيات و احايث متعددي بر ارزش والاي مراقبت از بیماران تاکید دارند که تجلي آن در حرفه ي پرستاري است. نامگذاري روز ولادت حضرت زينب (س) به عنوان روز پرستار افتخاري بزرگ براي اين قشر ارزشمند است كه بر جايگاه والاي آنان صحّه مي گذارد. هرچند اصول کلي و ارزشهاي انساني حاکم بر حرفه پرستاري مورد تأيید اسلام است اما با توجه به ظرايف خاص اخلاقي و معنوي که در اخلاق اسلامي مشهود است، موارد ذيل به عنوان مباني ارزشي اسلامي- ايراني در حرفه پرستاري، قابل استناد است:

  بنا به آيات کريمه قرآن مرض و شفاء در دست پروردگار متعال است و لذا پرستار در تمام شرايط وظايف محوله را با توکل و استعانت از ذات باريتعالي به انجام مي رساند.

  همه انسانها از شأن و کرامت والاي انساني برخوردارند و لازم است در هر حالتي مورد احترام قرار گیرند ولي بیمار و يا فرد سالمي که نیازي در رابطه با سلامت خود دارد، شايسته توجه و احترام ويژه اي است. لذا تمامي بیماران، بدون درنظر گرفتن وضعیت اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي، توسط پرستار مورد احترام و حمايت روحي_رواني قرار مي گیرند.

  حفظ حیات هر انسان در هر جايگاه و موقعیتي که باشد وظیفه هر مسلماني است ولي پرستار بواسطه تقبل مسئولیتي ويژه، در قبال نفس وجان بیمار مسئول خواهد بود. لازم است آيه شريفه (سوره مائده/32) همواره مدنظر باشد که نجات جان يک انسان را برابر با احیاء تمام انسانها دانسته است.

  تقويت روحي و معنوي بیمار از منظر اسلام در بهبود او تأثیر گذار است. لذا وظیفه اخلاقي پرستار است که بیمار را دلداري داده و زمینه را براي پذيرش همراه با طیب نفس بیماري فراهم کند.

  در زمان معاصر و در دوره هشت ساله جنگ تحمیلي، كشور ما شاهد ايثار و فداكاري عظیم پرستاران در دفاع از كیان میهن اسلامي بوده است كه الگوها و اسطوره هاي اين دوران می توانند الهام بخش ارزش های والای اخلاق پرستاری باشند.

  تدوين راهنماي کشوری اخلاق در پژوهش (کدهای 26 گانه) در سال 1378 و راهنماهاي اختصاصي اخلاق در پژوهش (1384) و منشور جامع حقوق بیمار (1388) نمونه هايي از اسناد اخلاقي مبتني بر فرهنگ ايرانی و اسلامي هستند.اين آيین در راستای تکمیل مجموعه ی آيین ها و راهنماهای اخلاقی مرتبط با حوزه ی سلامت در جمهوری اسلامی ايران تدوين شده است.

  مخاطبان اين آيین عبارت از تمامی شاغلین حرفه ی پرستاری در حوزه های خدمات آموزشی، پژوهشی، مديرتی، بهداشتی و بالینی، در تمامی رده ها، می باشد.

  اين آيین در فواصل زمانی مقتضی، مورد تجديدنظر و به روز رسانی قرار خواهد گرفت. همچنین بايد در برنامه های آموزشی و بازآموزی پرستاران – در تمامی رده های تحصیلی و آموزشی – گنجانده شود. .

  ارزش ها

  پرستاران مسوولیت دارند در حیطه شغلي خود بر مبناي ارزش هاي حرفه اي تصمیم گیري و فعالیت كنند. ارزش ها مفاهیمي هستند که ذاتأ ارزشمندند و توسط فرد يا جامعه مبنا و ملاک درستي و نادرستي اعمال قرار مي گیرند. در حرفه پرستاري نیز، با توجه به جايگاه والاي آن، ارزش هاي حرفه اي توسط انجمن ها و سازمان هاي حرفه ای معین شده اند. در كشور ما تعالیم دين مبین اسلام، و نیز قانون اساسي در بسیاري از موارد، حدود و مرزهاي عمل را معین مي نمايند. ارزش های اخلاقی در عین انطباق با مباني ديني، فراملّي و جهان شمول هستند. مهم ترين ارزش هايي که در حرفه پرستاري بايد مورد لحاظ قرار گیرد عبارتند از:

  1. احترام به مددجو/ بیمار و حفظ شأن و کرامت انساني
  2. نوعدوستي و همدلي
  3. پايبندي به تعهدات حرفه اي
  4. پاسخگويي ، مسوولیت پذيري و وجدان کاري
  5. عدالت در خدمت رساني
  6. تعهد به صداقت و وفاداري
  7. حفظ حريم خصوصي بیماران و تعهد به رازداري و امانتداري
  8. ارتقاء صلاحیت علمي و عملي به طور مداوم
  9. ارتقا آگاهی از مقررات حرفه اي و دستورالعمل هاي اخلاقي و رعايت آن ها
  10. احترام متقابل با ساير ارائه دهندگان مراقبت سلامت و برقراري ارتباط مناسب با آنان
  11. احترام به استقلال فردي مددجو/بیمار
  12. شفقت و مهرباني

  راهنماهای اخلاقی

  1- پرستار و جامعه

  پرستار بايد:

  1. در جهت ارتقاي سلامت جامعه، پیشگیري از بیماري ها، اعاده سلامت و کاهش درد و رنج، کوشش کند و آن را رسالت اصلي خود بداند.
  2. مراقبت پرستاري را صرفنظر از نژاد، ملیت، مذهب، فرهنگ، جنس، سن، وضعیت اقتصادي- اجتماعي، مسائل سیاسي، بیماري جسمي يا روحي-رواني يا هر عامل ديگري ارائه دهد و در جهت حذف بي عدالتي و نابرابري در جامعه بکوشد.
  3. مراقبت هاي پرستاري را با رعايت احترام به حقوق انساني و تا حد امكان با در نظر گرفتن ارزش ها، آداب و رسوم اجتماعي، فرهنگي و اعتقادات ديني مددجو/بیمار ارايه دهد.
  4. به جامعه در زمینه هاي ارتقاي سلامتي و پیشگیري از بیماري ها آموزش دهد و اين را از مهم ترين مسوولیت هاي خود بداند. مراقبت پرستاري و آموزش استاندارد بايد متناسب با فرهنگ، باورها، ارزش ها و نیازهاي افراد ارايه شود.
  5. به چالش ها و مسايل اخلاقي در محیط جامعه و محیط کار که قداست حرفه پرستاري را مخدوش مي كند توجه و حساسیت داشته، در مواقع لازم راه حل و پاسخ مناسب را پیشنهاد دهد.
  6. ضمن همکاري و هماهنگی با ساير افراد، گروه ها و نهادهاي اجتماعي جهت برطرف کردن نیازهاي اجتماعي و رفع مسايل اخلاقي مطرح در حیطه مراقبت هاي سلامت تلاش كند.
  7. به گروه ها و افراد آسیب پذير از قبیل کودکان، سالمندان، افراد دچار ناتواني و معلولیت هاي جسمي، بیماران رواني و مانند آن ها توجه ويژه کند.
  8. ضمن توجه به سلامت در سطح محلي، در راستاي حصول اهداف سلامت در سطح ملی و جهانی نیز تلاش و همکاري كند.
  9. در بحران ها و حوادث طبیعي همچون جنگ، زلزله، سیل، همه گیري بیماري ها و مانند آن ها مسوولیت ها و وظايف خود را با درنظر گرفتن احتیاطات لازم انجام دهد.

  2- پرستار و تعهد حرفه اي

  پرستار بايد:

  1. هنگام اجرای مداخلات پرستاري و تصمیم گیري هاي بالیني، مسوولیت هاي اخلاقي را همانند مسوولیت هاي حقوقي و حرفه اي در نظر بگیرد.
  2. در حد وظايف و اختیارات خود، در جهت فراهم آوردن محیطي امن و سالم براي مددجو/بیمار کوشا باشد.
  3. با حضور به موقع، انجام وظايف حرفه اي به نحو احسن، و ثبت دقیق و کامل مراقبت هاي انجام شده، امنیت مددجو/بیمار را تأمین کند.
  4. براساس استانداردهاي حرفه اي حاصل از نتايج تحقیقات معتبر و شواهد موجود، بهترين مراقبت را به مددجو/بیمار ارايه دهد.
  5. تمامي مداخلات پرستاري را با حفظ عزت و احترام مددجو/ بیمار و خانواده ی او انجام دهد.
  6. حداکثر کوشش خود را برای حفظ اسرار بیمار، رعايت حريم خصوصي او، احترام به استقلال فردي و کسب رضايت آگاهانه، به عمل آورد.
  7. با شناسايي و گزارش خطاهاي حرفه اي همکاران تیم درماني از بروز صدمات احتمالي به مددجو/ بیمار پیش گیري کند.
  8. در صورت خطا در مداخلات پرستاري، صادقانه به مددجو/ بیمار توضیح داده، در هر شرايطي راستگويي و انصاف را سر لوحه کارخود قرار دهد.
  9. توانايي هاي جسمي، روانی، اجتماعی و معنوی خود را حفظ كند و ارتقا دهد.
  10. در جهت حفظ صلاحیت حرفه اي، دانش و مهارت هاي خود را به روز نگه دارد.
  11. توانمندي و دانش كافي براي مراقبت مؤثر و ايمن، بدون نظارت مستقیم را داشته، در برابر اقدامات خود پاسخگو باشد.
  12. به گونه اي عمل كند كه اعتبار و حیثیت حرفه اش زير سؤال نرود.
  13. توجه داشته باشد كه از نام و موقعیت وي جهت تبلیغ تجاري محصولات استفاده نشود.
  14. از پذيرش هرگونه هديه يا امتیازي از مددجو/بیمار يا بستگان وي، كه ممكن است موجب معذوراتي در حال يا آينده شود پرهیز كند.

  3- پرستار و ارائه خدمات بالیني

  پرستار بايد:

  1. خود را با ذكر نام، عنوان و نقش حرفه اي به مددجو/ بیمار معرفي كند.
  2. ارايه مداخلات پرستاري را با احترام کامل به مددجو/بیمار و حفظ شان وي انجام دهد.
  3. خواسته هاي مددجو/بیمار را صرفنظر از سن، جنس، نژاد، موقعیت، وضعیت اقتصادي، سبك زندگي، فرهنگ، مذهب، باورهاي سیاسي و توانايي جسمي او، مورد توجه و ملاحظه قرار دهد.
  4. مراقبت ها را مبتنی بر دانش روز و قضاوت صحیح پرستاری انجام دهد.
  5. ارتباطي همراه با ملاطفت در رفتار و کلام داشته باشد، به نحوي که با جلب اعتماد مددجو/ بیمار بتواند نیازها و نگراني هاي بیمار را دريابد.
  6. قبل از انجام هرگونه مداخلات پرستاري، رضايت آگاهانه ی بیمار يا سرپرست قانوني وي را جلب كند. در همین راستا اطلاعات كافي در مورد اقدامات پرستاري را در اختیار بیمار قرار دهد تا بیمار امكان قبول يا رد آگاهانه خدمات مراقبتي را داشته باشد.
  7. هنگام ارايه يك محصول جديد يا بكارگیري آن در بالین، آگاهی كامل از خطرات احتمالي آن وسیله داشته باشد و همچنین اطلاعات لازم در مورد فوايد و مضرات استفاده از آن محصول را در اختیار مددجو/بیمار بگذارد تا امکان انتخاب آگاهانه براي وی فراهم شود.
  8. آگاه باشد هیچ كس حق ندارد به جاي يك فرد بالغ صلاحیت دار، رضايت دهد و در مورد كودكان، حق رضايت جزء مسوولیت هاي قیم قانوني است.
  9. جهت توانمند سازي مددجو/بیمار با توجه به طرح مراقبتي و برنامه ترخیص، به مددجو/بیمار و خانواده وي آموزش دهد.
  10. به طور استثناء، در مواقع اورژانس كه اقدام درماني در اسرع وقت براي حفظ زندگي مددجو/بیمار ضروري است، بدون رضايت بیمار اقدامات لازم را شروع كند.

  در شرايطی که مددجو/بیمار قادر به اعلام رضايت نبوده، اطلاع از خواسته وي نیز امكان پذير نباشد، بر اساس استانداردهاي موجود و با درنظر گرفتن مصلحت مددجو/بیمار ، مناسب ترين اقدام را براي او انجام دهد.

  • براي بي خطر بودن مداخلات پرستاري احتیاطات لازم را بکار بندد و در موارد لازم اين موضوع را با ساير اعضاي تیم سلامت به مشورت گذارد.
  • كلیه اطلاعاتي كه در حین فرايند مراقبتي به دست آورده يا در اختیار او قرار مي گیرد، را سرّ حرفه اي تلقي کند و مگر در موارد مجاز، بدون رضايت مددجو/بیمار در اختیار ديگران قرار ندهد.
  • اطلاعات درماني مددجو/بیمار را تنها براي اهداف مرتبط با سلامت (درمان، پژوهش) و در جهت منافع بیمار مورد استفاده قرار دهد. همچنین مددجو/بیمار را مطلع کند كه ممكن است بخشي از اطلاعات پرونده با ساير اعضاء تیم درمان جهت مشاوره درماني در میان گذاشته شود.
  • در مواردي که از اطلاعات مددجو/بیمار در زمینه هاي تحقیقاتي و آموزشي استفاده مي شود بايد با کسب رضايت وي بوده و انتشار اطلاعات بدون درج نام يا هر نشاني منجر به شناسايي، صورت گیرد.
  • هنگام انجام هر مداخله پرستاري، به حريم خصوصي مددجو/بیمار احترام بگذارد.
  • در موارد عدم امکان خدمت رساني ايده آل تا زمان برقراري برنامه جديد درماني ارايه مراقبت را در بهترين سطح از توانايي ادامه دهد.
  • در شرايط اورژانس خارج از محیط كار نیز به ارايه مراقبت از بیمار يا مصدوم بپردازد.
  • در صورت نارضايتي مددجو/بیمار يا بروز مشکل، حق وی براي تغییر پرستار مسوول يا ساير مراقبان و درمانگران را محترم شمرده ، در حد امکان در جلب رضايت مددجو/بیمار تلاش كند.
  • در صورت اطلاع از موارد عدم رعايت استانداردهای مراقبتي، به مقام مسوولي كه اختیار كافي براي اصلاح شرايط داشته باشد اطلاع دهد.
  • هرگونه اعتراض و مشكل بیمار را به مسوول بخش گزارش دهد.
  • از انجام اقداماتي که مستلزم زيرپا گذاردن اصول اخلاقي، قانوني و شرعي باشد حتي در صورت درخواست بیمار پرهیز كند.
  • در بیماراني که روزهاي پاياني حیات را سپري مي کنند، براي پذيرش واقعیت و برنامه ريزي مناسب براي برآوردن خواسته هاي بیمار، از جمله انجام اعمال مذهبي يا ثبت وصیت، کمک و همکاری کند.

