افسردگی نوعی اختلال خلقی است که با احساس مداوم غم، اندوه و از دست دادن علاقه همراه است. مشکل درانجام فعالیت‌های عادی روزانه و احساس بی ارزشی و کم شدن کارایی ازعلائم آن به شمار می‌آیند. در حالی که تجربه اندوه و غم در طول زندگی براثر فشارهای عاطفی و جسمی ویا تجربه یک واقعه دردناک، طبیعی و قسمتی از احساسات سالم به شمار میرود، تکرار این تجربه هیجانی به همراه خلق پایین درطول روز به طوری که برعملکرد ما اثرگذار باشد طبیعی نیست و نیاز به پیگیری و درمان دارد. این بیماری انواع مختلفی دارد، وقایع مختلف رخ داده درطول زندگی علت بروز برخی از آن‌ها هستند و گاهی تغییراتی در مواد شیمیایی مغز رخ می‌دهد که باعث ایجاد برخی دیگر از انواع آن خواهد شد. دلیل افسردگی هر چه باشد، باید در درجه اول در مورد احساسات خود با پزشک صحبت .کنید. پزشک برای تشخیص بهتر نوع افسردگی فرد را به یک متخصص اعصاب و روان ارجاع خواهد داد
برای اینکه بهترین درمان برای این بیماری انجام شود در درجه اول تشخیص نوع آن اهمیت دارد.
Major Depression
در افسردگی شدید یا ماژور (major depressive disorder)، فرد بیش‌تر اوقات برای روزها و هفته‌ها احساس غم شدید دارد. برخی دیگر از علائم این نوع از افسردگی عبارتند از:
- از دست دادن علاقه و اشتیاق برای انجام فعالیت‌های شخصی
- اضافه وزن و یا کاهش وزن
- مشکلات خواب و یا خواب آلود بودن در بیش‌تر ساعات روز
- احساس بی‌تابی و بی‌قراری و یا پایین بودن از نظر توان بدنی و روانی
- خستگی و بدون انرژی بودن
- احساس گناه و بی ارزشی
- مشکلات تمرکز و تصمیم‌گیری
- افکار خودکشی
اگر شخص از علائم بالا ۵ مورد و یا بیش‌تر را داشته باشد و این علائم را برای روزها تا دو هفته یا بیش‌تر تجربه کرده باشد، پزشک تشخیص می‌دهد که فرد به افسردگی شدید مبتلا است. حداقل یکی از این علائم باید از دست دادن علاقه به انجام فعالیت‌های روزانه یا داشتن خلق و خوی افسرده باشد.
صحبت کردن با روانشناس بسیار کمک کننده است. برای کنترل و مدیریت افسردگی هم می‌توان با یک متخصص اعصاب و روان مشورت کرد. از طرفی دیگر داروهای ضد افسردگی هم تا حدود زیادی موثر .هستند
سایر روشهای درمانی شامل:
- درمان با ضربه الکتریکی تشنج‌آور یا درمان با الکتروشوک ( Electroconvulsive therapy (ECT))
- تحریک مغناطیسی مغز از راه جمجمه Transcranial Magnetic Stimulation (TMS)
- تحریک عصب واگ Vagus Nerve Stimulation (VNS)
اختلال افسردگی پایدار
اگر بیماری به مدت ۲ سال و یا بیش‌تر ادامه داشته باشد، فرد به اختلال افسردگی پایدار persistent depressive disorder
مبتلا است. پیش از این از این واژه برای توصیف دو شرایط مختلف تحت عنوان کج‌خلقی، افسرده‌خویی یا دیس تایمیا ( dysthymia) و افسردگی شدید مزمن (chronic major depression) استفاده می‌شد.
در این حالت فرد ممکن است علائم زیر را داشته باشد:
- تغییر در اشتها (به اندازه‌ی کافی غذا نخوردن و یا بیش‌تر از معمول غذا خوردن)
- زیاد خوابیدن و یا کم خوابیدن
- کمبود انرژی یا خستگی
- کمبود اعتماد به نفس
- عدم تمرکز و سخت تصمیم گرفتن
- احساس ناامیدی و بی پناهی
