تعریف خودکارآمدی اجتماعی – Social self-efficacy

نوع دیگری از مهارت های اجتماعی خودکارآمدی اجتماعی، که به قضاوتی از قابلیت های شخصی در تعاملات و مفاهیم اجتماعی اشاره دارد . افراد با خودکارآمدی(خود باوری) اجتماعی بالا بر این باورند که آنها می توانند نتایج تعاملات اجتماعی را کنترل کنند. کسانی که در این ساختار باور کمی دارند ، بعبارت دیگر ، به عدم توانایی شان در تعاملات اجتماعی پیشرفته باور دارند ،  سطح واقعی خود از شایستگی اجتماعی و یا آگاهی از رفتار مناسب اجتماعی را در نظر نمی گیرند . بنابراین، خودکارآمدی اجتماعی یک باور پایه و یا توانایی فرد در کنترل موقعیت های اجتماعی می باشد که منجر به نگرش خوش بینانه و رفتار مثبت می شود ، که هر دو به اثربخشی در موقعیت های اجتماعی کمک می کند . مهارت سیاسی ، مفهوم خودکارآمدی اجتماعی را منعکس می کند ، با این حال، مهارت سیاسی با مفاهیم و تعاملات منحصر به فرد در عرصه سازمانی و همچنین ایجاد تغییرات در سازمان مرتبط است .

شیوه نمره گذاری

این ابزار از 25 گویه تشکیل شده است که میزان اعتماد فرد به خودش را در موقعیت‌های اجتماعی گوناگون در یک طیف پنج درجه‌ای اندازه می‌گیرد و پاسخ به گویه‌ها از یک (اصلاً به خودم اعتماد ندارم) تا پنج (کاملاً به خودم اعتماد دارم) نمره می‌گیرند. مثلاً یکی از این موقعیت‌ها بدین شکل است: «بیان عقایدم در بین افرادی که در خصوص موضوع مورد علاقه‌ام بحث می‌کنند». البته لازم به ذکر است که در پژوهش حاضر سه گویه به دلیل عدم تطابق فرهنگی حذف گردید. این گویه‌ها مربوط به گذاشتن قرار با جنس مقابل و شرکت در مهمانی رقص بودند. از این رو حداقل نمره می‌تواند در این مقیاس 22 و حداکثر آن 110 باشد.

اسمیت و بتز (2000) پایایی ابزار را با اجرا بر روی 354 دانشجوی کارشناسی (90 پسر و 264 دختر) به روش همسانی درونی (آلفای کرونباخ) برابر با 94/0 و به روش بازآزمایی با فاصله سه هفته‌ای 82/0 گزارش نموده‌اند (86/0 برای پسران و 80/0 برای دختران). روایی سازه این ابزار نیز توسط سازندگان آن به روش همگرا و واگرا از طریق همبستگی با مقیاسهای اعتماد اجتماعی[1] و کمرویی مطلوب گزارش گردیده است.

[1] Social confidence