  4- پرستار و همكاران تیم درماني

  پرستار بايد:

  1. با اعضاي تیم سلامت، مددجو/بیمار و خانواده وي، در راستاي ارائه مؤثرتر و بهتر مداخلات پرستاري، همكاري و مشارکت کند.
  2. مددجو/بیمار يا تصمیم گیرنده جايگزين را در اتخاذ تصمیمات در مورد مداخلات پرستاري مشارکت دهد.
  3. دانش و تجربه حرفه اي خود را با ساير همكاران در میان گذارد.
  4. با تیم درمان ارتباط متقابل مبتني بر اعتماد برقرار کند.
  5. با ساير پرستاران، اساتید و دانشجويان برخورد و رفتاري توأم با احترام داشته باشد.
  6. در صورت بروز هرگونه تعارض منافع در هنگام مراقبت از مددجو/بیمار ، با اولويت حفظ حقوق مددجو/ بیمار، آن را با همکاران ارشد و مسوولین خود مطرح و چاره جويي کند.
  7. با سطوح مختلف حرفه ای، از جمله سرپرستار، سرپرستار ناظر، مدير پرستاري و روساي بخش، ارتباط حرفه اي توام با احترام متقابل برقرار کند.
  8. در صورت مواجهه با هر نوع چالش اخلاقي براي تصمیم گیري با كمیته اخلاق بیمارستان مشورت كند.

  مدير پرستاری بايد:

  1. در تمامي ابعاد حرفه اي براي ساير پرستاران به عنوان الگو عمل کند.
  2. حداكثر تلاش خود را در جهت كسب اطمینان از انتقال اطلاعات لازم قانوني و اخلاقي به همكاران پرستار انجام دهد.
  3. شرايط لازم براي شركت پرستاران در دوره هاي آموزش مداوم را فراهم كند.
  4. به منظور حل معضلات اخلاقي حین مداخلات پرستاري در صورت نیاز از مشورت افراد متخصص در زمینه اخلاق حرفه اي استفاده كند.
  5. بر اساس سلسله مراتب در راستاي منافع مددجو/بیمار همپاي ديگر همكاران تلاش كند
  6. با هدف ارتقاي كیفیت خدمات، حداكثر تلاش خود را در جهت حفظ فضاي مناسب كاري و افزايش انگیزه حرفه اي پرستاران به انجام رساند.
  7. در فرايند ارزشیابي و ارتقاي حرفه اي پرستاران، ضمن رعايت استانداردهاي حرفه اي و اصول اخلاق پرستاري، در مجموعه خود منصفانه عمل كند.

  5- پرستار، آموزش و پژوهش

  1. مدرس پرستاری بايد بیشترين تلاش خود را در جهت آگاه بودن از دانش روز و ارتقاء دانش و عملکرد اخلاقی خود به عمل آورد.
  2. رابطه استاد و دانشجو در محیط هاي علمي، آموزشي و تحقیقاتي،بايد مبتني بر شان و اخلاق حرفه اي توام با احترام باشد.
  3. مدرس پرستاري بايد در راستاي ارتقاء دانش و مهارت دانشجويان و ارتقاء عملکرد اخلاقي و حرفه اي آنان تلاش کند.
  4. در موارد استفاده از بیمار در آموزش دانشجويان، حقوق بیمار و ملاحظات اخلاقي مرتبط، بايدبه طور دقیق وكامل رعايت شود.
  5. در صورت عدم همکاري مددجو/بیمار يا خانواده وي در آموزش دانشجو، نبايد روند ارايه خدمات به او تحت تاثیر قرار گیرد.
  6. در راستاي ارتقاء خدمات سلامت، کیفیت دوره هاي آموزشي پرستاران،راهنماها و استانداردهاي موجود، بايد به طور مستمر مورد بررسي وبازنگري قرار گیرد.
  7. در صورت فعالیت در حوزه پژوهش، پرستار بايد ضمن گذراندن دوره هاي آموزشي لازم، از اصول و قواعد پژوهش مطلع و با راهنماهاي اخلاق در پژوهش عمومي و اختصاصي كشوري آشنا و به آن ها ملتزم باشد.
  8. پرستار نبايد از جايگاه حرفه اي خود براي متقاعد کردن مددجو/ بیمار براي شرکت در تحقیق استفاده کند.
  9. عدم پذيرش مشارکت در تحقیق از سوي بیمار يا خانواده او نبايد روند ارايه مداخلات پرستاري را تحت تاثیر قرار دهد.
  10. پرستار بالینی بايد براي ارتقاي مهارت ها و ظرفیت هاي بالیني دانشجويان پرستاري و مامايي تلاش كند.

• آیین نامه اخلاق پرستاری سازمان نظام پرستاری ایران

  آیین نامه اخلاق پرستاری سازمان نظام پرستاری ایران

  مقدمه

  آنچه به عنوان مبانی ارزشی اسلامی-ایرانی در حرفه پرستاری، قابل استناد است عبارت است از:

  • بنا به آیات کریمه قرآن مرض و شفاء در دست پروردگار متعال است و لذا پرستار در تمام شرایط وظایف محوله را با توکل و استعانت از ذات باریتعالی به انجام می‌رساند.
  • همه انسانها از شأن و کرامت والای انسانی برخوردارند و لازم است در هر حالتی مورد احترام قرار گیرند ولی بیمار یا فرد سالمی که نیازی در رابطه با سلامت خود دارد، شایسته توجه و احترام ویژه ای است. لذا تمام بیماران، بدون در نظر گرفتن وضعیت اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، توسط پرستار مورد احترام و حمایت روحی_روانی قرار می‌گیرند.
  • حفظ حیات هر انسان در هر جایگاه و موقعیتی که باشد وظیفه هر مسلمانی است ولی پرستار به واسطه تقبل مسئولیتی ویژه، در قبال نفس و جان بیمار مسئول خواهد بود. لازم است آیه شریفه (سوره مائده/32) همواره مدنظر باشد که نجات جان یک انسان را برابر با احیاء تمام انسانها دانسته است.
  • تقویت روحی و معنوی بیمار از منظر اسلام در بهبود او تأثیر گذار است. لذا وظیفه اخلاقی پرستار است که بیمار را دلداری داده و زمینه را برای پذیرش همراه با طیب نفس بیماری فراهم کند.

  تدوین راهنمای کشوری اخلاق در پژوهش (کدهای 26گانه) در سال 1378 و راهنماهای اختصاصی اخلاق در پژوهش (1384) و منشور جامع حقوق بیمار (1388) نمونه‌هایی از اسناد اخلاقی مبتنی بر فرهنگ ایرانی و اسلامی هستند.

  از مهمترین ارزش ها در حرفه پرستاری، احترام به مددجو/ بیمار و حفظ شأن و کرامت انسانی، نوعدوستی و همدلی، پایبندی به تعهدات حرفه ای، پاسخگویی ، مسئولیت پذیری و وجدان کاری، عدالت در خدمت رسانی، تعهد به صداقت و وفاداری، حفظ حریم خصوصی بیماران و تعهد به رازداری و امانتداری، ارتقاء صلاحیت علمی و عملی به طور مداوم، ارتقاء آگاهی از مقررات حرفه ای و دستورالعمل های اخلاقی و رعایت آن ها، احترام متقابل با سایر ارائه‌دهندگان مراقبت سلامت و برقراری ارتباط مناسب با آنان، احترام به استقلال فردی مددجو/بیمار و شفقت و مهربانی است که باید مورد لحاظ قرار گیرد.

  راهنماهای اخلاقی در بخش پرستار و جامعه عبارتند از:

  پرستار باید:

  1. در جهت ارتقای سلامت جامعه، پیشگیری از بیماری ها، اعاده سلامت و کاهش درد و رنج، کوشش کند و آن را رسالت اصلی خود بداند.
  2. مراقبت پرستاری را صرفنظر از نژاد، ملیت، مذهب، فرهنگ، جنس، سن، وضعیت اقتصادی-اجتماعی، مسائل سیاسی، بیماری جسمی یا روحی-روانی یا هر عامل دیگری ارائه دهد و در جهت حذف بی عدالتی و نابرابری در جامعه بکوشد.
  3. مراقبت های پرستاری را با رعایت احترام به حقوق انسانی و تا حد امكان با در نظر گرفتن ارزش ها، آداب و رسوم اجتماعی، فرهنگی و اعتقادات دینی مددجو/بیمار ارائه دهد.
  4. به جامعه در زمینه های ارتقای سلامتی و پیشگیری از بیماری ها آموزش دهد و این را از مهمترین مسئولیت های خود بداند. مراقبت پرستاری و آموزش استاندارد باید متناسب با فرهنگ، باورها، ارزش‌ها و نیازهای افراد ارائه شود.
  5. به چالش ها و مسائل اخلاقی در محیط جامعه و محیط کار که قداست حرفه پرستاری را مخدوش می كند توجه و حساسیت داشته، در مواقع لازم راه حل و پاسخ مناسب را پیشنهاد دهد.
  6. ضمن همکاری و هماهنگی با سایر افراد، گروه ها و نهادهای اجتماعی جهت برطرف کردن نیازهای اجتماعی و رفع مسایل اخلاقی مطرح در حیطه مراقبت های سلامت تلاش كند.
  7. به گروه ها و افراد آسیب پذیر از قبیل کودکان، سالمندان، افراد دچار ناتوانی و معلولیت های جسمی، بیماران روانی و مانند آن ها توجه ویژه کند.
  8. ضمن توجه به سلامت در سطح محلی، در راستای حصول اهداف سلامت در سطح ملی و جهانی نیز تلاش و همکاری كند.
  9. در بحران ها و حوادث طبیعی همچون جنگ، زلزله، سیل، همه گیری بیماری ها و مانند آن ها مسئولیت ها و وظایف خود را‌ با درنظر گرفتن احتیاطات لازم انجام دهد.

  راهنماهای اخلاقی در بخش پرستار و تعهد حرفه‌ای عبارتند از:

  پرستار باید:

  1. هنگام اجرای مداخلات پرستاری و تصمیم گیری های بالینی، مسوولیت های اخلاقی را همانند مسوولیت های حقوقی و حرفه ای در نظر بگیرد.
  2. در حد وظایف و اختیارات خود، در جهت فراهم آوردن محیطی امن و سالم برای مددجو/بیمار کوشا باشد.
  3. با حضور به موقع، انجام وظایف حرفه ای به نحو احسن، و ثبت دقیق و کامل مراقبت های انجام شده، امنیت مددجو/بیمار را تأمین کند.
  4. براساس استانداردهای حرفه ای حاصل از نتایج تحقیقات معتبر و شواهد موجود، بهترین مراقبت را به مددجو/بیمار ارائه دهد.
  5. تمام مداخلات پرستاری را با حفظ عزت و احترام مددجو/ بیمار و خانواده‌ او انجام دهد.
  6. حداکثر کوشش خود را برای حفظ اسرار بیمار، رعایت حریم خصوصی او، احترام به استقلال فردی و کسب رضایت آگاهانه، به عمل آورد.
  7. با شناسایی و گزارش خطاهای حرفه ای همکاران تیم درمانی از بروز صدمات احتمالی به مددجو/ بیمار پیشگیری کند.
  8. در صورت خطا در مداخلات پرستاری، صادقانه به مددجو/ بیمار توضیح داده، در هر شرایطی راستگویی و انصاف را سر لوحه کارخود قرار دهد.
  9. توانایی های جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی خود را حفظ كند و ارتقا دهد.
  10. در جهت حفظ صلاحیت حرفه ای، دانش و مهارت‌های خود را به روز نگه دارد.
  11. توانمندی و دانش كافی برای مراقبت مؤثر و ایمن، بدون نظارت مستقیم را داشته، در برابر اقدامات خود پاسخگو باشد.
  12. به گونه ای عمل كند كه اعتبار و حیثیت حرفه‌ اش زیر سؤال نرود.
  13. توجه داشته باشد كه از نام و موقعیت وی جهت تبلیغ تجاری محصولات استفاده نشود.
  14. از پذیرش هرگونه هدیه یا امتیازی از مددجو/بیمار یا بستگان وی، كه ممكن است موجب معذوراتی در حال یا آینده شود پرهیز كند.

  راهنماهای اخلاقی در بخش پرستار و ارائه خدمات بالینی عبارتند از:

  پرستار باید:

  1. خود را با ذكر نام، عنوان و نقش حرفه‌ای به مددجو/ بیمار معرفی كند.
  2. ارائه مداخلات پرستاری را با احترام کامل به مددجو/بیمار و حفظ شان وی انجام دهد.
  3. خواسته‌های مددجو/بیمار را صرف نظر از سن، جنس، نژاد، موقعیت، وضعیت اقتصادی، سبك زندگی، فرهنگ، مذهب، باورهای سیاسی و توانایی جسمی او، مورد توجه و ملاحظه قرار دهد.
  4. مراقبت‌ها را مبتنی بر دانش روز و قضاوت صحیح پرستاری انجام دهد.
  5. ارتباطی همراه با ملاطفت در رفتار و کلام داشته باشد، به نحوی که با جلب اعتماد مددجو/ بیمار بتواند نیازها و نگرانی های بیمار را دریابد.
  6. قبل از انجام هرگونه مداخلات پرستاری، رضایت آگاهانه‌ بیمار یا سرپرست قانونی وی را جلب كند. در همین راستا اطلاعات كافی در مورد اقدامات پرستاری را در اختیار بیمار قرار دهد تا بیمار امكان قبول یا رد آگاهانه خدمات مراقبتی را داشته باشد.
  7. هنگام ارائه یك محصول جدید یا بكارگیری آن در بالین، آگاهی كامل از خطرات احتمالی آن وسیله داشته باشد و همچنین اطلاعات لازم در مورد فواید و مضرات استفاده از آن محصول را در اختیار مددجو/بیمار بگذارد تا امکان انتخاب آگاهانه برای وی فراهم شود.
  8. آگاه باشد هیچ كس حق ندارد به جای یك فرد بالغ صلاحیت دار، رضایت دهد و در مورد كودكان، حق رضایت جزء ‌مسئولیت‌های قیم قانونی است.
  9. جهت توانمند سازی مددجو/بیمار با توجه به طرح مراقبتی و برنامه ترخیص، به مددجو/بیمار و خانواده وی آموزش دهد.
  10. به طور استثناء، در مواقع اورژانس كه اقدام درمانی در اسرع وقت برای حفظ زندگی مددجو/بیمار ضروری است، بدون رضایت بیمار اقدامات لازم را شروع كند.
  11. در شرایطی که مددجو/بیمار قادر به اعلام رضایت نبوده، اطلاع از خواسته وی نیز امكانپذیر نباشد، بر اساس استانداردهای موجود و با درنظر گرفتن مصلحت مددجو/بیمار ، مناسب‌ترین اقدام را برای او انجام دهد.
  12. برای بی خطر بودن مداخلات پرستاری احتیاطات لازم را بکار بندد و در موارد لازم این موضوع را با سایر اعضای تیم سلامت به مشورت گذارد.
  13. همه اطلاعاتی كه در حین فرایند مراقبتی به دست آورده یا در اختیار او قرار می‌گیرد، را سرّ حرفه‌ای تلقی کند و مگر در موارد مجاز، بدون رضایت مددجو/بیمار در اختیار دیگران قرار ندهد.
  14. اطلاعات درمانی مددجو/بیمار را تنها برای اهداف مرتبط با سلامت (درمان، پ‍‍ژوهش) و در جهت منافع بیمار مورد استفاده قرار دهد. همچنین مددجو/بیمار را مطلع کند كه ممكن است بخشی از اطلاعات پرونده با سایر اعضاء تیم درمان جهت مشاوره درمانی در میان گذاشته شود.
  15. در مواردی که از اطلاعات مددجو/بیمار در زمینه های تحقیقاتی و آموزشی استفاده می شود باید با کسب رضایت وی بوده و انتشار اطلاعات بدون درج نام یا هر نشانی منجر به شناسایی، صورت گیرد.
  16. هنگام انجام هر مداخله پرستاری، به حریم خصوصی مددجو/بیمار احترام بگذارد.
  17. در موارد عدم امکان خدمت رسانی ایده آل تا زمان برقراری برنامه جدید درمانی ارائه مراقبت را در بهترین سطح از توانایی ادامه دهد.
  18. در شرایط اورژانس خارج از محیط كار نیز به ارایه مراقبت از بیمار یا مصدوم بپردازد.
  19. در صورت نارضایتی مددجو/بیمار یا بروز مشکل، حق وی برای تغییر پرستار مسئول یا سایر مراقبان و درمانگران را محترم شمرده ، در حد امکان در جلب رضایت مددجو/بیمار تلاش كند.
  20. در صورت اطلاع از موارد عدم رعایت استانداردهای مراقبتی، به مقام مسئولی كه اختیار كافی برای اصلاح شرایط داشته باشد اطلاع دهد.
  21. هر گونه اعتراض و مشكل بیمار را به مسئول بخش گزارش دهد.
  22. از انجام اقداماتی که مستلزم زیرپا گذاردن اصول اخلاقی، قانونی و شرعی باشد حتی در صورت درخواست بیمار پرهیز كند.
  23. در بیمارانی که روزهای پایانی حیات را سپری می کنند، برای پذیرش واقعیت و برنامه ریزی مناسب برای برآوردن خواسته های بیمار، از جمله انجام اعمال مذهبی یا ثبت وصیت، کمک و همکاری کند.

  راهنماهای اخلاقی در بخش پرستار و همكاران تیم درمانی عبارتند از:

  پرستار باید:

  1. با اعضای تیم سلامت، مددجو/بیمار و خانواده وی، در راستای ارائه مؤثرتر و بهتر مداخلات پرستاری، همكاری و مشارکت کند.
  2. مددجو/بیمار یا تصمیم گیرنده جایگزین را در اتخاذ تصمیمات در مورد مداخلات پرستاری مشارکت دهد.
  3. دانش و تجربه حرفه ای خود را با سایر همكاران در میان گذارد.
  4. با تیم درمان ارتباط متقابل مبتنی بر اعتماد برقرار کند.
  5. با سایر پرستاران، اساتید و دانشجویان برخورد و رفتاری توأم با احترام داشته باشد.
  6. در صورت بروز هرگونه تعارض منافع در هنگام مراقبت از مددجو/بیمار ، با اولویت حفظ حقوق مددجو/ بیمار، آن را با همکاران ارشد و مسئولان خود مطرح و چاره جویی کند.
  7. با سطوح مختلف حرفه‌ای، از جمله سرپرستار، سرپرستار ناظر، مدیر پرستاری و روسای بخش، ارتباط حرفه ای توام با احترام متقابل برقرار کند.
  8. در صورت مواجهه با هر نوع چالش اخلاقی برای تصمیم گیری با كمیته اخلاق بیمارستان مشورت كند.

  مدیر پرستاری باید:

  1. در تمام ابعاد حرفه ای برای سایر پرستاران به عنوان الگو عمل کند.
  2. حداكثر تلاش خود را در جهت كسب اطمینان از انتقال اطلاعات لازم قانونی و اخلاقی به همكاران پرستار انجام دهد.
  3. شرایط لازم برای شركت پرستاران در دوره های آموزش مداوم را فراهم كند.
  4. به منظور حل معضلات اخلاقی حین مداخلات پرستاری در صورت نیاز از مشورت افراد متخصص در زمینه اخلاق حرفه ای استفاده كند.
  5. بر اساس سلسله مراتب در راستای منافع مددجو/بیمار همپای دیگر همكاران تلاش كند.
  6. با هدف ارتقای كیفیت خدمات، حداكثر تلاش خود را در جهت حفظ فضای مناسب كاری و افزایش انگیزه حرفه‌ای پرستاران به انجام رساند.
  7. در فرایند ارزشیابی و ارتقای حرفه ای پرستاران، ضمن رعایت استانداردهای حرفه ای و اصول اخلاق پرستاری، در مجموعه خود منصفانه عمل كند.

  راهنماهای اخلاقی در بخش پرستار، آموزش و پژوهش عبارتند از:

  1. مدرس پرستاری باید بیشترین تلاش خود را در جهت آگاه بودن از دانش روز و ارتقاء دانش و عملکرد اخلاقی خود به عمل آورد.
  2. رابطه استاد و دانشجو در محیط های علمی، آموزشی و تحقیقاتی،باید مبتنی بر شان و اخلاق حرفه ای توام با احترام باشد.
  3. مدرس پرستاری باید در راستای ارتقاء دانش و مهارت دانشجویان و ارتقاء عملکرد اخلاقی و حرفه ای آنان تلاش کند.
  4. در موارد استفاده از بیمار در آموزش دانشجویان، حقوق بیمار و ملاحظات اخلاقی مرتبط، بایدبه طور دقیق وكامل رعایت شود.
  5. در صورت عدم همکاری مددجو/بیمار یا خانواده وی در آموزش دانشجو، نباید روند ارایه خدمات به او تحت تاثیر قرار گیرد.
  6. در راستای ارتقاء خدمات سلامت، کیفیت دوره های آموزشی پرستاران،راهنماها و استانداردهای موجود، باید به طور مستمر مورد بررسی وبازنگری قرار گیرد.
  7. در صورت فعالیت در حوزه پژوهش، پرستار باید ضمن گذراندن دوره های آموزشی لازم، از اصول و قواعد پژوهش مطلع و با راهنماهای اخلاق در پژوهش عمومی و اختصاصی كشوری آشنا و به آن‌ها ملتزم باشد.
  8. پرستار نباید از جایگاه حرفه ای خود برای متقاعد کردن مددجو/ بیمار برای شرکت در تحقیق استفاده کند.
  9. عدم پذیرش مشارکت در تحقیق از سوی بیمار یا خانواده او نباید روند ارائه مداخلات پرستاری را تحت تاثیر قرار دهد.
  10. پرستار بالینی باید برای ارتقای مهارت‌ها و ظرفیت‌های بالینی دانشجویان پرستاری و مامایی تلاش كند.

  نظارت علمی اجرایی در تدوین كدهای ملی اخلاق در حرفه پرستاری بر عهده دکتر باقر لاریجانی بوده است و مراکزی چون شورای سیاستگذاری وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشكی، مركز تحقیقات اخلاق و تاریخ پزشكی، دانشگاه علوم پزشكی تهران، سازمان نظام پرستاری كل كشور، دفتر پرستاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی، فرهنگستان علوم پزشكی كشور و بورد پرستاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی در تدوین آن همکاری کرده اند.

  منبع:

• ماده هفت آیین اخلاق در پرستاری

  ماده هفت

  پرستار به پیشرفت حرفه از طریق همیاری در کار عملی، آموزش، مدیریت و توسعه دانش پرستاری کمک می کند.

  1-7 پیشبرد حرفه از طریق درگیری فعال در پرستاری و سیاست مراقبت بهداشتی

  پرستاران باید به طرقی با پیشبرد یا رهبری سازمان حرفه ای همیاری کنند. می توان به پیشبرد حرفه از طریق خدمت در نقش های آموزشی، رتبه های مدیریتی، کمیته های تخصصی و حرفه ای سازمان کمک کرد. پرستاران دارای شغل آزاد می تواند به پیشبرد رشته از طریق عمل به عنوان یک مدل تمامیت و کمال حرفه ای کمک کنند. پیشرفت رشته همچنین از طریق فعالیت های مدنی و کشوری امکانپذیر است. مربیان پرستاری پیشبرد رشته را از طریق تقویت حرفه ای گری و ارزش های مدنی ترویج می کنند. مدیران و روسای پرستاری مسئول فراهم کردن محیطی هستند که تمامیت و کمال اخلاقی و حرفه ای گری را ترویج کند، در حالی که پرستاران محقق و مسئول همیاری با گسترش پیکره دانشی هستند که از عملکرد پرستاری حمایت کرده و موجب پیشرفت عملکرد حرفه ای پرستاری می شود.

  2-7 پیشرفت رشته از طریق توسعه، اجرا و نگهداری استانداردهای حرفه ای در سطح بالینی، اداری، آموزشی

  استانداردها دستورالعمل هایی هستند که منعکس کننده زمینه عملکرد پرستاری براساس اصول اخلافی و پیکره دانش علمی تعیین شده است. تعیین این استانداردها و حوزه عمل آنها در چارچوب قوانین رشته پرستاری ایالت و آیین رفتار حرفه ای پرستاری از مسئولیت های پرستاران است.

  3-7 پیشرفت رشته پرستاری از طریق توسعه دانش و اجرای آن در عمل

  پیکره پرستاری بایستی در بررسی های دانشگاهی شرکت کرده تا پیکره دانش مربوطه را شناسایی، ارزیابی و گسترش دهند که تعریف کننده حرفه پرستاری است. دانش پرستاری از قلمرو علوم و انسانیت گرفته شده است. این فعالیت ها برای حفظ تعهدات پرستاری به جامعه ضروری است.

  منابع

  Ethics. (n.d.). Dictionary.com Unabridged (v 1.1). Retrieved July 25, 2016, from Dictionary.com

  American Nurses Association. Code of Ethics for Nurses with Interpretative Statements. Accesses July 25, 2016

  Melissa K Slate, Nurses Code of Ethics, Reviewed December, 2015, Expires December, 2017

• آیین اخلاق و رفتار حرفه ای پرستاران در اسلام

  اخلاق پرستاری

  تعریف پرستاری:

  پرستاری بنابر تعاریف معروف، حرفه ای است که در جهت حفظ و پیشبرد حیات، پیشگیری از بروز بیماریها، تسکین دردها و بازگردانیدن سلامتی به بشریت گام بر می دارد.

  در این مقاله می خوانیم:

  • اهمیت پرستاری از نظر اسلام
  • ارزش پرستار
  • اخلاق پرستاری
  • قواعد اخلاق حرفه ای
  • عوامل موثر در ایجاد تقوای کاری در رفتار پرستاری
  • اخلاق اسلامی و پرستاری
  • عوامل موثر جهت تقوای الهی در پرستاری
  • منابع

  اهمیت پرستاری از نظر اسلام:

  ارزش هر کار و علمی به ارزش موضوع آن می باشد و آنچه که جز وظایف پرستار عنوان شده از با ارزشترین امور به حساب می آید. از اینرو پرستاری شغلی مقدس و ارزشمند است. از نظر فرهنگ اسلامی نیز اموری چون حفظ حیات و احیاء، مراقبت از بیمار جهت بازگشت سلامت وتلاش در جهت شفاء بیماران و ارتقاء بهداشت عمومی از اعمال صالح اجتماعی محسوب می شود و از جهتی پرستاری نوعی تخلق به اخلاق الهی و هماهنگی با اسماء حسنای خداوند است چرا که:

  • اولین محیی خداست^[۱] و از این میان هرکه شرایط احیاء را فراهم سازد کاری الهی کرده و اجرای عظیم دارد. بطوری که احیا یک شخص در فرهنگ دینی بمنزله احیاء همه عالم است وپرستار این وظیفه عظیم را متقبل شده است.
  • اولین شافی خداست^[۲]، شفادهنده واقعی بیماران هم اوست و یکی از ماموران شفاء خداوند در زمین پرستار است، چرا که خدا همه کارها را از مجاری اسباب انجام می دهد.
  • اولین مراقب خداست^[۳]،چون پرورش دهنده تکوین و تشریع است و مراقبت پرستار از بیمار کاری الهی و مورد احترام می باشد، انبیاء از این لحاظ که مر اقبان روح و روان و ایمان مردمند، نزد خدا عزیزند و والدین بویژه مادر از آن لحاظ که مراقب جسم فرزند خود است ذکر آنان در قرآن بعد از خداست و احسان به آنها مورد تاکید فراوان قرار گرفته است. با این مقدمات باید گفت که خدا پرستار است و پرستاران را دوست می دارد.

  سلامتی و بهداشت دو وظیفه دیگر پرستار است که از نظر اسلام از اهمیت بسیار والائی برخوردار است.سلامتی در فرهنگ اسلام آنچنان اهمیت دارد که عبادات زیادی را تحت الشعاع خویش قرار داده است. وضو، نماز، روزه، حج، جهاد و… هنگامی که به سلامتی ضرر برساند یا وجودش ساقط می شود و یا شکل عمل آن مبدل به صورتی می گردد که به سلامتی ضرر نرساند. امام سجاد (ع): هرگاه فرزندی پیدا می کرد بیش از هر چیز از سلامتی او جویا می شد و در دعاها بطور مکرر از خدا خواسته می شود. امور حرام چون مشروب و گاه نجاسات برای سلامتی مجاز شده است.

  بهداشت جز ایمان به حساب آمده و اساس دستورات جسمانی اسلام در درجه اول به پیشگیری و بهداشت مربوط می شود، بطوری که امروزه با پیشرفت شگفت انگیز علوم هنوز این دستورات بر تارک حیات بشر می درخشند.

  حرفه پرستاری با همه گستردگی به لحاظ اهمیت وظایف آن نیاز مبرم حیات بشر دنیای متمدن امروزه می باشد و از این حیث حرفه ای است که از نظر فقه اسلامی همچون دیگر حرفه های موردنیاز جامعه واجب شرعی است و برای کلیه کسانیکه قدرت، علم و استعداد و شرایط آن را دارند تا به اندازه کفایت نرسد واجب می باشد.

  از آنجا که اصل این کار مورد علاقه دین است نیازی به قصد قربت برای انجام این واجب نیست و اخذ اجرت برای آن اشکال ندارد ولو اینکه قصد قربت ارزش معنوی و اخلاقی به آن می دهد به همین جهت به آن واجب کفائی توصلی گفته می شود.

  ارزش پرستار

  با توجه به آنچه گفته شد حرفه پرستاری بسیار با ارزش و دارای هاله ای از تقدس است، حال سوال اینجاست که آیا ارزش پرستاری به پرستار نیز منتقل می شود یا خیر؟

  ارزش هر کاری به دو چیز ارتباط پیدا می کند:

  • حسن فاعلی، خوبی و زیبائی انجام دهنده کار
  • حسن فعلی، خوبی و زیبائی نفس کار

  از اینرو در صورتی که پرستار کار خوب و دشوار پرستاری را با زیبائی انگیزه و نیت خود همراه سازد این تقدس و ارزش را نیز کسب خواهد نمود و کار او از بزرگترین عبادات به حساب می آید.

  اخلاق پرستاری:

  مجموعه تظاهرات رفتاری یک پرستار در جریان وظیفه شغلی که بصورت خصلتهای فردی، در رابطه با بیمار، بستگان و همراهان وی، جامعه، حکومت، محیط کار، همکاران و سایر موارد باید تجلی کند اخلاق پرستاری گفته می شود.

  اخلاق پرستاری را می توان به دو بخش تقسیم نمود:

  • اخلاق حرفه ای
  • اخلاق انسانی، اسلامی

  اخلاق حرفه ای مجموعه تظاهرات رفتاری است که یک پرستار از آن حیث که پرستار است باید انجام دهد، برخی جنبه مثبت و ایجابی و برخی رفتاری منفی و سلبی است که پرستار نباید مرتکب شود.

  اخلاق انسانی اسلامی مجموعه رفتارها و ویژگیهایی است که یک پرستار بعنوان اینکه یک انسان و یک مسلمان است باید انجام دهد یا از آن اجتناب کند.

  اینک ما به مهمترین قواعد اخلاقی در هر مورد می پردازیم.

  قواعد اخلاق حرفه ای:

  ۱- تلاش و کوشش در کسب دانش و مهارتهای پرستاری:

  پرستار خوب در مرحله اول، کسی است که در دانش مربوط به وظیفه خود چیزی کم نداشته باشد. قران رفعت و درجه افراد را به علم آنها مربوط می داند:

  یرفع الله الذین آمنوا و الذین اوتوالعلم درجات (مجادله-۱۱)

  خداوند کسی که ایمان و علم دارند را رفعت و درجه می بخشد و مسلماً کسی که دارای علم است و آنکه بدون علم است مساوی نیستند: هل یستوی الذین یعلمون والذین لایعلمون (زمر- ۹)

  ۲- تلاش مستمر در پژوهش و آشنائی با مهارتهای جدید:

  فراموشکاری انسان، گسترش روزافزون علوم و فنون و رد شدن برخی روشهای علمی مراقبت و بهداشت و … ایجاب می کند که انسان هیچگاه خود را بی نیاز از مطالعه و تحقیق احساس نکند و ارتباط خویش را با اساتید خود قطع ننماید. پیامبر اکرم (ص): اغد عالماً او متعلماً او مستمعاً او محباً و لاکن الخامسه فتهلک.

  اولین گام شکست یک پرستار احساس بی نیازی از اطلاعات جدید و عدم تبادل علمی صحیح و مشورت نکردن در کارهاست. بخاطر اهمیت ارتقاء علمی مراکز بازآموزی و دوره های کوتاه مدت حرفه ای و تخصصی باید جدی گرفته شود. کتابهای جدید، مجلات علمی و تحقیقات، سمینارها همه باعث می گردد تا آب زلال رود ذهن همیشه در جریان باشد.

  ۳- دقت و احساس مسئولیت در انجام وظائف به بهترین نحو ممکن:

  پرستاران باید توجه داشته باشند که شغل حساس و پرمخاطره ای را انتخاب نموده اند، خسارات احتمالی این شغل برخلاف حرفه های دیگر گاه غیرقابل جبران است، چرا که با سلامتی و جان بیمار سرو کار دارد. ^[۴]

  مفیدترین مراقبت با کمترین خطر جهت حفظ سلامت بیمار باید همیشه مورد توجه پرستاران باشد. در صورت هرگونه شک و تردید در مورد استفاده از یک دارو و میزان خوراندن یا تزریق آن باید مشورت نمود و غرور و کسر شأن خود دانستن پرسش نباید باعث شود ناآگاهانه دست به عملی زده شود و لذا بدون تجویز پزشک به درمان شخص جز در موارد اضطراری نباید بپردازد. باید توجه داشت که هرگونه سهل انگاری و غفلت که باعث ایجاد ضایعه ای گردد پیگرد قانونی دارد.

  ۴- توجه به عواطف و احساسات و رشد شخصیت بیمار و احترام در گفتار و رفتار:

  آنچه امروزه بعنوان یک حقیقت مورد توجه همگانی قرار گرفته است ارتباط پیوند ناگسستنی میان جسم و روح است و همانگونه که اختلالات روانی باعث تغییر و عدم تعادل فیزیولوژیک می گردد، تغییرات فیزیولوژیک و جسمانی نیز مشکلات روانی به بار خواهد آورد. یکی از عوامل موثر در بهبود بیمار و کاهش درد و رنج در بیماران مسائل روحی و روانی است. غالب بیماران از میزان علم و تخصص پرستار و موقعیت او اطلاع کافی ندارند و آنچه برای آنها ارزش دارد رعایت ارزشهای اخلاقی، ادب تواضع و فروتنی، احترام به بیمار است و البته احترام به دیگران جدای از احترام به خویش نیست، تنها کسی که بیمار با او بیشتر برخورد داشته و امکان دسترسی به او برای بیمار بیشتر است پرستار می باشد و طبیعتاً انتظار او از پرستاران نیز بیشتر خواهد بود.

  ۵- توجه به اعتقادات مذهبی بیمار و پرهیز از اموری که باعث جریحه دار شدن این اعتقادات گردد

  مثل:

  • بی اعتنائی به نجس و پاکی
  • بی اعتنایی به نماز و انجام وظائف مذهبی بیمار
  • بی اعتنائی به پوشش زنان و معاینه در مقابل دیدگان دیگران و …
  • تحمیل عقاید مخالف بر بیمار
  • عدم رعایت شئونات دینی مورد احترام مردم در برخوردها و نحوه پوشش

  بی توجهی به اینگونه امور باعث بی اعتنائی، عدم اعتقاد بیمار به پرستار و گاه بروز خشونت می گردد.

  ۶- برخورد مناسب با بستگان بیمار:

  از هنگامی که بیمار وارد بیمارستان می شود در صورتی که همراهی داشته باشد اوست که با پرستار تماس گرفته و انتظار زیادی از پرستار دارد، پرستار باید برخورد مناسبی با آنها داشته باشد. همراه همواره می تواند یار و کمک پرستار نیز در بهبودی بیمار باشد. در صورت خطرناک بودن بیماری اطلاع اطرافیان بسیار مفید خواهد بود.

  ۷- روابط مالی پرستار با بیماران و عدم چشم داشت مادی و مالی به بیمار و عدم تبعیض در رسیدگی به بیمار:

  پرستار نباید به بیمار با دید انتفاعی بنگرد، بیمار نباید احساس کند پرستار با وی و سلامتی او ارتباط مالی برقرار کرده است. ثروتمند بودن یا فقیربودن بیمار نباید در نحوه عملکرد پرستار تاثیری داشته باشد در دستورات اخلاق پرستاری از شورای بین المللی پرستاران نیز آمده است: پرستار در مقابل کار خود فقط حقوقی را که برای وی معین شده است دریافت می دارد. سفارشات و توصیه ها نباید تاثیری بر زیرپاگذاردن ظوابط داشته باشد. تبعیض دربکارگرفتن امکانات بیمارستان برای بیماران و تحمیل خرجهای اضافی برای بیمار رفتاری مناسب شأن پرستار نیست.

  ۸- تاکید بر امیدواری:

  کسانی که از بیمار خود آگاهی ندارند علاقمند هستند که از آن اطلاع حاصل کنند و پرستاران معمولا در مقابل پرسش از نوع بیماری از طرف بیمار مواجه هستند، پرستار نباید بی محابا بیمار را در مقابل واقعیتهای دردناک قرار دهد بلکه باید قبلا آمادگی لازم را نسبت به هر بیماری در او ایجاد کرده و نسبت به امکان درمان آن آنها را امیدوار سازند و از سخنانی که موجب تشویش، نگرانی و اضطراب در بیمار می گردد اجتناب کنند و بیمار را متوجه صبر^[۵]، دعا^[۶]، حسن ظن به خدا^[۷]، و اعتماد به قدرت لایزال الهی کرده و بر عدم یأس از رحمت الهی که گناه کبیره است تاکید نماید لاتاسوا علی مافاتکم و لاتفرحوا بما اتاکم (حدید-۲۳)، قوت قلب و تصلای خاطر بسیار موثر است و این رفتار با بیمار خود نوعی دارو برای او محسوب می گردد.

  ۹- برخورد صحیح با کادر پزشکی و همکاران و مسئولین مرتبط با بیمار:

  مسئولیت دشوار و سنگین پرستاری یک فعالیت جمعی است و فقط در صورت همکاری و همفکری صحیح و مناسب سامان می پذیرد از اینرو همکاری و احساس مسئولیت همگانی در این بخش لازم است.

  گذشت، حلم، بردباری، عطوفت لازمه کار دسته جمعی است پزشک فقط به کمک پرستار قادر خواهد بود که به مداوای بیمار بپردازد لذا پرستاران باید بطور دقیق به دستورات پزشک در چارچوب قانون وشرع توجه کرده و به آن عمل نمایند. در دستورات اخلاقی شورای بین المللی پرستاران آمده است «پرستار به پزشک و همکاران بهداشتی خود اعتماد داشته، ناشایستگی و خلافت همکاران خود را فقط به مقامات صلاحیتدار گزارش می دهد.»

  ۱۰- رفتارهای مناسب قبل و بعد از مرگ بیمار:

  بیمار در حال مرگ ممکن است با کمی تلاش حیات خود را باز یابد در صورتی که چنین چیزی ممکن نشد بطور معقول باید همراه و یا بستگان و در صورت نبودن خود او را با این واقعیت روبرو نموده و نیازهائی که دارد برآورده ساخت. در صورتی که می خواهد با بستگان خود تماس بگیرد یا وصیت نماید به او کمک نمود و آداب شرعی مربوط شخص محتضر را برای او بجا آورد. همدردی با بستگان و خانواده بیمار در کاهش رنج و مصیبت آنها بسیار موثر است و احساس تقصیری که ممکن است بستگان به بیمارستان و پرستاران در ذهن خود نسبت دهند را برطرف سازد.

  ۱۱- حفظ اسرار بیمار:

  آنچه که بیمار علاقه به افشاء آن ندارد و پرستار از آن اطلاع پیدا کرده است را نباید فاش ساخت رازداری بنابر اقتضاء شغلی از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا در صورت عدم اطمینان بیمار از حفظ اسرار خود مسائلی که در مداوا و بهبود بیماری خود ممکن است دخالت داشته باشد را بیان نخواهد نمود، از طرف دیگر افشاء اسرار ممکن است باعث فتنه و فساد و خونریزی و از بین رفتن آبروی آنان گردد.

  پرستار نباید نقش جاسوس یا مجری قانون را بخود بگیرد و از حق افشاء اسرار جز در مواردی که قانون بصورت صریح استثناء کرده است را ندارد. دستورات اخلاقی شورای بین المللی پرستاران نیز تاکید دارد که: پرستار مطالب شخصی افراد را که به وی ابراز می شود همیشه نهان می دارد. ^[۸]

  ۱۲- تبعیت از قوانین و مقررات مربوط به حرفه پرستاری:

  از آنجا که پرستار در جامعه ای متمدن و قانونمند زندگی می کند و سامان مندی یک جامعه و حرفه در گرو پیروی از قوانین جامعه می باشد، پرستار باید به مقررات محلی، ملی و بین المللی احترام بگذارد. البته باید توجه داشت که تبعیت از قوانین باید منافاتی با امور شرعی نداشته باشد. در دستورات شورای بین المللی پرستاران آمده است: «پرستار در راه برآوردن نیازهای بهداشتی انسانها به دستیاری گروههای بهداشتی و افراد دیگر جامعه با مقامات محلی و ملی و بین المللی همکاری می کند.»

  عوامل موثر در ایجاد تقوای کاری در رفتار پرستاری:

  1. توجه به اهمیت و ارزش کار پرستاری از نظر انسانی.
  2. عشق و علاقه شخصی به حرفه پرستاری.
  3. توجه به اینکه این وظیفه به عنوان وظیفه انسانی مطرح است نه کسب و مال اندوزی.
  4. تشویق و ترغیب مسئولین و دست اندرکاران امر پرستاری و مدیریتهای مربوطه.
  5. توجه به مقررات و قوانین پرستاری.

  اخلاق اسلامی و پرستاری:

  یک مسلمان بعنوان اینکه پایبند عقاید اسلامی است باید کلیه رفتارهائی که در اسلام بر آن تاکید شده است را مورد توجه قرار دهد. برخی از رفتارها با برخی از حرفه ها تناسب بیشتری دارد، لذا آن قشر خاص باید در آن موارد دقت بیشتری مبذول دارد. جداکردن اخلاق پرستاری حرفه ای از اخلاق اسلامی به معنی عدم تائید آن از نظر اسلام نیست بلکه آنها نیز مورد توجه اسلام می باشد ولی آنها اموری هستند که اگر شخصی مسلمان هم نباشد وبه اسلام نیز تقیدی نداشته باشد بعنوان یک وظیفه باید آنها را رعایت نماید، اما برخی از امور است که در روایات و آیات الهی قرآن مورد تاکید قرار گرفته و به حرفه تقدس و عضویت و ارزش الهی داده شغل را به صورت عبادت در می آورد. در اینجا به برخی از آنها اشاره می نمائیم:

  ۱- اخلاص و توکل:

  اخلاص انجام وظیفه برای رضای خداست و انسانی که وظایف خویش را فقط برای رضای خدا انجام دهد، در زندگی درنخواهد ماند. مشکلات و رنج و سختی کار او را از پا در نخواهد آورد و علاوه بر سود و منافع دنیوی به منافع اخروی نیز دست خواهد یافت و خدا همیشه یار و مددکار او خواهد بود و با هر قدمی که بر می دارد یک درجه تعالی معنوی پیدا خواهد کرد.

  ۲- توکل اعتقاد قلبی:

  بر این است که همه کارها به دست خداست و موثر حقیقی خداست، لذا پرستار با اعتقاد بر اینکه همه چیز در دست خداست همه تلاش علمی و عملی خود را در انجام وظیفه بکار می گیرد و نتیجه و اثر و عاقبت کار را که در دست او نیست به خدا واگذار می سازد و با همین خصلت در خویش آرامش قلبی نیز پدید آمده، اضطراب و نگرانی پیدا نمی کند. و من یتوکل علی الله فهو حسبه (طلاق- ۳)

  ۳- امانت و درستکاری:

  کسی که در بیمارستان یا مراکز بهداشتی و درمانی با پرستار مواجه می شود، به علت اعتمادی که به پزشک و پرستار دارد، عزیزترین و ارزنده ترین بخش وجود خود یعنی سلامتی، جان و ناموس خود را به امانت در درست پزشک و پرستار قرار می دهد، لذا پرستاران باید به بهترین نحو از این امانت حفاظت و نگهداری نمایند و تمام تلاش خویش را در ادای امانت بکار گیرند. بشر هنگامی که حالت ضعفی به خود می گیرد و سوء استفاده های شغلی یا رفتاری از خود بروز می دهد، در دیدگاه مردم این بدنامی به ضعف سرایت می کند یعنی عملکرد هر پرستار معرف مقام معنوی همه پرستاران است. امام صادق می فرمایند:

  کل ذی صناعه مضطر الی ثلاث خصال یجتلب بها المکسب و هو ان یکون حاذقا بعلمه مودیا لامانه فیه مستمیلا لمن استعمله^[۹]

  صاحب هر حرفه ای باید سه ویژگی داشته باشد تا کار او رونق گیرد:

  1. در کار خود مهارت علمی داشته باشد.
  2. امانتدار باشد.
  3. نسبت به مراجعه کنندگان علاقمند باشد.

  ۴- عفّت و پاکدامنی:

  یک ارزش اخلاقی مورد نیاز پرستاران رعایت هر چه بیشتر عفت و پاکدامنی است که در روایات آن را از جمله بالاترین عبادات برشمرده اند. ^[۱۰] این مسئله به ویژه برای کسانی که با جنس مخالف به لحاظ ضرورت شغلی سرو کار دارند بیشتر مورد تاکید است.

  اختلاط پرستاران مرد و زن در بیمارستانها و مراکز بهداشتی، درمانی مشکلی است که باید به همت مسئولین و تلاش خواهران جهت بدست گرفتن همه شئون مربوط به خود بزودی حل گردد، چرا که همیشه نمی توان کشور را با ضرورتها اداره کرد.

  پرستاران باید به احکام شرعی در مورد نگاه کردن و لمس توجه بیشتری مبذول داشته، از بوجود آمدن شرایطی که باعث خلاف شرع گردد جلوگیری نمایند، لذا با توجه به اعتقادات مردم از برداشتن حجاب یا بیرون آوردن لباس بیماران بطوری که در مرئی و منظر نامحرم قرار گیرد جدا خودداری نمایند، افراد را با پوشش کامل از بخشی به بخش دیگر منتقل سازند. در انتقال بیمار بویژه قبل و بعد از اتاق عمل و هنگام بیهوشی که بیمار قادر به پوشانیدن خود نیستند از آنها مواظبت به عمل آورند.

  اسلام در مورد رابطه با بیگانه، به مسائلی می پردازد که جنبه پیشگیری از خطرات جنسی داشته و وظیفه شرعی نیز محسوب می گردد و باید رعایت کرد از جمله:

  • حتی الامکان مرد و زن تنها در یک اتاق نباشند مگر با شخص ثالث، در صورتی که دیگری نمی تواند به آنجا راه یابد باید درب اتاق باز نگه داشته شود.
  • نگاه کردن و لمس کردن بدن نامحرم حرام است و امور مربوطه را باید همجنس انجام دهد.
  • در صورت ضرورت بدون قصد لذت با اکتفا به حد ضرورت نگاه و لمس اشکال ندارد.

  ۵- تواضع و فروتنی:

  معمولا انسان هنگامی که نیاز کمتری به مردم پیدا کرد و بیشتر مردم بودند که به او نیازمند شدند در خود احساس غرور کرده خود بزرگ بین می شود و پرستار از جمله اقشاری است که جامعه به او نیازمند است و تکبر دامی است که بر او مهیا گشته است.

  شخص صاحب غرور انتظار احترام و توجه دیگران را داشته و در صورتی که این کار انجام نشود به بیمار و وظائف خویش بی اعتنا می گردد و از طرف دیگر اطمینان بیمار از او سلب می شود.

  هرچه موقعیت بشر بالاتر رود نیاز به تواضع بیشتری دارد از اینرو پیامبران که بالاترین مقام را داشتند و قاعدتاً باید در خود احساس غرور نمایند، متواضعترین اقشار جامعه بوده اند و دستور داشتند که نسبت به مومنین تواضع به خرج دهند. از امام صادق (ع) نقل شده که می فرمود: کسی که تواضع نماید خدا درجات وی را بالا می برد و کسی که تکبر نماید خدا درجات وی را پایین قرار می دهد. ^[۱۱]

  تواضع سـر رفعـت افرازدت تـکبـر به خـاک انـدر انـدازدت

  بزرگان نکردند در خود نگاه خدا بینی از خویشتن بین مخواه

  تواضع کند هوشمند گـزین نهـد شـاخ پرمیوه سر بر زمین

  ۶- حلم و بردباری:

  نظر به اینکه پرستاران غالبا با اشخاصی روبرو می شوند که در اثر بیماری و گرفتاری صبر و طاقت معمول را ندارند، ممکن است کمترین برخورد تند و نامناسب و بی اعتنائی باعث شود از کوره بدر روند. لذا پرستاران نباید تحت تاثیر برخوردهای نامناسب بیمار قرار گرفته، کینه آنها را بدل گیرد بلکه چون خواهر و برادر خود با آنان رفتار نمایید.

  چو پرخـاش بیـنی تحمـل بیار کـه سهـلی ببندد در کارزار

  بشیرین زبانی و لطف و خوشی توانی که پیلی به مـوئی کشی

  بیمار از مشکلات بیمارستان کمبود کادر و امکانات بی اطلاع است غالبا فقط خود را می بیند و احساس نمی کند که همه بیماران نیازمند به یاری پرستار می باشند و احساس می کند بی توجهی نسبت به او بی اعتنائی نسبت به جان اوست و عکس العمل ناشایست از خود نشان می دهد از این رو پرستاران همواره باید خود را به جای بیمار یا همراه بیمار قرار دهد و از این رفتار با متانت گذر نماید. البته آنها هم نباید رفتاری از خود نشان دهند که این احساس را تشدید نماید، بلکه باید همیشه حرمت خود و کادر پرستاری را حفظ نماید.

  به لطافت چو برنیاید کار سر به بی حرمتی کشد ناچار

  پیامبر اکرم (ص) با آن همه عظمت در دعاهای خویش از خداوند حلم بیشتر می خواهد.

  اللهم اغننی بالعلم و زینی بالحلم … از خود ایشان یعنی پیامبر اکرم (ص) است که:

  • کار تمام نیست مگر اینکه سه چیز همراه داشته باشد:
  • تقوائی که شخص را از معاصی الهی بازدارد.
  • خلق نیکوئی که بوسیله آن با مردم مدارا کند.
  • حلم و بردباری که عمل جاهلانه با آن دفع گردد. ^[۱۲]

  در فرهنگ اسلام عصبانی شدن و غضب کلید شر دانسته شده است و بر عکس فروخوردن خشم اجر عظیم اخروی و نجات از عذاب قیامت را بدنبال دارد. ^[۱۳]

  ۷- خوشروئی و خوش خلقی:

  آنچه که نقش تعیین کننده در روابط اجتماعی داشته و اعتماد متقابل ایجاد می کند برخورد صحیح خوب و خوشروئی و خلق نیک است از اینروست که در فرهنگ اسلامی خوش خلقی باعث کمال ایمان^[۱۴]، بهشت^[۱۵]، باعث بخشش گناه^[۱۶] شده و یا روزه داری و عبادت^[۱۷] برابری می کند و شادکردن مومن و تبسم بر او از حسنات^{[۱۸] و امری که موجب خشنودی خدا می گردد[۱۹] محسوب شده است.}

  بدوزخ بـرد مـرد را خـوی زشـت که اخلاق نیک آمدست از بـهشت

  مکن خواجه بر خویشتن کار سخت که بـدخوی بـاشد نـگنسار بـخت

  گرفتـم که سـیم و زرت چیز نیست چو سعدی زبان خوشت نیز نیست؟

  بیمار به همان میزان که به دارو نیازمند است به محبت و عطوفت و خوشروئی برای بهبود خویش نیازمند است.

  ۸- احساس مسئولیت نسبت به بشریت:

  یک ارزش بسیار والا در فرهنگ اخلاقی اسلام خدمت به خلق خدا و خیرخواهی برای آنهاست. این خصلت در رابطه با کسانی که در مسئولیت مرتبط با کاری مردم خدمت می کنند بسیار قابل توجه است. در احادیث پیامبر اکرم (ص) نقل شده است که: برترین مردم نزد خدا کسانی هستند که دوندگی و تلاش بیشتر برای مردم می کنند^[۲۰] و خیرخواهی یک وظیفه شرعی و دینی است و هرکس خدمتی به مردم ارائه دهد به میزان آن در بهشت به او خدمت می شود.

  ۹- خوش زبانی:

  پرستار در اثر مشکلات فراوان و دشواریهائی که معمولا بیمار برای او فراهم می کند علاوه بر رفتارهای نامناسب ممکن است کلام و سخن نامناسب نیز به بیمار بگوید که باعث کدورت، ضعف روحی و از بین رفتن روحیه بیمار گردد. بد سخن گفتن، تحقیر و سرزنش نمودن در فرهنگ اسلامی ستم و نفاق شمرده شده^[۲۱] و شخص در همین دنیا ممکن است گرفتار آن گردد. ^[۲۲]

  عوامل موثر جهت تقوای الهی در پرستاری

  به حسن فعلی و فاعلی، بستگی و مرتبط است تا اینجا ما به حسن فعلی پرداختیم و اما حسن فاعلی یعنی آنچه به انگیزه فعل مرتبط است. بدیهی است که هرکاری انگیزه و هدفی دارد، انگیزه ها ممکن است از قداست و شرافت متفاوتی برخوردار باشد.

  انتخاب یک حرفه ممکن است به جهت پول سازی و معیشت دنیوی و احترام و موقعیت اجتماعی انجام گیرد و یا جهت خدمت جامعه و رفع نیاز نیازمندان و محرومان انجام پذیرد و یا ثواب اخروی انگیزه شود و یا رضایت خدا و عشق و محبت نسبت به بندگان خدا باعث آن شود.

  فمن الناس من یقول ربنا آتنا فی الدنیا و ما له فی الاخره من خلاق و منهم من یقول ربنا آتنا فی الدنیا حسنه و فی الاخره حسنه و قنا عذاب النار، اولئک لهم نصیب مما کسبوا. (بقره- ۲۰۲ تا ۲۰۰)

  اهمیت و ارزش انسانیت انسان نه به مال است نه به مقام و قدرت و نه به میزان شهوت رانی که هر سه نهایت دنیاداری است. غفلت و معصیت دو آفت بزرگ برای دو عامل اصلی مصونیت درونی انسان یا تقوای الهی که آخرت گرائی و عشق و محبت خدا است، می باشد. بلکه ارزش انسانی انسان به میزان باور حضور خدا در صحنه زندگی و توجه به سرنوشت آینده و سیر انسان بسوی زندگی جاودان اخروی است تا هیئت وجود خویش را بوسیله عمل برای آن زندگی تنظیم نماید. این دو باور بطور اتوماتیک رفتار را کنترل می نماید.

  امام سجاد (ع) در مناجات خمسه عشر می فرماید:

  اسئلک حبک و حب من یحبک و حب کل عمل یوصلنی الی قربک

  یعنی:

  خدایا از تو عشق و محبت به خودت و دوستداران خودت و اعمالی که مرا به تو می رساند را مسئلت دارم.

  هر چه جز عشق خدای احسن است گر شکر خواری است آن جان کندن است.

  منابع

  [۱] – ان الله یحیی و یمیت (ال عمران- ۱۵۶) من احیاها فکانما احیا الناس جمیعا (مائده- ۳۲)

  [2]- یا شافی و یا وافی، یا اشفع الشافعین (دعای جوشن کبیر)

  [۳]- ان الله کان علیکم رقیبا (نساء- ۱) و کان الله علی کل شیء رقیبا (احزاب- ۵۲)

  [۴]- ایما رجل من اصحابنا استعان به رجل من اخوانه فی حاجه فلم یبالغ فیها بکل جهد خان الله و رسوله و المومنین. (از امام صادق (ع) در کافی ج ۴، ص ۶۷)

  [۵]- عن ابی عبدا… (ع): اذ ذهب الصبر ذهب الایمان (کافی،ج ۳، ص ۱۴۰)

  [۶]- عن ابی عبدا… (ع) قال: علیک بالدعا فانه شفاء من کل داء (کافی، ج ۴، ص ۲۱۷)

  علی بن الحسین (ع) قال: لا ایمان لمن لاصبر له (کافی، ج ۳، ص ۱۴۳)

  عن ابی عبدا… (ع): ان الدعا یرد القضاء و قد نزل من السماء و قد ابرم ابراما (اصول کافی، ج۴، ص ۲۱۵)

  [۷]- عن ابی الحسن الرضا (ع) قال: احسن الظن بالله فان الله عزوجل یقول: انا عند ظن عبدی المومن بی ان خیرا فخیرا و انشر افشرا (اصول کافی، ج ۳، ص ۱۱۶)

  [۸]- عن ابی عبدا… (ع) المجالس بالامانه و لیس لاحد ان یحدث بحدیث یکتمه صاحبه الا باذنه (اصول کافی، ج۳، ص ۴۸۱)

  [۹]- تحف العقول (ص ۲۳۸)

  [۱۰]- عن ابی جعفر (ع) قال: ما عبدالله بشیء افضل من عفه بطن و فرج (همان، ص ۱۲۵)

  [۱۱]- ع ابی عبدا… (ع) قال: فمن تواضع لله رفعاه و من تکبر وضعاه. (همان، ص ۱۸۵)

  [۱۲]- عن النبی (ص) قال: ثلاث من لم یکن فیه لم یتم عمل: ورع- یعجزه عن معاصی الله و خلق یداری به الناس و حلم یرد به جهل الجاهل. (همان، ص ۱۷۹)

  [۱۳]- قال ابوعبدا… (ع): الغضب مفتاح کل شر. (همان، ص ۴۱۲)

  عن ابی جعفر (ع) قال: من کظم غیظا و هو یقدر علی امضائه حشاالله قلبه امنا و ایمانا یوم القیامه. (همان، ص ۱۷۱)

  عنه: من کف غضبه عن الناس کف الله عنه عذاب یوم القیامه. (همان، ص ۴۱۵)

  [۱۴]- عن ابی جعفر (ع) قال: ان الکمل المومنین ایمانا احسنهم خلقا. (کافی، ج ۳، ص ۱۵۶)

  [۱۵]- عن ابی عبدا… قال: قال رسول ا… : اکثر ما تلج به امتی الجنه تقوی الله و حسن الخلق. (همان، ص ۱۵۷)

  [۱۶]- عن ابی عبدا… (ع) قال: ان الخلق الحسن یمیث الخطیئه کما تمیث الشمس الجلید. (همان)

  [۱۷]- عن ابی عبدا… (ع) قال: قال رسول ا… : ان صاحب الخلق الحسن له مثل اجرالصائم القائم. (همان، ص ۱۵۷)

  [۱۸]- عن ابی عبدا… (ع) قال: من تبسم فی وجه اخیه کانت له حسنه. (همان، ص ۲۹۳)

  [۱۹]- ما عبدا… بشیء: احب الی الله من ادخال السرور علی المومن. (همان، ص ۲۷۱)

  [۲۰]- عن ابی عبدا… (ع) قال رسول ا… (ص): الخلق عیال الله فاحب الخلق الی الله من نفع عیال الله. (همان ص ۲۳۹)

  [۲۱]- قال ابو عبدا… (ع): البذاء من الجفاء و الجفاء فی النار. (همان، ج ۴، ص ۱۷)

  [۲۲]- من اثب مومنا انبه الله فی الدنیا و الاخره. (کافی، ج۴، ص ۵۹)

  اقتباس از:

  نصر اصفهانی محمد ، اخلاق پرستاری از دیدگاه اسلام، استخراج از وبسایت نصر اصفهانی، 12 مرداد 1395

• آیین نامه اخلاق در پرستاری

  آیین اخلاق در پرستاری

  آیین رفتار حرفه ای

  هدف از این مطالب در اختیار گذاشتن محتوایی است که پرستار بتواند به آن رجوع کرده و اخلاقیات حرفه ای را مرور کند، سپس براساس این مطالب مهارت های تصمیم گیری اخلاقی و حرفه ای مخصوص خودش را تدوین کند.

  در این مقاله می خوانیم:

  • آیین اخلاق در پرستاری
  • اخلاق در پرستاری
  • ماده یک – تکریم شأن و مرتبه انسانی
  • ماده دو – اولی بودن منافع بیمار
  • ماده سه – سلامت، ایمنی و حقوق بیمار
  • ماده چهار – مسئولیت و پاسخگویی
  • ماده پنج – احترام به خود و رشد حرفه ای
  • ماده شش – بهبود محیط مراقبت بهداشتی
  • ماده هفت – رشد و ارتقای حرفه ای
  • ماده هشت – ارتقای سلامت و رفاه جامعه

  اخلاق

  اخلاق شامل قواعد و آیین رفتاری است که برای دسته خاصی از اقدامات انسانی یا گروه خاصی از افراد تدوین شده است.

  انجمن پرستاری آمریکا آیین رفتار حرفه ای و اخلاقیات پرستاری را برای اهداف زیر تدوین کرده است:

  • به عنوان بیانیه اخلاقی تعهدات و ماموریت های هر کسی که قصد ورود به شغل پرستاری دارد
  • به عنوان استانداردهای اخلاقی غیر قابل بحث و مذاکره و قاطع
  • برای بیان درک و فهم تعهدات پرستاری به جامعه

  آیین نامه اخلاق حرفه ای یک سند پویا است و بطور مداوم در حال تغییر است. از آنجایی که روحیه، اخلاقیات و ارزش های جامعه در حال تغییر است، سند اخلاقیات نیز برای تیین این تغییر اخلاقیات و ارزش ها تغییر می کند. این سند براساس سند اخلاقیات حرفه ای بین المللی است.

  نیاز به مراقبت پرستاری امری جهانی است و اصول پایه ذاتی بر ارائه مراقبت های پرستاری حاکم است که چارچوب عملکرد حرفه ای پرستار را تعیین می کند. مطابق آیین رفتار حرفه ای انجمن پرستاری آمریکا، کد اخلاقیات دارای 9 ماده است که در سه حوزه کلی گروه بندی شده است در حالیکه آیین نامه اخلاق حرفه ای بین المللی در چهار حوزه مجزا گروه بندی شده است. این چهار حوزه متمایز مسئولیت های هر فرد پرستار و پرستاری به عنوان یک کل را تعریف می کند. این چهار حوزه عبارتند از: ارتقای بهداشت، پیشگیری از بیماری ها، بازیافت سلامتی، تسکین رنج و آلام. پرستاران همچنین برای حقوق بشر مبارزه می کنند و مراقبت پرستاری را بدون توجه به مسائل نژادی یا فرهنگی ارائه می کنند. در پرستاری، بیمار ممکن است یک فرد، یک خانواده، یک جامعه باشد.

  سه حوزه متمایز آیین رفتار حرفه ای انجمن پرستاری آمریکا شامل ارزش ها و تعهدات بنیادین پرستاران، مرزهای حرفه ای و وفاداری، وظایف فراتر از مواجهه با شخص بیمار است.

  1- ماده یک

  پرستار در تمامی روابط و اقدامات حرفه ای خود با دلسوزی و احترام به حرمت و ارزش های انسانی که در تمامی افراد بشر وجود دارد، برخورد می کند.

  1-1 احترام به شأن و مرتبه انسانی

  پرستار در انجام مراقبت پرستاری به عقاید و سنن فرد، خانواده یا جامعه ارزش می نهد. پرستار ارزش ها و نیازهای تمامی اشخاص را در روابط حرفه ای خود لحاظ می کند.

  2-1 رابطه با بیمار

  نیاز به مراقبت بهداشتی صرف نظر از تفاوت های منحصر به افراد، جهانی و همگانی است. پرستار بیماران رابطه درمانی برقرار کرده و مراقبت پرستاری را به شیوه ای عرضه می کند که به تفاوت های منحصر فردی هر بیمار احترام می گذارد. این شامل در نظر گرفتن شیوه زندگی، سیستم ارزشی، عقاید مذهبی بیماران است. احترام به ارزش ها و عقاید بیمار بدین معنی نیست که پرستار این عقاید یا سنت ها را در سطح شخصی نادیده می گیرد.

  3-1 ماهیت مشکلات بهداشتی

  پرستار ارزش فرد را براساس بیماری، معلولیت یا وضعیت کارکردی وی تعیین نمی کند. پرستار به حقوق، شان و ارزش تمامی کسانی که به خدمات پرستاری برای حمایت، آسایش، بازیافت سلامتی، ارتقای بهداشت یا پیشگیری از بیماری ها نیاز دارند؛ احترام می گذارد. پرستار مراقبت پرستاری را طوری طراحی و مختص فرد بیمار می کند که به شخص امکان زندگی کردن با بالاترین سطح ممکن رفاه و بهزیستی جسمی، معنوی، اجتماعی و عاطفی و روانی را می دهد. این مراقبت به خانواده بیماران بسط یافته و در راستای مراقبت بهداشتی ادامه می یابد. این مسئله بخصوص زمانی اهمیت می یابد که بیمار و خانواده وی فرآیندهای مختلف پایان زندگی بیمار را سپری می کنند. پرستار به عنوان وکیل و مدافع بیمار و خانواده وی عمل می کند، استفاده مسئولانه و مناسب از مراقبت های حیات بخش را مطابق با خواست بیمار و خانواده وی بررسی می کند. پرستار به عنوان راهنما عمل می کند، به عرضه اطلاعات کامل و مناسب، بدون سوگیری و تعصب و تحمیل ارزش ها و عقاید شخصی خود بر بیمار می پردازد. پرستار به درمان درد و فراهم کردن آسایش و راحتی بیمار می پردازد حتی اگر این اقدامات موجب تسریع مرگ شود. تاکید بر اجتناب از تحمل بی مورد درد و رنج در فرآیند مردن است، هرچند پرستار با نیت کامل و عمدی به پایان دادن به زندگی بیمار نمی پردازد، صرفنظر از اینکه نیات وی چقدر خیرخواهانه باشد. تجربه ارزشمند پرستاران در مراقبت پایان زندگی بایستی برای کمک به آموزش، تحقیق، عمل و توسعه سیاست های مراقبت پایان زندگی استفاده شود.

  4-1 حق تصمیم گیری بیمار

  احترام به مرتبه انسانی مستلزم این است که پرستار حقوق خاص بیمار را شناخته و محترم بدارد و به اصلی ترین حقوق بیمار یعنی حق تصمیم گیری برای سرنوشت خویش احترام بگذارد. حق تصمیم گیری استقلال نیز نامیده می شود و اساس گرفتن رضایت نامه آگاهانه در سیستم مراقبت بهداشتی را تشکیل می دهد. بیمار این حق را دارد که تصمیم بگیرد چه اقداماتی برایش انجام شود و چه مداخلاتی روی بدنش انجام شود و بخشی از این حقوق شامل حق بیمار به دریافت اطلاعات کافی و ضروری برای گرفتن تصمیمات هوشمندان و صحیح در رابطه با تصمیم های مراقبت بهداشتی وی است. بیمار حق دارد در توزین فواید و خطرات درمان ها کمک بگیرد یا درمانی را بدون نقض اخلاقیات، ارزش ها یا اعتقادات پرستار در فرآیند تصمیم گیری رد کند. پرستار بایستی از مشارکت فرد در فرآیند تصمیم گیری تا حدی که خواهان است و توانایی شرکت دارد، حمایت کرده و وی را به مشارکت تشویق کند. پرستاران متعهد هستند که بیمار را از حقوق خود آگاه سازند و به عنوان وکیل بیماران در لحاظ شدن این حقوق عمل کنند. همچنین پرستار موظف است که سطح درک و فهم بیمار از اطلاعات عرضه شده به وی را بررسی کند و به تصریح یا تشریح این اطلاعات بپردازد به طوریکه بیمار درک روشنی از اطلاعات داشته باشد. اگر بیمار قادر به تصمیم گیری نباشد، بایستی جانشین تصمیم گیری برای وی تعیین شود. اگر جانشین در دسترس نباشد، سپس از طرف بیمار ممکن است تصمیم گیری شود، از خواست بیمار تا حد معلوم پیروی شود، و تصمیمات با در نظر گرفتن بیشترین منافع بیمار در ذهن گرفته شود. پرستار همچنین می پذیرد که افراد اعضای یک جامعه هستند و ممکن است موقعیت هایی رخ دهد که در آن منافع جامعه به طور کل به حق استقلال و تصمیم گیری بیمار بچربد، از قبیل مسائل مرتبط با بهداشت همگانی. محدودیت حقوق افراد همیشه شاخه ای از استاندارد مراقبت است و تنها زمانی توجیه پذیر است که راه های محدودتر حفظ منافع و خیر همگان در دسترس نباشد.

  5-1 رابطه با همکاران و سایرین

  اصل احترام [متقابل] شامل تمامی کسانی می شود که پرستار با آنها در تعامل است. پرستار رابطه مراقبتی و اشتیاق با تعهدخود را برای برخورد منصفانه با سایرین و رفع تضادها حفظ می کند. پرستار در نقش های زیادی خدمت کرده و عمل می کند، و در هر یک از این نقش ها پرستار با همکاران، کارکنان، دانشجویان، کمکی ها با احترام و وقار برخورد می کند. این بدین معنی است که از پرستار رفتاری سر نمی زند که براساس تعصب و سوگیری یا هتک حرمت یا تهدید دیگران باشد. پرستار همچنین به دیگران برای عرضه خدمات مراقبت بهداشتی کیفی همکاری می کند.

  2- ماده دو

  تعهد اولیه و اصلی پرستار به بیمار است، صرفنظر از اینکه بیمار به عنوان فرد، گروه یا جامعه تعریف شود.

  1-2 منافع بیمار در اولویت است

  نفع اصلی پرستار در ارائه مراقبت منحصر به فردی است که براساس نیازهای بیمار باشد. پرستار تلاش می کند که بیمار را در برنامه ریزی مراقبت عرضه شده مشارکت دهد، به بیمار بر حسب توانایی اش اجازه مشارکت می دهد. پرستار اطمینان حاصل می کند که بیمار طرح مراقبت را پذیرفته است و بر اجرای طرح نظارت می کند. در طرح مراقبت جایگاه بیمار در بین شبکه خانواده لحاظ می شود و جایی که بین خواست بیمار و سایر اعضای خانواده تضاد وجود دارد، پرستار تلاش می کند که این تضاد منافع را رفع نماید. زمانی که این تضاد بدون حل باقی ماند، پرستار تعهد خود به خواست بیمار را در اولویت ارشد قرار می دهد.

  2-2 تضاد منافع پرستاران

  پرستار در مراقبت بهداشتی غالبا با موقعیت هایی مواجه می شود که تضاد منافع وجود دارد. پرستار هرگز از بیمار به هر شکلی برای رسیدن به نفع شخصی خود چه مالی و چه روانی استفاده نمی کند. پرستار در زمان هدایت بیمار برای تصمیم گیری، ارزش های شخصی خودش، ارزش های بیمار، ارزش های سایر کسانی که در فرایند مراقبت درگیر هستند را در نظر می گیرد. پرستار حداکثر تلاش خود را می کند تا اطمینان حاصل کند که تصمیمات براساس ایمنی، آسایش و بیشترین منافع بیمار و طرح مراقبت است. تضادهایی ممکن است رخ دهد زمانی که طرح های تشویقی خواهان کاهش هزینه ها است که با نیازهای بیمار در تضاد است. زمانی که پرستار متوجه تضاد بالقوه منافع می شود، وی بایستی این تضاد بالقوه را به تمامی طرفین درگیر در مسئله اطلاع دهد و در بعضی از موارد، خودش را از موقعیت کنار بکشد.

  3-2 همکاری

  همکاری همان مشارکت نیست. همکاری تلاش های متمرکز گروهی از اعضای تیم مراقبت بهداشتی برای دستیابی به برآیند مورد انتظار است. در مراقبت بهداشتی، هدف حول نیازهای بیمار متمرکز است. بخاطر نیاز به تلاش های تیمی از متخصصان مختلف در محیط مراقبت بهداشتی، تیم ها بایستی در عالم احترام و اعتماد حرفه ای و تخصصی خود همکاری کنند. بنابراین نقش پرستاری در درون تیم بایستی به روشنی تعریف شده، ارائه شده و حفظ شود. بایستی گفتمان باز و تصمیم گیری مشترک بین تمامی اعضای تیم مراقبت بهداشتی و بیمار وجود داشته باشد. پرستاران بایستی مدافع مشارکت تمامی اعضای مربوطه از تیم مراقبت بهداشتی باشند، و اطمینان حاصل کنند که تمامی سئوالات حیاتی پرسیده شده و اطلاعات ضروری برای تصمیم گیری عرضه شده باشد. مشارکت از طریق سطوح مختلفی در پرستاری وجود دارد و ممکن است مستقیم یا غیر مستقیم باشد. مشارکت غیرمستقیم از طریق حمایت اعضای تیم که مستقیما در فرآیند مراقبت درگیر هستند و از طریق تدوین استانداردها، آموزش مهارت ها، مدیریت محیط مراقبت، گسترش دانش در بین اعضای تیم رخ می دهد.

  4-2 مرزهای حرفه ای

  ماهیت صمیمانه بودن پرستاری اغلب چالش هایی برای پرستاران به همراه دارد وقتی مشکلات و سختی ها را با بیماران در میان می گذارند که ممکن است استرس زا باشد. پرستار بایستی تلاش کند که مرزها و حدود حرفه ای مناسب خود را در تمام اوقات حفظ کند تا از بمخاطره افتادن رابطه درمانی و شفا بخش بین پرستار و بیمار اجتناب کند. روابط پرستار – بیمار و پرستار – همکار با روابط دوستانه شخصی بدون ساختار تفاوت دارد. کار کردن همکاران در یک کنسرت صمیمانه و وابستگی بین پرستار و همکاران و پرستار و بیمار نمایانگر شرایطی است که در آن مرزها و حدود حرفه ای می تواند کمرنگ یا مخدوش شود. زمانیکه پرستار دریافت که مرزهای حرفه ای وی وسعت یافته است، بایستی از همکاران یا ناظر و ارشد خود کمک گرفته و خودش را از موقعیت کنار بکشد.

  3- ماده سه

  پرستار به دنبال محافظت از سلامتی، ایمنی و حقوق بیمار است.

  1-3 حریم

  پرستار به عنوان وکیل و مدافع حق بیمار برای حریم و خلوت عمل می کند. نیاز به مراقبت بهداشتی توجیه کننده تهاجم بی مورد به حریم بیمار نیست. پرستار نه تنها مواظب حریم فیزیکی بیمار است، بلکه اطمینان حاصل می کند که اطلاعات ارزیابی حساس بیمار در طی بحث ها و گفتگو با بیمار یا همکاران در مورد پرونده بیمار فاش نشود. پرستار همچنین اقداماتی برای محرمانه نگهداشتن پرونده پزشکی بیمار به عمل می آورد.

  2-3 محرمانه ماندن

  اعتماد بین بیمار و ایمنی بیمار ممکن است در اثر افشای غیر ضروری اطلاعات پزشکی بیمار به مخاطره بیافتد. پرستار بایستی اطمینان حاصل کند که اطلاعات بیمار به شیوه ای اخلاقی و در زمان نیاز و براساس ارتباطات قانونی و با اجازه بیمار و به مقدار مورد نیاز افشا شود. در رابطه با بهداشت همگانی، یا ایمنی سایرین، پرستار ممکن است مجبور باشد که بخاطر نفع و هدف بالاتر در محدوده قانونی اطلاعات بیمار را افشا کند. هرچند پرستار همیشه استاندارد مراقبت یا سیاست های برخورد با اطلاعات بیمار را رعایت می کند. جایی که به نظر برسد تضاد وجود دارد یا پرستار اطمینان ندارد که اقدام قانونی مربوطه چیست، بایستی با ناظر و سرپرست خود درخواست مشاوره کند.

  3-3 محافظت از بیمار در تحقیقات

  هر بیماری حق دارد که تصمیم آگاهانه ای در مورد شرکت در تحقیقات بگیرد. به عنوان وکیل بیمار، پرستار مسئولیت دارد که اطمینان حاصل کند بیمار اطلاعات کافی در مورد تحقیق را دریافت کرده است تا حدی که بتواند تصمیم آگاهانه ای بگیرد. به علاوه، بیمار حق دارد که از شرکت در تحقیقات سرپیچی کند یا از تحقیقات کناره گیری کند، هر پروژه تحقیقاتی و در هر زمانی. تحقیقات بایستی توسط فردی انجام شود که صلاحیت لازم را دارد و تحقیقات بایستی تحت حاکمیت هیئت بازنگری انجام و نظارت شود و از بیمار حمایت شده و تمامیت اخلاقی تحقیق در حال انجام رعایت شود. پرستار بایستی همچنین اطلاع داشته باشد که تضادهایی ممکن است در اثر تحقیقات بر گروه های آسیب پذیر افرادی از قبیل بیماران روانی، بچه ها، زندانی ها، دانشجویان، فقرا و سالمندان رخ دهد. پرستار ماموریت دارد که در صورت زیر سئوال بودن اخلاقی تحقیق، سئوال کرده، گزارش کرده و یا از مشارکت بیمار در تحقیق جلوگیری کند.

  4-3 استانداردها و مکانیسم بازنگری

  پرستار وظیفه دارد اطمینان حاصل کند که تنها افراد توانمند و دارای مهارت و دانش ضروری در حرفه پرستاری فعالیت می کند. آموزشگران پرستاری ماموریت دارند که از دستیابی به توانمندی های پایه و تعهد به اجرای استانداردهای حرفه ای قبل از شروع به کار حرفه ای پرستاران تازه کار اطمینان حاصل کنند. مدیران پرستاری و مدیران اجرایی مسئولیت ارزیابی مهارت ها و توانمندی های هر یک از پرستاران تحت نظارت خود را قبل از تفویض وظیفه پرستاری را بعهده دارند که فرد دارای آمادگی تحصیلی پایه باشد. پرستار مسئولیت دانستن و حفظ استانداردهای جاری عملکرد پرستاری را بعهده دارد. پرستاران بایستی در برنامه هایی شرکت کنند که بیانگر تداوم ارتقای کیفیت است از قبیل کمیته های اخلاق، برنامه های ارتقای کیفیت یا برنامه های مدرک دهی که به پرستار کمک می کند به سطوح بالاتر کیفیت مراقبت دست یابد. مدیران پرستاری بایستی اطمینان حاصل کنند که کارکنان آنها دسترسی و فرصت لازم برای شرکت در کمیته های اخلاق را دارند. پرستاران بایستی موردهای سخت را برای بازنگری و بحث عرضه کنند تا به بحث با دیگران در مورد مشکلات مراقبت بیمار بپردازند. پرستاران بایستی فعالانه در فعالیت هایی شرکت و همکاری کنند که ایمنی و کاهش خطاهای کاری را ارتقا می بخشد. پرستاران همچنین انتظار می رود که خطاهای مرتکب شده یا مشاهده شده در طی دوره کار را به پرسنل نظارتی مناسب گزارش دهند. پرستار نباید تحت هیچ شرایطی سکوت کرده یا در عملی دخالت کند که وی را تحت سرزنش قرار دهد یا ارتکاب یک خطا را پنهان کند. این فعالیت ها تاثیر معکوس دارد، چرا که مشکل منجر به ارتکاب خطا را برطرف نمی کند.

  5-3 اقدام به عمل مشکوک

  پرستار مسئولیت دارد که در طول عمر بیمار و در تمامی مکان هایی که خدمات مراقبت بهداشتی نیاز است، پیشگام و پیشقدم بیمار باشد. وکیل و مدافع بودن بدین معنی است که پرستار بر علیه اقدامات ضعیف، غیر قانونی، غیر اخلاقی یا مخرب توسط هر یک از اعضای تیم مراقبت بهداشتی یا سیستم مراقبت بهداشتی که ممکن است سلامت، رفاه یا حقوق بیمار را بمخاطره بیاندازد، می ایستد. برای دستیابی به توانایی های لازم برای عمل در این نقش، پرستار بایستی استانداردهای مراقبت، آیین رفتار حرفه ای، سیاست ها و رویه های موسسه خود و قوانین ایالتی و فدرال مشمول عملکرد حرفه ای خود را بشناسد. زمانی که پرستار از عملکرد مشکوک یا نامناسب مطلع شد، بایستی نگرانی خود را به شخص مسئول رفتار مشکوک اعلان کند. بایستی تاثیر این رفتارها بر بیمار و پرستاری به طور کل به اطلاع شخص رسانده شود. زمانی که عناصر سیستم مراقبت بهداشتی ارائه مراقبت ایمن، رفاه و سلامت بیمار یا حقوق بیمار را نقض نماید؛ موضوع بایستی به اطلاع مدیریت یا ریاست رسانده شود. اگر اندیکاسیونی وجود داشت یا ضروری بنظر رسید، موضوع بایستی به اطلاع مسئولین مربوطه یا موسسات حقوقی متناسب در بیرون از سیستم مراقبت بهداشتی رسانده شود. بایستی موسسه استاندارد و سیاست هایی برای گزارش دهی عملکرد مختل یا نامناسب و غیر حرفه ای وجود داشته باشد بطوریکه موضوع از زنجیره فرمان گذشته و شانس تلافی بر علیه پرستار گزارش کننده به حداقل برسد. بعضی موقعیت ها ممکن است مستلزم درگیری بیشتر از یک پیکره قانونی باشد. گزارش عملکرد غیر اخلاقی یا مسائل توانمندی حرفه ای ممکن است ریسک مهمی برای پرستار به همراه داشته باشد حتی زمانی که بطور مناسب انجام شود، هرچند این ریسک ها موجب حذف تعهد پرستار به تبیین ریسک های جدی به ایمنی بیمار نمی شود.

  6-3 تبیین عملکرد زیانبار

  وظیفه پرستار حفظ بیمار، عموم و حرفه خود از ضرر و زیان است، زمانی که عملکرد همکاری زیانبار باشد. پرستار نسبت به همکاری که از بیماری بهبود می یابد یا بیماری با عملکرد شغلی اش تداخل دارد، با شفقت و دلسوزی برخورد می کند. زمانی که پرستار مشکوک شود که عملکرد همکارش مناسب نیست، وظیفه دارد هم از بیمار محافظت کند و هم اطمینان حاصل کند که فرد خرابکار کمک ضروری مورد نیاز برای بهبودی را دریافت کند. پرستار بایستی با مشاوره با پرسنل نظارتی شروع کند، ممکن است لازم باشد که با پرستار به شیوه ای حمایتی برخورد کرده به پرستار خطاکار کمک کرد تا به منابع مناسب دسترسی پیدا کند. پرستاران بایستی از سیاست های مشخص حرفه ای و سازمان استخدام کننده تبعیت کنند، زمانی که به همکار خود که بیماری جسمی یا روانی یا مشکلات فردی موجب نقص در عملکردش شده است، کمک می کنند. پرستار بایستی از فردی که آمادگی پیدا کرده است که به نقش خود در شغلش برگردد و عملکرد خود را با کمک منابع مناسب تصحیح کرده است، حمایت کند. اگر شخص خرابکار تهدیدی برای خودش یا دیگران باشد، پرستار بایستی مشکل را به مسئولین گزارش کند تا موقعیت را کنترل کنند. این کار بایستی صرفنظر از اینکه شخص به دنبال کمک بوده یا نه انجام شود. پرستارانی که مدافع همکارانی هستند که عملکرد شغلی آنها ریسک زیان به همراه دارد بایستی از عواقب منفی حمایت از همکار خاطی محافظت شوند. وکالت همیشه یک فرآیند آسان نیست و پرستاری بایستی از سیاست های محل کار خود تبعیت کند. اگر سیاست مناسبی وجود نداشت، یا سیاست ناقض حقوق پرستار خاطی باشد، خواهان استعفای خاطی باشد؛ پس بایستی از موسسات یا انجمن های حرفه ای ایالتی کمک بگیرند.

  4- ماده چهار

  مسئولیت و پاسخگویی

  1-4 قبول مسئولیت و پاسخگویی

  پرستاران مسئول عملکرد خود و مراقبتی است که بیمار آنها دریافت می کند. عملکرد پرستاری شامل تفویض، تحقیق، تعلیم و مدیریت است. پرستار مسئول استانداردهای حرفه ای در همه این جوانب است. همانطور که نقش پرستاری تغییر می کند، پرستاران لازم است با تصمیمات پیچیده تری در رابطه با تفویض و مدیریت مراقبت مواجه شوند. پرستار بایستی در قبول مسئولیت ها، تفویض کردن و درخواست مشاوره از دیگران در دوره مسئولیت خود قضاوت کند. زمانی که پرستاران عملکرد پیشرو دستوری برای درمان بیمار تجویز می کنند تا توسط پرستاران دیگر انجام شود، هر دوی پرستار نویسنده دستور و هم پرستار اجرا کننده مسئول قضاوت ها و اقداماتی هستند که بعمل می آید زیرا اینها اقداماتی نیست که قابل تفویض باشد.

  2-4 پاسخگویی قضاوت و اقدامات پرستاری

  پاسخگو بودن به معنی جواب دادن به خود و دیگران در مورد اقدامات خود. پرستاران در یک چارچوب یا اخلاقیاتی کار می کنند که خود تصمیمی، احترام و وقار را ارزش می نهد. پرستاران جوابگوی اعمال خود هستند که در چارچوب حرفه ای و صرفنظر از سیاست ها یا رویه های موسسه ای انجام می شود.

  3-4 مسئولیت قضاوت و اقدامات پرستاری

  مسئولیت پذیری به معنی مسئولیت یا پاسخگویی است که در نتیجه اقدامات انجام شده به عنوان بخشی از یک نقش خاص ایجاد می شود. پرستاران تقاضای شغلی خاصی را می پذیرند یا رد می کنند که مستلزم توانایی های آموزشی و تجربی خاصی است. پرستارانی که در ظرفیت های مدیریتی و اداری کار می کنند تماس مستقیم با بیماران ندارند اما هنوز مسئول مراقبت پرستاری هستند که بیمار دریافت می کند، زیرا ناظر و مسئول وظایف پرستاری هستند که توسط کارکنان مراقبت مستقیم ارائه می شود. پرستاران نباید اجازه دهند دیگران مراقبت پرستاری اجرا کنند که طبق استانداردهای حرفه پرستاری یا قوانین عملکرد پرستاری ایالتی ممنوع است. همچنین هر پرستاری مسئول بررسی و شناخت توانایی های خود و حفظ توان حرفه ای خود در محدود استانداردهای جاری مراقبت در تخصص حرفه ای خود و قوانین عملکرد حرفه ای ایالتی است. وقتی پرستار در بررسی توانایی های خود متوجه می شود که نیازهای بیمار فراتر از توانایی فردی اوست، بایستی به دنبال منابع مناسب از ناظرین، همکاران یا سایر منابع ممکن باشد تا مراقبت ارائه شده به بیمار با استانداردهای برابری داشته و نیازهای سلامت و ایمنی بیمار لحاظ شوند.

  4-4 تفویض فعالیت های پرستاری

  پرستار مسئول کیفیت مراقبتی است که به بیمار داده می شود. پرستار مسئول بررسی و شناخت توانایی های سایر پرستاران و پرسنل مراقبت بهداشتی قبل از تخصیص اقدامات مراقبتی بیمار به سایر همکاران است. همچنین پرستار موظف است که فعالیت های این پرسنل را پایش کرده و کیفیت مراقبتی که به بیمار عرضه می شود را ارزیابی کند. پرستار نباید وظایف را به افرادی تفویض و واگذار کند که می داند صلاحیت انجام آن را ندارند. پرستارانی که در نقش مدیریتی یا اجرایی فعال هستند بایستی اطمینان حاصل کنند که سیاست ها و دستورالعمل ها اجرا می شوند تا به پرستاران در دستیابی به توانمندی های مورد نیاز برای عرضه ایمن و موثر مراقبت بیمار کمک شود. پرستارانی که در نقش آموزشگر عمل می کنند، مسئولیت ارائه مراقبت ایمن و موثر به بیمار را مشترکا با ارائه کننده به عهده دارند. آموزشگر بایستی بدقت مهارت های شخصی که مراقبت پرستاری ارائه می کند را بررسی و شناخت کند و از فراگیر حمایت کند تا هم بیمار و فراگیر را محافظت کند.

  5- ماده پنج

  پرستار به خودش متعهد است که توانایی های خود را حفظ و به رشد حرفه ای خود ادامه دهد.

  1-5 احترام به خود اخلاقی

  پرستار همان تعهد اخلاقی که نسبت به دیگران دارد را نسبت به خودش هم دارد. پرستار بایستی احترام به خود را حفظ کرده، به دنبال رشد حرفه ای و رشد توانمندی های خود، یکپارچگی و تمامیت شخصیتی و تمامیت فردی خویش باشد.

  2-5 رشد حرفه ای و حفظ توانمندی ها

  توانمندی روی اعتماد به نفس، ارزش به خود، رتبه حرفه ای و معنی شغل برای شخص تاثیر می گذارد. پرستاری بالاترین استانداردها را از طریق بازنگری همکاران و خود ارزشیابی به همراه دارد. تداوم حفظ توانمندی های حرفه ای برای دیگران نیز مهم است، اما برای هر پرستار بسیار مهم تر است. این تداوم توانمندی مستلزم تعهد به یادگیری عمرانه و آگاهی از مسائل جاری و تغییرات استانداردهای عملکرد در حرفه پرستاری است.

  2-5 تمامیت و یکپارچگی شخصیتی

  پرستاران دارای هویت فردی و هویت حرفه ای هستند که نه بطور کامل با هم تلفیق شده است و نه کاملا از هم جدا هستند. در طی فرآیند حرفه ای شدن، پرستار ارزش های حرفه ای را پذیرفته و آنها را در درون ارزش های شخصی خود تلفیق می کند. در رابطه با تصمیم گیری اخلاقی، پرستاران ماموریت دارند که باز برخورد کرده و ارزش های دیگران حرمت بگذارند و ارزش های آنها را ابراز کنند حتی اگر با ارزش های دیگران متفاوت بوده و ممکن است مطمئن نباشند که دامنه وسیع دیدگاه های اخلاقی بخوبی ابراز شده و لحاظ شده باشند. تمامیت شخصیت مشتمل بر روابط با بیماران نیز می باشد. زمانی که بیمار از پرستار می خواهد نظر شخصی خود را در مورد موضوعی بیان کند، پرستار معمولا آزاد است اینکار را بکند به شرط آنکه نظر وی روی اعتبار تصمیم گیری آگاهانه بیمار تاثیر نگذاشته یا تصمیم وی را تغییر ندهد. همچنین پرستار بایستی اطمینان حاصل کند که دادن نظر موجب نشود که از مرزهای شخصی یا حرفه ای تجاوز کند و از نظر اخلاقی صحیح باشد. پرستار بایستی آگاه باشد که نقش حرفه ای ممکن است بطور ناخواسته روی تصمیم گیری بیمار تاثیر بگذارد. بنابراین کمک به بیمار در تصریح ارزش ها و عقایدش ثابت شده که مفید ترین اقدام است. زمانی که پرستار با موقعیت مواجه می شود که اقدامات، ازرش ها و اعتقادات از نظر شخصی و اجتماعی قابل قبول نیستند، بایستی مراقبت حرفه ای ماهرانه و محترمانه ای به خدمت بگیرد.

  3-5 حفظ راستی و کمال

  محدودیتهای اقتصادی درون سیستم مراقبت بهداشتی ممکن است مشلات خاصی برای راستی و کمال پرستار به همراه داشته باشد. تهدیدهای کمال و راستی شامل درخواست گول زدن بیمار، مضایقه اطلاعات، دروغ نوشتن پرونده و گزارشات، سوء رفتار کلامی بیمار یا همکاران است. سایر درخواست ها ممکن است دربرگیرنده درخواست از پرستار به شیوه ای استکه نقض ارزش های حرفه ای بوده یا نقض غیر مستقیم آیین رفتار حرفه ای باشد. پرستاران موظف هستند که تمامیت و کمال حرفه خود را حفظ کنند و تنها در صورتی مصالحه کنند که مصالحه همراه با حمایت از ارزش ها و تمامیت حرفه ای آنها باشد. مخاطرات حفظ راستی و کمال موجب به خطر افتادن حرمت و رفاه و بهزیستی دیگران نمی شود. پرستارانی که با درخواست هایی مواجه می شوند که نقض تمایمت حرفه ای آنها است بایستی اعتراض کنند. زمانی که اقدام، فعالیت یا درمان خاصی از نظر اخلاقی قابل اعتراض است، یا زمانی که بیمار و حرفه پرستاری در خطر قرار می دهد، پرستار بایستی از مشارکت در آن درخواست با دلیل اخلاقی و وجدانی سرباز بزند. پرستار نباید از اعتراض اخلاقی و سرپیچی از مشارکت به عنوان شیوه ای برای راحتی فردی اش استفاده کند. این اعتراض ممکن است پرستار را در مقابل جریمه و تنبیه حفظ نکند. پرستاری که اعتراض را انتخاب می کند بایستی تصمیم خود را به شیوه ای مناسب علنی کند و اگر امکان داشت زمان کافی برای پیدا کردن بدیل مراقبت از بیمار صرف کند. پرستار موظف است که ایمنی بیمار را حفظ کند، بیمار را رها نکند، تنها زمانی از مشارکت کناره گیری کند که راه های بدیل و جایگزین برای مراقبت از بیمار ایجاد شده باشد.

  6- ماده شش

  پرستار تسهیل کننده بهبود محیط مراقبت بهداشتی است.

  1-6 تاثیر محیط بر فضیلت و ارزش های اخلاقی

  فضیلت اخلاقی عاداتی است که روی افراد تاثیر گذاشته و آنها را وادار می کند کار درست را انجام دهند و نقطه نشان یک فرد خوب اخلاقی است. تعالی عادتی است که شخص را مستعد و زمینه ساز انجام کار خوب می کند. فضیلت و تعالی را می توان توسط محیط تغذیه یا تخریب کرد. پرستاران متعهد هستند که در خلق و حفظ محیطی که فضیلت و کمال و پاکدامنی را تقویت و تغذیه می کند، بکوشند.

  2-6 تاثیر محیط بر تعهدات اخلاقی

  تمامی پرستاران موظف به خلق، نگهداری و تقویت محیط هایی هستند که از پرستاران در برآورده کردن تعهدات اخلاقی و قانونی خود حمایت کند. محیط های کاری شامل هنجاری های همکاران به علاوه سیاست ها و رویه های سازمانی است. عناصری که بتوانند مانع یا تقویت کننده عملکرد قانونی و اخلاقی باشند شامل برنامه های پاداش، سیاست های تادیبی، برنامه های سلامت و ایمنی و ساختار سازمانی است. محیطهایی که امکان رویه های سوگ و برخورد منصفانه و یکسان با پرستاران را فراهم می سازد، عملکرد پرستاری مطابق با استانداردهای را تقویت می کند.

  3-6 مسئولیت محیط مراقبت بهداشتی

  پرستار مسئول تقویت اخلاقی محیطی است که از همکاران حمایت و احترام گذاشته و مسائلی را شناسایی می کند که نیاز به تبیین دارند. مدیران پرستاری مسئولیت دارند که اطمینان حاصل کنند پرستاران در ایمنی و شرایط کاری تسهیلات خود حرفی برای گفتن دارند. پرستاران نباید اقدامات پرستاری نا امن را نادیده گرفته یا توافق به انجام آنها کنند حتی اگر در عملکرد ناامن مشارکت نکنند؛ برای اینکار بسیار مهم است که عمکرد ناامن را نادیده نگیرند. پرستاران نباید در موسسه مستخدم بمانند که حقوق بیماران را نقض می کند یا در عملکرد خطرناک و ناامن شرکت می کند. پرستاران بایستی نگرانی خود راجع به میحط مراقبت بهداشتی را از طریق کانال های مناسب ابراز کنند.

  7- ماده هفت

  پرستار به پیشرفت حرفه از طریق همیاری در کار عملی، آموزش، مدیریت و توسعه دانش پرستاری کمک می کند.

  1-7 پیشبرد حرفه از طریق درگیری فعال در پرستاری و سیاست مراقبت بهداشتی

  پرستاران باید به طرقی با پیشبرد یا رهبری سازمان حرفه ای همیاری کنند. می توان به پیشبرد حرفه از طریق خدمت در نقش های آموزشی، رتبه های مدیریتی، کمیته های تخصصی و حرفه ای سازمان کمک کرد. پرستاران دارای شغل آزاد می تواند به پیشبرد رشته از طریق عمل به عنوان یک مدل تمامیت و کمال حرفه ای کمک کنند. پیشرفت رشته همچنین از طریق فعالیت های مدنی و کشوری امکانپذیر است. مربیان پرستاری پیشبرد رشته را از طریق تقویت حرفه ای گری و ارزش های مدنی ترویج می کنند. مدیران و روسای پرستاری مسئول فراهم کردن محیطی هستند که تمامیت و کمال اخلاقی و حرفه ای گری را ترویج کند، در حالی که پرستاران محقق و مسئول همیاری با گسترش پیکره دانشی هستند که از عملکرد پرستاری حمایت کرده و موجب پیشرفت عملکرد حرفه ای پرستاری می شود.

  2-7 پیشرفت رشته از طریق توسعه، اجرا و نگهداری استانداردهای حرفه ای در سطح بالینی، اداری، آموزشی

  استانداردها دستورالعمل هایی هستند که منعکس کننده زمینه عملکرد پرستاری براساس اصول اخلافی و پیکره دانش علمی تعیین شده است. تعیین این استانداردها و حوزه عمل آنها در چارچوب قوانین رشته پرستاری ایالت و آیین رفتار حرفه ای پرستاری از مسئولیت های پرستاران است.

  3-7 پیشرفت رشته پرستاری از طریق توسعه دانش و اجرای آن در عمل

  پیکره پرستاری بایستی در بررسی های دانشگاهی شرکت کرده تا پیکره دانش مربوطه را شناسایی، ارزیابی و گسترش دهند که تعریف کننده حرفه پرستاری است. دانش پرستاری از قلمرو علوم و انسانیت گرفته شده است. این فعالیت ها برای حفظ تعهدات پرستاری به جامعه ضروری است.

  8- ماده هشت

  پرستار با متخصصان عمومی و سایر متخصصان بهداشتی برای پیشرفت جامعه، ملی و بین المللی و تلاش های براورده کردن نیازهای بهداشتی همکاری می کند.

  1-8 نیازها و نگرانی های بهداشتی

  حرفه پرستاری متعهد است به ترویج و پیشبرد سلامتی، رفاه و ایمنی تمامی مردم. هر پرستار متعهد است که نه تنها از نیازهای بهداشتی افراد، بلکه از نیازها و مسائل بهداشتی بزرگتر جهانی از قبیل گرسنگی در دنیا، بهداشت مناسب و آب آشامیدنی سالم آگاهی داشته باشد. فراهم کردن دسترسی به مراقبت بهداشتی برای تمامی مردم مستلزم همکاری در بین تیم های بین شغلی متشکل از متخصصان و رشته های مختلف است.

  2-8 مسئولیت در قبال عموم

  پرستاران به عنوان افراد و به عنوان یک پیکره تجمعی کل مسئول هستند که از تهدیدهای سلامت فرد فرد جامعه و همچنین اجتماع به عنوان یک کل آگاه باشند. از طریق حمایت و مشارکت اجتماعی، پرستاران قادر خواهند بود که مردم را در مورد تهدیدهای سلامت فردی و جامعه آموزش دهند و دانش و آگاهی ضروری برای تصمیم گیری آگاهانه در مورد این تهدیدها را به آنها انتقال دهند. پرستاران همچنین از ابتکارهای رفع موانع بهداشت و ایمنی از قبیل خشونت، فقر و بی خانمان بودن؛ حمایت می کنند. پرستاران می دانند که جامعه از نظر فرهنگی مخلوطی است از افراد فرهنگ های مختلف و ارزش های خود را به کسانی که دارای ارزش های متفاوتی هستند انتقال یا تحمیل نمی کند.

  منابع

  Ethics. (n.d.). Dictionary.com Unabridged (v 1.1). Retrieved July 25, 2016, from Dictionary.com

  American Nurses Association. Code of Ethics for Nurses with Interpretative Statements. Accesses July 25, 2016

  Melissa K Slate, Nurses Code of Ethics, Reviewed December, 2015, Expires December, 2017

• ماده هشت آیین اخلاق در پرستاری

  ماده هشت

  پرستار با متخصصان عمومی و سایر متخصصان بهداشتی برای پیشرفت جامعه، ملی و بین المللی و تلاش های براورده کردن نیازهای بهداشتی همکاری می کند.

  1-8 نیازها و نگرانی های بهداشتی

  حرفه پرستاری متعهد است به ترویج و پیشبرد سلامتی، رفاه و ایمنی تمامی مردم. هر پرستار متعهد است که نه تنها از نیازهای بهداشتی افراد، بلکه از نیازها و مسائل بهداشتی بزرگتر جهانی از قبیل گرسنگی در دنیا، بهداشت مناسب و آب آشامیدنی سالم آگاهی داشته باشد. فراهم کردن دسترسی به مراقبت بهداشتی برای تمامی مردم مستلزم همکاری در بین تیم های بین شغلی متشکل از متخصصان و رشته های مختلف است.

  2-8 مسئولیت در قبال عموم

  پرستاران به عنوان افراد و به عنوان یک پیکره تجمعی کل مسئول هستند که از تهدیدهای سلامت فرد فرد جامعه و همچنین اجتماع به عنوان یک کل آگاه باشند. از طریق حمایت و مشارکت اجتماعی، پرستاران قادر خواهند بود که مردم را در مورد تهدیدهای سلامت فردی و جامعه آموزش دهند و دانش و آگاهی ضروری برای تصمیم گیری آگاهانه در مورد این تهدیدها را به آنها انتقال دهند. پرستاران همچنین از ابتکارهای رفع موانع بهداشت و ایمنی از قبیل خشونت، فقر و بی خانمان بودن؛ حمایت می کنند. پرستاران می دانند که جامعه از نظر فرهنگی مخلوطی است از افراد فرهنگ های مختلف و ارزش های خود را به کسانی که دارای ارزش های متفاوتی هستند انتقال یا تحمیل نمی کند.

  منابع

  Ethics. (n.d.). Dictionary.com Unabridged (v 1.1). Retrieved July 25, 2016, from Dictionary.com

  American Nurses Association. Code of Ethics for Nurses with Interpretative Statements. Accesses July 25, 2016

  Melissa K Slate, Nurses Code of Ethics, Reviewed December, 2015, Expires December, 2017